Een bere-gezellige konininginnedag voor KiKa

Hoi lieve mensen,

? KiKa? Vragen jullie je nu misschien af? Tja, vandaag was ik even een dag op touw voor KiKa.
Even de Duchenne pet af en de KiKa pet op, beide goede doelen, beide voor zieke kinderen, beide doelen die me raken.

Hoe het allemaal kwam, ach.....wat maakt het ook uit, dat is niet wat ik met jullie wil delen.
Wat ik met jullie wil delen is een gigantisch kado wat ik vandaag kreeg, zomaar, spontaan...

Hoe het kwam:
Vanmorgen om 06.30 uur had ik met Anja, de innitiatiefneemster van deze kraam voor KiKa (zie http://www.naardetopvoorkika.nl/anja-bos.html) afgesproken. Ik had eigenlijk verwacht dat het nog redelijk rustig zou zijn... ik bedoel.....wie gaat er nu om 06.30 uur, op zijn/haar vrije dag, naar een kindermarkt die pas om 8.00 uur daarergens begint....? Nou....'best wel veel mensen" dus!

Het schouwburgplein ergens rond 06.30 - 07.00 uur

Anja is niet het type van veel stilzitten. Iedereen die vind dat IK een stuiterbal kan zijn.... Ik stel je graag eens aan haar voor. En dan is stuiterbal in dit geval in de meest postitieve zin van het woord :)

Snel dus aan het werk en binnen no time stond er een stand die overduidelijk voor KiKa was:

We verkochten beren, polsbandjes, key-cords en sleutelhangers en er was een grabbelton met echt leuke kleine (nieuwe) pakjes. Voor iedereen die niets wilde kopen was er nog de mogelijkheid te doneren in een van de bussen en daarvoor kregen ze dan een boekenlegger, een flyer of een lekker spekje en kleurplaat. Al met al, ondanks dat ik me HEEL erg inhield om niet als een viswijf daar te gaan venten, kwamen het best lekker op gang.


En zoals verwacht, rond een uur of 10.00 begon het echt te lopen, rond 11.00 uur kon je over de "koppen lopen" zoals ze dat zo mooi zeggen. In de tussentijd was ik snel op en neer naar huis gegaan om de dikke trui die die 's morgens nog nodig was om te ruilen voor een fris wit/oranje outfit.
En.... op de fiets terug, met de auto was rond die tijd echt niet leuk meer en vele malen langzamer als met mijn "fietske".

Ergens in de stillere momenten tussendoor heb ik nog een "KiKa liedje" geschreven wat ik een paar keer heel enthousiast gezongen heb. Het is op de wijs van "no ne never" van "The wild rover" en gaat zo:

Naar de top voor KiKa (klap klap klap klap)
Dat gaat Anja straks doen
Iedereen mag het weten
Zo krijgt KiKa veel extra poen
(in geval van meerdere klimmers kun je "gaat Anja" ook vervangen voor "gaan deze kanjers".

Hoe dan ook, IK vond het best aardig maar aangezien Anja zich er een heeeeel klein beetje ongemakkelijk bij voelde heb ik het maar bij paar keer gelaten. Echt Anja, het was goed bedoeld....

Rond de middag vond ik het welletjes. Ik was sinds zondagochtend 9.00 uur wakker (idd zondagnacht niet geslapen, waarschijnlijk door een combi van té veel energie, té veel koffie, en héél veel leuke ideeën die door mijn hoofd spookten), en begon toch langzaamaan een tikkeltje in te zakken. Anja had alle rondjes die ze over de diverse stukken wilde lopen gehad, dus na nog wat eigen inkopen bij de stand (ik kon die prachtige beer toch niet laten liggen? En dat polsbandje had ik de hele middag al om!) :)

Ik dacht heel even nog het dorp rond te lopen maar ja, tegen die tijd zag het schouwburgplein er zo uit:

 

 

 

Uitzicht van onze stand richting schouwburgplein

 

 

 

 

 

 

Dus na een snel bezoekje aan de Hema voor het broodnodig brood voor dinsdag, een paar sokken en een kort babbeltje met de lieve mensen van Twister sjeesje Jet als de wiedeweerga richting fiets.
En wie zag ik na dat korte rondje de eerste lading in haar cabrio hijsen? Precies... Anja.
Ze was al drie dagen volop bezig met werven voor KiKa en vond het langzaamaan ook tijd voor een bezoekje aan een gezellig terras.

En nu vragen jullie je misschien af wat dat prachtige kado is wat ik vandaag kreeg.....
Nou.... hier komt het:
Ik merkte aan mezelf dat ondanks ik harstikke moe was met tijd en wijle, ik ook heel veel energie kreeg de hele dag door. De positieve spontane reacties van mensen "goh, wat goed dat jullie hier staan", en "ja natuurlijk doe ik mee voor KiKa", of gewoon een glimlach, mensen die bij het zien van het logo automatisch hun beurs trekken, een knipoog of gewoon ronduit oprechte interesse...
Maar dat was alleen een leuk extratje. Mijn grote kado vandaag was het besef dat iets, wat onstaan was puur vanuit een ingave vanuit mijn gevoel nl. "even Anja een handje helpen" uiteindelijk een heel groot kado voor mezelf werd "het inzicht dat iets wat je puur vanuit je gevoel doet voor een ander, zonder er ook maar iets voor terug te verlangen, iets wat je eigenlijk normaal vind en nog leuk ook, dat zoiets uiteindelijk zoveel energie geeft dat het juist wel een heel groot kado is voor jezelf".
Ergens wist ik dat wel, maar vandaag kwam dat gevoel zo sterk binnen dat ik nu, met dit blog, ineens heel helder kan maken waarom "Duchenne" en "KiKa" twee dingen zijn waar ik me zo graag voor inzet. Mbt Duchenne is mijn extra extra kado meteen ook dat waar het ooit allemaal mee begon.
Gewichtsverlies.....

Dus lieve Anja. Ik wens je een topomzet, een geweldig trainingstraject tot augustus en dan een hele gave, geweldige ervaring met de klim!
Voor wie nu nog niet weet wie Anja is, deze foto maakte ik net voor ik ging. Een plaatje :)

Dat was het. Ik hoop dat jullie allemaal een prachtig weekend hadden en voor die mensen die een weekje vakantie hebben: Geniet er van. Ik ga lekker slapen.

Liefs,
Harriëtte

Another D-day

Hoi lieve mensen,

Voor die mensen die weinig tijd hebben hier een korte samenvattig:
Gewicht - 1,8 kg (wordt weer dokken Therezi, en.... ik ben nu de 10 kg voorbij ....hahhaha).
Het gaat ontzettend lekker, sporten voelt goed, weinig last van de spieren. Voel me heerlijk, bruisend, en heel gemotiveerd.

Zo... en nu de lange versie voor de liefhebbers :)

Er is weer een week voorbij, en vandaag was het weer een nieuwe D (Dave) day ;)

De week was hectisch met als absolute piek afgelopen donderdag. Het was duidelijk te merken dat collega's aan het afronden waren voor hun vakantie.....

Ik had hier zojuist al weer een heel epistel neergetikt maar heb het zojuist allemaal gewist...

Ik hou het (hoop ik voor jullie) wat beknopter vandaag.

Vanmorgen werd ik wakker met een heerlijk soezelig gevoel. De hele week was ik vroeg uit de veren geweest, hectische dagen op het werk, laat naar bed. En toch....ondanks dat had ik me de hele week energiek gevoeld en 's avonds nog heerlijke gesport.

Maar vanmorgen mocht ik dus uitslapen tot 07.45 uur. Heerlijk nog even wat soezelen in het "twilight zone" van het slaap/waak gebied. Ik merkte dat het reuze meeviel met de spierpijn, ik had veel minder last dan ik verwacht had. Gisteren had ik weer verschillende nieuwe oefeningen geleerd, die behoorlijk intensief zijn en behoorlijk wat van me vragen. Ze voelen geweldig maar ik had echt verwacht er meer last van te hebben. Niet dus! :)

Daarna lekker op mijn gemak opgestaan, hele ochtendritueel, konijn, ontbijt, even de mail en facebook doorlopen en om 08.40 uur vertrok ik naar Merselo... naar Dave.

Ik zat heerlijk mee te zingen met Norah Jones in de auto, totdat ik opmerkte hoe heerlijk het eigenlijk was en hoe mooi de omgeving waar ik door reed. Ik nam even de tijd om te stoppen en een paar fototjes te knippen. Om even te genieten van wat er was. Ik reed deze weg al zo vaak, en toch..... ik zag het vandaag weer met nieuwe ogen leek het... 

Klokslag 08.45 uur liep ik binnen bij Dave. We namen het eetdagboek wat ik de laatste dagen bijgehouden had door en kwamen tot de conclusie dat ik dit als hulpmiddel niet meer nodig heb omdat ik heel goed door heb hoe het loopt en als ik even uit de bocht spring.
Ook vertelde ik hem dat ik zo blij was om merken dat ik de signalen gewoon sneller herken.

Vorige week zaterdag, toen ik dat lastige gesprek met mijn moeder had, voelde ik me behoorlijk down, de tranen zaten hoog, een onbestemd gevoel. Ik had mijn moeder aan het huilen gemaakt en daar had ik last van.
Op een gegeven moment had ik een zak chips uit de kast getrokken maar voordat ik echt goed wel wel bezig was herkende ik waar ik mee bezig was. Emotie wegeten. Ik legde de zak aan de kant, luisterde naar een paar bijzondere nummers op youtube, liet de tranen gewoon even gaan en schreef daarna mijn blog, alle emotie vloeide via mijn handen van me af.....
Ik herkende het lege gevoel in mijn buik, wat ik vroeger zo vaak had gehad en waarvan ik ooit dacht dat het honger was en waarvan ik op een gegeven  moment ontdekte dat het een onbestemd gevoel was wat ik niet weg kon eten.... Heel even was dat gevoel terug maar nadat ik alles van me afgeschreven had was dat ook een stuk rustiger.
Later kon ik mijn verhaal goed kwijt bij Ardie, hij begreep hoe moeilijk ik het vond, was er voor me.
Helemaal gaar viel ik uiteindelijk in slaap.

Ook dat deelde ik dus vrijuit met Dave. En ik deelde met hem hoe blij ik was dat ik uiteindelijk bij hem terecht gekomen ben. Zijn manier van begeleiden past gewoon helemaal bij mij, hoe ik in het leven sta en wat ik wil bereiken. Dave hamert ook niet op doelen, dat hebben we eigenlijk helemaal los gelaten, ik laat het liever stromen zoals het nu gaat.
Hij weet me wel te kietelen, weet me telkens weer te motiveren er een tandje op te doen met sporten, ik kan hem dus van harte aanbevelen :)

En over het weegresultaat waren we allebei erg tevreden: - 1,8 kg er af dus, spiermassa was ongeveer hetzelfde (opbouw heeft tijd én eiwitten nodig), vochtgehalte was wat gestegen, al met al waren de resultaten prima. Over 4 weken zien we elkaar weer in z'n praktijk.

Daarna ging ik door naar zus Marij en hebben we eerst gezellig koffie gedronken. En vervolgens naar mam om haar huisje weer schoon te maken. Het schoot lekker op totdat Marij mam vroeg of ze nog over ons gesprek nagedacht had. En ja, ze was heel duidelijk.
Mam wil er niets aan laten doen, het is haar buik en ze wil het niet. Komt wat komt. Mam is er wel klaar mee... klaar met het leven... klaar met de eenzaamheid. Ze wil naar pap.
En hoe moeilijk dat ook is, dat respecteren we. We zullen contact op moeten nemen met de gynacologe van mam dat ze beslist heeft er niets mee te doen. Het zal dus afwachten worden of de kanker gaat woekeren, we kunnen alleen maar hopen dat haar een lijdensweg bespaard mag blijven...

Op weg naar mijn schoonouders dacht ik er nog over na. En besefte ik hoe dankbaar ik ben voor de jaren die we nog gehad hebben met mam alleen. Anders had ik misschien nooit geweten hoe hecht pap en mam eigenlijk waren. Hoeveel ze van elkaar gehouden hebben.... Toen pap in 2005 overleed hebben mam en ik veel gepraat en heb ik veel gehoord over dat wat wij als kinderen nooit of zelden zagen. Dit zullen altijd dierbare momenten in mijn herinnering zijn en blijven....
En gelukkig heb ik wat handvaten om mam te steunen als ze straks klachten zou krijgen. We kunnen alleen maar afwachten en het beste hopen.

Bij pap en mam in Hegelsom hoefde ik alleen het gras te maaien, daar was ik dus zo klaar. Na nog even geknuffeld te hebben met hun hond en een logeerhond vertrok ik weer richting Venray.
Rond de middag was ik thuis en had ik de tijd aan mezelf. Ik heb mijn mail bijgewerkt, wat liedjes gerepeteerd, en ben uiteindelijk aan de slag gegaan voor mijn werk. Ik had een lastige klus met het plannen van een aantal afspraken wat veel gepuzzel met zich meebracht. Uiteindelijk was ik rond half zeven klaar.

Morgen ga ik waarschijnlijk ook nog een paar uurtjes aan het werk, ik heb nog zoveel liggen en ach, vrije dagen genoeg. maar eerst even gezellig bijkletsen met mijn vriendin Petra.
's Avonds moeten we nog een mis zingen, heb er echt zin in. Een van de nummers is Eres tu, waar ik een stukje solo zing, maar ook Gabriella's sang van de film "as it is in heaven" staat op het programma.
Zondag heb ik een wandelafspraak in Groesbeek, heerlijk een paar uur rondzwerven door de bossen daar, verheug me er nu al op!
En maandag mag ik om 06.30 uur present zijn om een kraam voor KiKa op te bouwen bij de rommelmarkt. Een collega van mij gaat de Mont blanc beklimmen, vanuit "naar de top voor kika". Ik heb daar veel respect en bewondering voor en toen ze lachend aan het vertellen was dat het nog lastig ging worden om met haar cabrio alles daar te krijgen en ze nog niet wist hoe ze dat ging doen, bood ik spontaan mijn hulp aan. KiKa heb ik altijd een bijzonder goed doel gevonden, iets waar ik me echt aan verbonden voel, tja als je dan door zoiets simpels als een kraam mee opbouwen kunt helpen.....
Ik heb er zin in. Anja is een super enthousiaste vrouw, ik verwacht niet anders als dat ze als een speer zal gaan die dag :)

Hier sluit ik me af. Het is toch nog een heel verhaal geworden. Sorry..... ;)

Welterusten allemaal, een heel fijn weekend en iedereen die vakantie heeft: Een hele fijne vakantie!

Liefs,
Harriëtte

Time flyes

Afgelopen week was zo'n week die voorbij is voor je er erg in hebt.
Zo'n week dat je volop bezig bent en toch af en toe het gevoel hebt dat je niet vooruit komt.
Zo'n week waarin je je afvraagt "krijg ik weer een keer tijd voor dat leuke boek of...".

Dinsdag klapte het systeem er uit op het werk. Voor ons HEEL vervelend want het enige wat het deed was internet, ik kon niet zien of mensen bereikbaar waren of niet (agenda's via outlook), ik kon niet zien welke ruimte voor wie wanneer gereserveerd was (reserveringen via outlook of excel), ik kon niet in bestanden werken, kortom... telkens als ik weer iets verzonnen had om te doen liep ik tegen het feit aan dat ik de pc nodig had.... Kun je nagaan hoe vervelend het was voor de collega's op de diverse poliklinieken (geen afspraken systeem), OK's en verpleegafdelingen. Ook daar waren ze met handen gebonden. Dan was onze last nog minimaal denk ik...
En ach, met een flinke dosis humor kom je heel ver op zo'n dag. Als je eerlijk bent naar de mensen aan de balie of telefoon is er veel begrip, zeker als je het met wat humor weet te brengen. Als ik zwaar gefrustreerd was gaan zitten had ik waarschijnlijk ook vervelendere reacties gehad (actie-reactie) :)
Gelukkig kon ik om half vijf gaan sporten, mijn nieuwe sportmuziek uit gaan testen; vette beats van een dance cd en Shakira, Beyonce, Black eyed peas en zelfs eentje van de Afrikan mama's, Pink en ga zo maar door... HEERLIJK.

Toen ik even ging zitten zag ik een nieuwe groepsactiviteit liggen op tafel. Tae bo.... mmmm. Leuk maar ja, dat is wel pittig, kan ik dat ook vroeg ik dus aan Dave. Wil je het was zijn tegenvraag... Ja dus, nou.... dan kunt je het was zijn droge antwoordt. Typisch Dave :)
Hij legde uit dat je er zelf bij bent hoe intensief je een beweging maakt, en dat is natuurlijk ook zo. Daarbij. Ik kan gemakkelijk een uur aan een stuk door dansen, en dan niet voetje voetje maar flink met die heupen dus..... ach ja, waarom niet. Gaat het niet dan heb ik het in elk geval geprobeerd.
Dus ik heb me ingeschreven. Nu maar hopen dat er in elk geval 4 mensen meedoen, kan ik het tenminste ook een keer uitproberen.
Voor wie geen idee heeft wat hij zich er bij voor moet stellen... kijk en je krijgt het vanzelf warm :)

http://youtu.be/sLvl9Ycii1A

's Avonds mezelf helemaal uitgeleefd bij het koor, lekker nagepraat over het heerlijke optreden zaterdag en uiteindelijk dus toch tevreden in slaap gevallen.

Ik ga jullie het hele verloop van de week besparen, het was hoofdzakelijk werken, eten, slapen, huishoudelijk werk en een beetje tv.
Maar donderdag was een speciale dag.... want... donderdag was secretaresse dag!
Ik ben het nog steeds niet gewend dat er een speciale dag is om mijn beroepsgroep in het zonnetje te zetten, om eerlijk te zijn was ik vroeger als administratief medewerkster best wel eens jaloers op die dames die met die prachtige bos bloemen, gezellige lunches en cadeautjes rondliepen die dag.
Het voelde niet rechtvaardig en .... om heel eerlijk te zijn, ergens vind ik dat nog steeds.
Maar..... dat wil niet zeggen dat ik het niet heel erg leuk vind ;)

Een paar weken geleden kreeg ik van Schoevers een uitnodiging om ter ere van secretaresse dag een workshop te volgen "orde in de chaos". Met een museumbezoek en wat lekkers er bij.
Gratis! Ik mocht ook collega's meenemen. Dus tja, ik rond gemaild en donderdag togen we dus met 3 dames sterk richting Eindhoven.
We werden ontvangen in het Sandton hotel, van wat ik er van gezien heb.... erg mooi. En ook hartstikke gemakkelijk te vinden.... na 3x hetzelfde rondje gedraaid te hebben....hahhaha.
Een van mijn collega's reed en die had net een nieuwe auto (een prachtige Audi) en was nog niet bekend met de routemiep. Uiteindelijk bleek het hotel gewoon niet echt goed zichtbaar te zijn en god wat een enge afrit in die parkeergarage..... whoehoe!
Sorry dames, ik weet het... we zouden het niet vertellen maar het was te komisch hoe we daar rondgesjeesd zijn, ik moet er nog steeds om lachen. De toon voor onze middag was in elk geval gezet, wat hebben we gelachen!
En bijkomend voordeel voor mijn collega? Haar routemiep is geïnstalleerd (ik heb wel een tik met systeempjes, vind dat leuk om uit te zoeken) dus staat miep nu ingesteld en zo dat je haar ook kunt horen (was in het begin niet). Op de terugweg zagen we uiteindelijk ook dat dat handige pijltje waar je moet rijden recht voor de neus van de chauffeur in beeld is op het dashboard........ whahahahha.
Maar goed, we werden dus ontvangen door een paar geweldige gastheren, en toen mijn andere collega en ik lief keken kregen we zelfs cappuccino i.p.v. koffie :)
Het van Abbe museum vond ik erg leuk, jammer dat we uiteindelijk maar een half uur hadden, ik denk toch dat ik een keer terug ga (is natuurlijk ook de bedoeling). Het museum heeft veel vooruitstrevende kunst, dingen die ik vaak niet snap maar dat hoeft het niet minder leuk te maken toch?
Onderweg naar het museum hebben we nog vreselijk gelachen. Zie het voor je. Een man met een stuk of 30 dames achter zich aan, in een soort ganzenpas. Hij heeft wel een paar verbaasde maar ook wel geamuseerde (en misschien wel een tikkie jaloerse) blikken gehad .......hahahhahaha.
Daarna kwam de workshop. Schoevers bied een training aan op het gebied van time management op basis van het boek "getting things done". Ik heb het al vaker willen kopen, misschien moet ik het toch eens doen. Een paar goede tips heb ik wel gekregen.
Mijn collega en ik zijn zelfs geïnspireerd om toch zo'n traning te volgen (dat is natuurlijk ook de opzet). Echt de diepte gingen we niet in, kan ook niet in een uurtje.
Na afloop kregen we nog een paar heerlijke oosterse hapjes.....jippieeee, mijn favoriete keuken.
En schaterden de dames met goodie bag weer richting Venlo.
Eenmaal terug stond er een prachtige bos bloemen op mijn bureau met een briefje van mijn leidinggevende dat ze heel graag hoorde hoe het was geweest. Kijk, dat is dan toch een feestdag.....vinden jullie niet?

Ik heb eens zitten neuzen wat die training bij Schoevers kost. Zelfs met de kortingsbon die we kregen kost het nog 795 euro... Mmm ik vrees dat mijn werk dat toch wat veel vind om voor hun rekening te nemen en wij hebben thuis even wat andere prioriteiten (woonkamer en andere auto) waar we voor sparen.

Inmiddels heb ik een andere training gevonden waar ik een goed gevoel bij heb. En eigenlijk broeit er iets. Het liefst zou ik zo'n training volgen, mijn voordeel er mee doen en dan voor VieCuri een eigen training ontwikkelen, bv met elearning. Want tja, ik denk dat als het echt werkt.....en als ik de reacties zo lees op de diverse sites is er best winst te behalen.... als we dan zelf zoiets zouden kunnen ontwikkelen....... niet verkeerd dacht ik zo. Wie weet hoor je er nog meer van :)

Dan nu m.b.t. het afvallen.... ik had even een beetje een mindere week gevoelsmatig. Wat meer behoefte aan zoetigheid. Ook niet gek an sich aangezien we afgelopen week een telefoontje van de gynaecologe van mam hebben gehad dat er geen alternatieve behandeling voor haar kanker is dan een operatie. En tja... dat wil "ôs mam" dus pertinent niet.

De gynaecologe legde uit dat als ze niets laat doen, de kans groot is dat ze nogal veel pijn gaat krijgen, organen in de verdrukking komen en ze een vervelend einde krijgt. Dus of we toch niet nog een keer met mam wilde praten. De arts wil nl. onderzoeken of het mogelijk is bij mam de baarmoeder vaginaal te verwijderen. Het gaat dus alleen nog maar om onderzoeken maar goed, wij kinders kennen ons moeke inmiddels ook wel dus we wisten dat we vandaag (zus en ik) een vreselijke boodschap gingen brengen.

Wij vinden nl. dat ze die onderzoeken in elk geval moet doen. De keuze blijft uiteindelijk aan haar maar ik moest mam wel onder de neus wrijven dat als de zorg zó intensief wordt dat ze bedlegerig wordt en het niet meer te regelen valt met thuiszorg, ze naar een verzorgingshuis of hospice moet.

Ook al is mijn zus een thuisblijfmoeder, dat wil niet zeggen dat broerlief en ik van haar mogen verwachten dat ze dan ook maar bij nacht en ontij op moet draven. En tja, de rest werkt allemaal. Dan kun je wel wat doen maar ook niet zo denderend veel.

Er is maar een ding erger dan naar het ziekenhuis moeten in mam haar ogen en dat is niet daar kunnen blijven wonen. Ik wist dus dat dat het enige argument is wat echt binnen komt.

Kei hard, ik weet het, ben er ook zeker niet trots op maar ja, zachte heelmeesters.....

We hebben dus een intens verdrietige moeder achtergelaten, mam wil eigenlijk maar 1 ding, en dat is doodgaan. Een operatie betekend waarschijnlijk een langer leven, geen operatie waarschijnlijk een rottig eind. Als je er zo in staat heb je absoluut reden om verdrietig te zijn.

Het enige positieve aan alles is dat ik weer hernieuwde energie heb voor mijn race.

Ik weet weer waarvoor ik het doe. Ik wil geen diabetes, ik wil fit en gezond blijven zo lang het kan.

Het liefst een pittige oude tante worden die op haar 80e of zo nog op haar manier mee kan draaien in de maatschappij.

Ik vind ouder worden helemaal niet zo'n drama. Mijn grijze haren vind ik wel mooi, de rimpels ach ja, ze passen bij het haar. En gisteren heb ik mijn eerste varifocus bril uitgezocht.

Eigenlijk wilde ik er niet aan, niet omdat ik moeite met het feit heb dat ik een bril nodig heb voor het lezen maar ja, ik zie zoveel mensen hannesen met die brillen.

Maar goed, bij Pearl werkt een jongen waar ik een zwak voor heb. Hij vroeg me de vorige keer wat voor steen ik om hem (ik dacht ooit een maansteen maar volgens mij is het iets anders) en uiteindelijk bleek dat ook hij Reiki gedaan heeft en vlak voor zijn Reiki 2 stond.

Dus gisteren had ik de mazzel dat ik hem weer als adviseur kreeg. Bij de meting bleek dat ik hem voor de gek hield, volgens mijn zeggen was mijn cylinder minder geworden... duh.

We hebben vreselijk gelachen, en daarna nam hij de tijd en moeite me uit te leggen hoe het zat met die cylinders, wat het eigenlijk inhield. Tja, om dat hier ook neer te tikken kan ik jullie niet aandoen.

En als ik echt niet kan wennen kan ik straks toch nog een ander glas uitkiezen. Gelukkig een goede service.

Ik kon niet echt een bril vinden waar ik weer een wauw gevoel bij had, eigenlijk lijkt deze veel op mijn vorige, volgens mij ook van dezelfde leverancier, ja oké, ik had er een van vogue maar toch denk ik dat ik die niet 3 jaar lang leuk gevonden had. Dan houdt het op he.

Als ik straks gewend ben kan ik (binnen 3 maanden) nog een 2e bril uitzoeken waarvan ik dan maar 1 glas hoef te betalen, dat is dan wel weer mooi meegenomen. Misschien vind ik tzt nog een leuk kek brilletje :)

En tussendoor heb ik net nog een man in de straat heel blij gemaakt. Hij is helemaal gek van indianen, of eigenlijk... van veren.

Wij hebben een indiaans krachtschild in de kamer hangen. Ooit wit...

Omdat we binnenkort de kamer gaan opknappen, willlen we ook de kamer anders "opleuken", wat er wel komt weten we nog niet maar we waren het over eens dat dit schild weg kan. Weggooien vonden we jammer maar we kenden tenslotte Peter inmiddels. Dus heb ik hem net binnen geroepen en gevraagd of hij dat misschien wil hebben. Hij werd er helemaal blij van. Die ogen twinkelden!

En daarmee sluit ik voor vandaag af. Ik wil nog een tekst schrijven voor op de melodie "ons dorp" van Sonneveld en vannacht had ik wat inspiratie. Kijken of het er nu uit komt.

Fijn weekend allemaal!

Liefs,

Harriëtte

Volop in beweging

Hoi lieve mensen,

Wat een heerlijk weekend! Ik geniet op en top, zalig gewoon.

Maar ik zal bij het begin beginnen.

Maandag, 2e paasdag was het weer volop verjaardag vieren. Mijn moeder werd die dag 80 en mijn broer 53. Inderdaad, mijn broer op op mijn moeders 27e verjaardag geboren..... dat is nog eens een kadootje :)
Dinsdag begon de week rommelig. Op dinsdag heb ik altijd mijn "baliedag" binnen het Leerhuis en dat is altijd wel wat hectisch maar afgelopen dinsdag was weer eens een echte "ren je rot" dag.
Mijn collega's hadden het druk, waren veel onderweg, waardoor voor mij aan de balie de druk ook aardig opliep. Tja, it's all in a days work.
Om half vijf was ik er helemaal klaar mee. Ik heb mijn sporttas gepakt en ben naar de fitness gegaan. En daar heb ik me toch een portie stress van me af staan trappen!
Ik begin altijd met 25 min helling op de crosstrainer tegenwoordig. Meestal met een gemiddelde rotatie van ongeveer 104-108 rotaties per minuut met momenten dat het zwaar wordt misschien terugzakkend naar 100. Hartslag komt tegenwoordig wat moeizaam boven de 120.
Maar dinsdag..... Ik heb de hele 25 min een constant tempo gehad van 114-124 rotaties per minuut, mijn hartslag was op z'n piek op 146, gemiddeld ergens rond de 140 denk ik en na afloop was mijn handdoek en shirt nat en had ik dik 350 kcal weggewerkt. God wat voelde dat heerlijk!
Daarna begon ik vol aan het circuit, 9 oefeningen, vol tempo, ik had het warm, wat voelde het lekker!
En daarna nog een keer 15 min los trappen op de crosstrainer.
Ik zag er waarschijnlijk iets minder relaxed uit dan op onderstaande foto's.

Omdat ik op dinsdag ook repetitie heb, en deze keer generale voor een optreden, alleen even een snelle sprint onder de douche door, eten en hup naar Merselo.
Een hele intensieve maar hele vruchtbare generale, het voelde goed!

Woensdag in de loop van de dag ging ik voelen dat ik iets te fanatiek was geweest bij de fitness... au auw. Daarbij kwam dat ik ook die ochtend weer aan de balie zat en meestal zit ik dan wat meer dan tijdens mijn normale werk. Toch weer braaf naar de fitness na afloop van de werkdag maar op advies van Dave wel iets rustiger aan gedaan. Wel bewegen maar een tandje lichter.
Donderdag was de spierpijn nog meer aanwezig, en wederom de hele dag aan de balie. Een collega van me ging die dag promoveren waardoor een grote delegatie van mijn afdeling afwezig (en bij haar aanwezig) was. Mijn eigen werk begon te stapelen, tja, het zij zo......soms heb je van die weken, volgende week beter nietwaar?
Ik merkte wel dat ik moe begon te worden, of beter gezegd, mijn lijf was moe. Ik had een wat mindere nacht gehad, icm de spierpijn en hectiek........tja.
Hoe dan ook. Ook donderdagavond weer gewoon naar de fitness. Voor het eerst had ik daar een "off-day". Ik was niet vooruit te branden, ik had honger, was moe, had geen zin, ik heb me er echt doorheen moeten knokken. Het is me gelukt, zei het met een aangepast tempo en een iets ingekort programma maar ik was trots op mezelf.

Donderdagavond EINDELIJK een lang warm bad, ik geloof dat ik er wel bijna 2 uur in gelegen heb (geslapen), lekker gegeten en op een gegeven moment K.O. in slaap gevallen.
Vrijdag heb ik lekker uitgeslapen, waarschijnlijk was het ruim 9 uur voordat ik uit bed viel.
Heerlijk relaxed wakker geworden, muziekje, koffie, haren model ontploft, gemakkelijke kleding aan......En rustig opstarten om even een paar uurtjes te werken.
Dat schoot lekker op. Rond de middag een lekkere verantwoorde lunch en rond 13.00 uur werd ik opgepikt door zuslief voor het schoonmaken bij mam. Dat doen we iedere vrijdag of zaterdag en aansluitend vooral gezellig koffie leuten.
Bij mijn schoonouders hoefde ik niet te komen, we zijn er maandag al vanaf de middag ivm de verjaardag van pap, dat vonden ze meer dan genoeg. Onverwacht een middag vrij! Wat zou ik gaan doen???
Ik heb mijn mail bijgewerkt, blogs bijgelezen, facebook doorgespit, een goed gesprek met een vriend van me, en de keuken een grote beurt gegeven. En voor ik het wist was Ardie thuis die ik meteen weer weg kon brengen. Nadat ik gegeten had, nog wat was weggevouwen, nog meer leeswerk, nog wat gerepeteerd heb (onze nummers die we zaterdag zouden brengen staan bijna allemaal op youtube, een ideale manier om te oefenen en je tekst uit je hoofd te leren). De dag vloog om.
Toen Ardie rond 22.00 uur thuis was ben ik nog de badkamer opgegaan. Het werd hoog tijd dat die een grote schrobbeurt kreeg.... Ik heb hem van boven tot onder te grazen genomen, Ardie gaf later aan dat het wel leek alsof hij lichter was geworden...... en ja, zo voelde het ook wel...mmm, volgende keer maar iets minder lang wachten met de grote poetsbeurt....... ;)
Moe maar heel voldaan viel ik na nog even gezellig met huspup gezeten te hebben in slaap.

Zaterdag wederom relaxed wakker geworden, muziek, koffie, de virtuele nieuwtjes bijgelezen en gewerkt en daarna op weg voor mijn boodschappen ronde. Eerst naar het dorp, dat ging voorspoedig, en vervolgens nog de supermarkt. Toen ik thuis kwam vond ik het boodschappenbriefje van Ardie.... weer terug naar de supermarkt.......zucht.
Na alles weggestouwd te hebben nog een schoonmaakronde a la "Franse slag" door het huis en weer gerepeteerd, alles klaargelegd voor het optreden, tussendoor Ardie weer weggebracht en toen begon het betere "oppoetswerk". Een heerlijk bad, even wat mentale voorbereiding voor 's avonds (we wilden onszelf wel op de kaart zetten, ik had 1 of 2 solo's en we gingen een nummer voor het eerst doen). Het voelde goed! Haartjes mooi, lekkere crème, lekker optutten, bling bling en rond zeven uur richting Merselo. Zus opgepikt en naar het verzamelpunt. Inmiddels hadden we bericht gekregen dat de dames van het geluid de boxen vergeten waren in de auto te zetten......of we die nog even op wilden pikken. Dus hup in de auto en gaan. Rond 19.40 uur waren we daar. Alles uitpakken, opbouwen en iets over achten begon het Lenteconcert in America.
Als eerste trad het koor van America op "Cantaremos". Ze zongen alles a capella en wat een genot om naar hun dirigent te kijken! Een bevlogen man, prachtig.
Daarna trad "Melodia"' uit Roggel op. Een koor van dik 40 leden, ze hadden een pianiste, een drummer, een bassist die ook sax speelde en electrische gitaar als begeleiding.
Weer een hele andere uitvoering als het eerste koor.

Inmiddels liep het programma al flink uit. De pauze begon op het moment dat wij eigenlijk op zouden gaan. Snel alles klaargezet, kort ingezongen, Anja en ik spraken nog wat dingen mbt de choreografie door, we spraken af dat we strak op zouden komen (eerst laatste rij, dan eerste rij), we vertelden nog een keer hoe belangrijk het contact maken met het publiek was (vorige koren zongen met mappen, dat hindert het contact toch wel duidelijk), Zus Marij en ik besloten ook maar korte introducties te doen van de nummers, de andere koren deden dat immers ook. Zij en ik schudden dat meestal zo uit onze mouw. Ik nam het openingswoordje en slotwoordje voor mijn rekening zij de tussenliggende 2.
Ik opende het verhaal met te vertellen dat wij Happy Sound Merselo waren, niet te verwarren met Happy Sound Hegelsom, dat we inmiddels bijna 30 jaar bestaan, dat we niet alleen leden hebben uit Merselo maar ook uit Venray, Leunen, Veulen, Blerick en Venlo maar....... dat we ons allemaal "Merselo's" voelen. En dat voor ons het optreden geslaagd zou zijn als het publiek zou voelen/zien hoeveel plezier we met z'n allen hebben in het maken van muziek....

Ons eerste nummer was Neh nah na van Vaya Condios. Anja en ik hadden er een choreografie bij verzonnen in het tussensstuk waarin we in feite "battelen" met elkaar, dus alten versus sopranen.
We zouden het nummer strak zingen, veel tekst dus alleen contact met het publiek, vertellen. En jongens wat ging het lekker! Het applaus was meteen enthousiast, we hadden duidelijk ons publiek verrast! Als tweede kwam Halleluja, bekend nu van Lisa Loïs van X-factor. Echt een zangtechnisch nummer dus hadden we afgesproken, niet bewegen (minimaal) vertellen aan het publiek.
Weer gigantisch applaus. Mijn zus nam het woord en ik ging klaar staan voor mijn solo "Thank you for the music". En echt, hij ging geweldig. Zo geweldig om al die lachende gezichten in het publiek te zien, mensen die helemaal opgaan in het nummer wat je zingt. Wat een kick! Ik geloof niet dat ik me ooit zó vrij op het podium heb gevoeld. Ik legde er alles in, tja, het is ook wel voor mij een heel toepasselijk nummer..... En wauw.....kippenvel dat applaus!
Daarna kwam "What a wonderfull world". Daarvoor hebben we bij ons jubileum concert een powerpoint gemaakt met exact op de tekst bijpassende plaatjes. Echt toegevoegde waarde van het nummer. Een scherm in het midden, wij in het donker links en rechts er naast...... echt een wauw factor. Heerlijk.
Snel door, Gabriëllas sang, een solo van Therezi.
Wij stonden in een open rechthoek om haar heen, dat hadden we een koor eens ooit zien doen en toen we dit een paar weken geleden uitprobeerden voelde dat zó lekker. Therezi krijgt de ruimte om te zingen, alle aandacht gaat naar haar en tegelijkertijd wordt ze gesteund door onze stemmen.
Hij ging erg goed vond ik en ook hier was het publiek weer onder de indruk.
En toen "I'm so exited". Een nummer waar we een gewaagde choreografie op hebben, bij de tekst I'm so exited,  schudden we onze schouders richting publiek en kijken me toch een portie ondeugend :)
Het publiek wist volgens mij niet wat ze meemaakten. We hadden ze echt te pakken, er werd geklapt, gelachten, je zag ze genieten, onze missie was geslaagd!
Bij mijn afrondend praatje vertelde ik dan ook, "nou, dit is dus Happy Sound Merselo". En vervolgens gaf ik ze de keuze "we kunnen nu plaats maken voor het andere koor ... of we geven een toegift" en jawel hoor, toegift was zeer gewenst......hahah.
En toen mocht ik dus "oh happy day" brengen. En echt mensen....... ik heb hem al vaak gedaan, altijd van genoten, iedere keer is weer speciaal. Maar zoals ik hem zaterdag zong....... ik geloof niet dat ik hem ooit zó vol overgave, met alles wat ik in me heb, echt met ziel en zaligheid gezongen heb.....
En tja, een klein beetje verlegen werd ik wel van het applaus......
Daarna maakten we snel plaats voor de A.M.C.- Zengers uit horst. Een soort "tapzangers", komische nummers, veel lol maar mensen, wat een prachtige klank hadden die mannen, en wat een lol!
Ook bij hun straalde het plezier van lol hebben in wat je doet overduidelijk er vanaf. Nee het spatte er vanaf! En er was duidelijk chemie tussen Happy Sound en de A.M.C.- Zengers. Toen ze een Afrikaans nummer zongen riepen wij een afrikaanse yel na afloop tot grote hilariteit van de mannen. Het was een geweldig optreden...... heerlijk.

Na afloop zijn zus en ik nog gebleven want de mannen gingen aan de tap gewoon door. Het werd een erg gezellige avond, tot in de late uurtjes. Ik geloof dat ik om 2 uur in bed lag. Vol energie, stuiterend..... Van alle complimenten die we als Happy Sound hebben mogen ontvangen, maar ook Therezi en ik kregen veel complimenten voor onze solo's. Mijn peettante die in America kwam extra even naar me toe om te vertellen hoe mooi ze het gevonden had, van het koor van Roggel kregen we een uitnodiging om 20 oktober bij hun te komen zingen, we kregen een uitnodiging van de A.M.C-Zengers om eens bij hun aan hun "choreografie" te werken :)
Man........... Happy Sound heeft overduidelijk een goede indruk achtergelaten......YES!!!
Enne.....ik was drijfnat van het zweten, ik had gewoon een hele workout op dat podium gehad!hahhaha

Vanmorgen om 11 uur had ik afgesproken met mijn lieve vriendin Hellen. We zouden gaan wandelen in Groesbeek. Eerst natuurlijk even heerlijk knuffelen, gezellig een paar cappucino's gedronken en toen op pad. Dik 2 uur hebben we gelopen, bijgepraat, genoten, gelachen..... zo heerlijk!
Hellen kon duidelijk merken dat mijn looptempo versneld was.....hihi.
En wat een bijzondere wandeling!

We zagen prachtige boomklevers, bomen in de knop, hoorden de spechten, zagen een buizderd, genoten van de stilte, applaudiseerden voor een meisje wat voor het eerst van een hele steile helling af durfde met haar mountainbike, en nog een keer toen ze dat kreng weer omhoog kwam met haar bike. We kwamen twee mensen op galloperende paarden tegen en zagen een reebok! Hij keek naar ons, vond de kust veilig en nam toen z'n twee vrouwtjes mee naar de andere kant!!! Wat een kado zo op zon frisse maar oh zo heerlijke zondag!

Later passeerden we nog een bijzonder plekje, er was een boomstronk, begroeid met mos en daar staken twee bloemen in. Het leek wel een herdenkingsplekje. Het leek net een koesterend figuur, later zeiden we nog, misschien heeft iemand er wel as uitgestrooid.... Hoe dan ook, we vonden het bijzonder (en op die plek cirkelde de buizerd).

Dik twee uur later stapten we in de auto om bij wegrestaurant Malden nog even na te praten, een lichte lunch te nemen en langzaamaan weer huiswaarts te gaan.
Tja, Hellen woont in Amersfoort, we zien elkaar niet hele vaak dus meteen maar de agenda getrokken om een nieuwe afspraak te maken.....hihi.
Nog een dikke knuffel en rond half vier vertrokken we weer huiswaarts.
Wat een heerlijke dag, van dit soort weekenden tank ik zo heerlijk bij. Kan ik er weer vol tegenaan, het geeft me zoveel energie.

En als je bovenstaand verhaal leest is er toch duidelijk uit te halen dat ik meer energie heb, meer beweeg, gemakkelijker ook.... Helemaal super!

Straks nog even bij mams op bezoek geweest, en gezellig een heerlijk bordje avondeten gegeten.
Ardie licht alweer lekker te ronken hier op de bank, dus ik denk dat we dat nu samen maar moeten gaan doen.
Lekker naar bed.

Welterusten en tot de volgende keer. Droom zacht ;)

Liefs,
Harriëtte

It's a hairy business

En nu maar hopen dat ik business goed geschreven heb.... mmm Engels is wel een beetje verroest volgens mij.... ;)

Maar goed, waar slaat bovenstaande titel op? Jullie zullen het gaanderweg het verhaal wel merken.

Soms heb ik van die momenten, dan heb ik gewoon zin om een stukje te schrijven en tja, om daar nu weer een apart blog voor te openen gaat me wat te ver.
Veel nieuws heb ik niet te melden op het afvalfront. Het gaat gewoon nog steeds erg lekker. Ik krijg echt gigantisch veel complimentjes, moet er echt bijna een aparte rugzak voor kopen om die in te proppen....hahhaha.
Ik moet geregeld iets nieuws kopen en binnen no time zit dat ook weer aan de ruime kant. Ach ja, er zijn ergere dingen nietwaar?

Het is inmiddels pasen en ik ben blij dat ik bijna door mijn 2 zakjes chocolade paaseieren heen ben. Chocolade en ik.... ik kan er vaak goed vanaf blijven maar ja, als er zo'n echte lekkere pure paaseitjes in de kast liggen (al 2 weken trouwens...) tja, dan snut er toch geregeld wel een, of twee.... of drie....hahahha.
Toch heb ik geen klagen. Vrijdag ben ik thuis weer op de weegschaal gaan staan en in vergelijking met 30 maart was er toen toch weer 2,4 kg af was! Dat zou betekenen dat ik nu 26 kg kwijt ben.
Moet misschien toch maar eens een keer bij de HANOS gaan vragen of ik een foto mag maken van 25 kg aan boter of zo........ wel leuk voor het idee..... toch? ;)

Het stomme is dat ik het idee heb er niet heel veel voor te hoeven doen. Natuurlijk ben ik ook wel blij dat het zo voelt want tja, als het continu een opgave is dan wordt het leven er niet echt leuker op. En natuurlijk moet ik er ook wel eea voor doen. Minimaal 3x per week flink bewegen dmv de fitness en dan als het even kan in het weekend ook nog iets aan beweging doen is wel een must voor deze resultaten.
En natuurlijk ook bewust eten. Ook ik heb van die momenten dat ik het even helemaal gehad heb en zin heb om te snaaien. En af en toe geef ik daar ook gewoon aan toe, zoveel eerder is het uit mijn systeem. Maar 1x een zak(je) chips leegsnaaien wil niet zeggen de volgende dag ook maar weer. Of na die zak chips ook nog maar een broodje shoarma "want voor vandaag is het toch al verziekt". Eerlijk is eerlijk, dat is een instinker waar ook ik vaker met mijn schoenmaatje 42 ingetrapt ben.

Maar goed...Pasen dus. Het weer is zo la-la. Niet echt koud maar ook niet echt lekker om buiten te zitten. Ardie is het hele weekend op rak dus veel uurtjes om me alleen te vermaken.
En tja, dan zijn er zoveel mogelijkheden ........ en voor ik het weet verzand ik in het afstruinen van youtube muziekjes, wat rondsurfen en rondhangen.
Dus daarstraks heb ik mezelf maar eens een flinke trap onder mijn achterste gegeven en ben ik met Poemel haar kooi in de weer geweest. Voor wie niet weet wie Poemel is... dat is ons konijn die trekjes van een hond heeft (komt op roepen, eet uit de hand, kan schooien als de beste en als je iets doet wat ze niet leuk vind kan ze ook flink in je vingers bijten).

1x per week moet haar hele kooi toch wel goed onderhanden genomen worden en in de zomer vaak minimaal 2x per week.
Omdat Poemel vorig jaar bezoek heeft gehad van een vlieg die vond dat Poemel wel een goede voedingsbron was voor haar jonkies (jakkes, ik krijg er nog de kriebels van) en Poemel toen bijna gehemeld was, leeft ze tegenwoordig in de zomermaanden in een zeer romantisch buitenverblijf :)

Een heuse "prinsessen-klamboe" over haar ren heen. Maar goed dat het een dameskonijn is, het beestje zou er anders nog een identiteitscrisis van kunnen krijgen!

En tja, het ziet er misschien wat bleud uit maar heej, het werkt wel!

Poemel mag tijdens het schoonmaken altijd even op een stoel binnen zichzelf koesteren in het zonnetje (als die er is tenminste). Ze blijft altijd prima zitten, waarschijnlijk heeft ze een beetje hoogtevrees overgehouden aan haar duik in het diepe toen ik een keer de klep open had laten staan en we 's morgens ons konijn struinend in de tuin zagen rondhuppen.

Nadat ik de kooi dan schoongemaakt heb is madamme aan de beurt en zoals jullie kunnen zien.... het werd tijd!

Het is altijd een heel gedoe om haar weer een beetje toonbaar te maken. Haar haar is erg pluizig en voor je het weet is het al aan het vilten. Vaak knip ik er dan ook maar gewoon hele plukken uit. Het groeit toch wel weer aan en ach, met "a bad hairday" zit zij ook niet echt.

Ook nu kwam er weer aardig wat uit...... wat niet op mijn kleren bleef plakken (daarom doe ik dit klusje ook altijd met kleding aan die toch in de was moet) verzamelde ik naast me....

 Poemel was inmiddels "not amused" en kneuterde wat af op mijn schoot. Als blikken konden doden had Ardie vanavond mij harstikke morsdood met een kneuterig konijn op schoot teruggevonden....

Maar goed. Ons dametje ziet er voor de komende halve dag weer uit als om door een ringetje te halen.

Tja, op dat ene stukje hooi na dan wat ik nu op de foto terug zie.......hahaha.

Ik moet nu als de sodemieter onder de douche. Mijn nichtje wordt vandaag 16 dus op naar de jarige voor haar sweet sixteen!

Fijne pasen iedereen en tot weer!

Liefs,
Harriëtte