Tja, iedere keer probeer ik een titel te verzinnen die op een of andere manier een leuke kwinkslag maakt met het verhaal wat ik wil neertikken. Soms lukt het best aardig, soms gooi ik er uiteindelijk maar wat woorden neer, eens kijken hoe het deze keer matcht :)
Vanmorgen om 6 uur was ik ineens klaarwakker, eerst nog balend dat het alweer zo laat... eh nee... vroeg was om op te staan, daarna intens blij omdat het mijn vrije dag was en ik nog heeeeeerlijk kon blijven liggen!
Dus eenmaal terug in bed rolde ik me tevreden op mijn zij, dekbed losjes om mijn benen i.v.m. de warmte, intens genietend dat de slaap zometeen me weer mee zou nemen naar dromenland....
Om half zeven gaf ik het op en stond ik op ;)
En ach, eigenlijk wel zo lekker. Even relaxed helder worden, krantje lezen, ontbijtje maken, mailtjes checken, facebook bijwerken, en dan nog even aan het werk voor m'n werk.
Rond half tien vond ik het uiteindelijk welletjes en liet ik me in het water van ons zwembad glijden. Een heel tevreden lach gleed over mijn gezicht en zo dobberde ik een half uurtje rond.
Toen ik voelde dat de zon door de bescherming van de crème begon te dringen was het tijd om onder de parasol te gaan liggen met mijn boek " Charlotte's vleugels" en zo las ik zomaar een paar uurtjes weg. Na nog even een verkoelende duik in het zwembad werd het tijd voor een lunch.
Het werden twee wraps gevuld met een "rondje koelkast" aan groentevulling. HEERLIJK!
Nadat alles opgepeuzeld en opgeruimd was kroop ik weer lekker onder de parasol en las ik wederom een hele tijd weg. Helemaal meegezogen in het tragische verhaal rondom Charlotte. En nadat ik weer een hele tijd gedobberd had las ik weer een hele tijd totdat Ardie thuis kwam.
Ik had mezelf nl. een luie vakantiedag beloofd. Het weer zou tenslotte een stuk minder worden dit weekend dus ik had besloten het er even van te nemen nu het kon. Schoonmaken en werken kan altijd nog, hoeveel dagen zon we nog krijgen dit jaar is onzeker :)
Tussendoor had ik de buienradar wel af en toe gecheckt, ik had het nl wel ontzettend sneu gevonden als Ardie de hele dag in zo'n snikhete ruimte zou moeten werken en dan net als hij thuis kwam beloond zou worden met regen (wat de buienradar in feite voorspelde). Gelukkig zijn de voorspellingen tegenwoordig niet bepaald loepzuiver waardoor ook hij nog een tijdje volop kon genieten van het heerlijke water en de rust terwijl ik de laatste blz. van mijn boek doorleefde.
Ardie kreeg een avondje vrij van het koken en Chico's werd gebeld. De zaak in Venray waar je de aller aller allerlekkerste kalfsdoner kunt krijgen. Het werden twee Lachmacum's gevuld met doner en salade, een boeren salade erbij en nog wat frites (alhoewel ik die eigenlijk wel achterwege had kunnen laten, achteraf bekeken). Heerlijk!
En toen werd het hoog tijd om me op te frissen voor een bezoekje aan Ardie's peettante die jarig was. Ardie heeft altijd een geweldige band gehad met zijn peetoom en peettante, in feite hebben we een voorbeeld daaraan genomen hoe wij met onze petekinderen om willen gaan....
Haar verjaardag is er dan ook een die we niet voorbij willen laten gaan, altijd gezellig! En gezellig werd het. We namen ons voor " we gaan lekker op tijd en dan ook weer mooi op tijd naar huis, morgen is het weer vroeg dag", tja, zoals gewoonlijk waren we weer eens de laatste twee die vertrokken :)
Thuis hebben we nog even naar een stukje van de openingsceremonie gekeken van de Olympische spelen, we wilden Nederland wel even voorbij zien komen. Het commentaar van de commentatoren stoorde me wel een beetje. Sommige landen hadden blijkbaar nogal lachwekkende outfits aan volgens de heren. En misschien is dat ook wel zo maar ik vind het dan toch boeiender te horen waar bepaalde landen liggen, hoeveel medailles ze gewonnen hebben, of er bijzondere atleten in hun midden zitten... dat soort dingen. Misschien vinden andere mensen dat commentaar wel bijzonder vermakelijk, ik vond het vooral irritant... Ach ja, ik mag me ook wel eens ergeren toch? :)
Rond middernacht vond ik het toch echt bedtijd, ik was tenslotte al vanaf 6 uur wakker dus hup naar bed. In de tussentijd hadden we al een fikse regenbui en een paar flinke klappen onweer voorbij zien komen dus het beloofde een pittige nacht te worden (qua weer dacht ik toen nog).
Toen ik eenmaal in bed lag na alle ramen toch maar weer op kiep gezet te hebben, lag Ardie al onder zeil. Ik geloof niet dat hij nog gehoord heeft dat ik zijn lampje uitknipte. Hij was helemaal K.O. Al moe van de relatief rustige dagen op het werk (hij heeft ze liever wat pittiger), de warmte (en dan ook nog boven warme pannen staan) en een paar korte nachtjes gecombineerd met e.e.a. aan alcohol hadden het effect POEF lamp uit gehad :)
Tevreden liet ik me naast hem in bed glijden, ik propte een paar oordopjes in mijn oren en draaide me op mijn zij. Helemaal klaar om weg te zakken in een diepe slaap....
En toen kwamen er rare geluidjes van Ardie naast me, hij had een apneu of net hoe dat heet...
Een kleine por in zijn zij gaf even rust totdat hij blijkbaar bij een mega dikke eik uitkwam in z'n droom die toch echt om moest.....
Daarna begon het geluid van de ventilator me op mijn zenuwen te werken, kwam er een nieuwe onweersbui voorbij en kreeg Ardie de hik.....
Tja, dan kun je heel knorrig worden maar heej. HIJ moest weer vroeg op.. dus pakte ik mijn kussen en dekbed en verhuisde ik naar de logeerkamer, naar oma's bed.
Tevreden kroop ik weer in bed. Mmmmm, matras was toch wel echt flink stugger dan mijn eigen matrasje.... andere zij dan maar, nope, rug dan? Mmmm mijn maag rammelt...
Kortom, het is nu bijna vier uur nu ik mijn blog beëindig. Hopelijk kan ik dadelijk eindelijk wegzakken in een diepe, verkwikkende, en ongestoorde slaap. Ik was eigenlijk niet van plan een etmaal wakker blijven vol te maken ....
Ik ga dus maar weer eens een poging wagen. Over een uurtje of 5 gaat de wekker.
Liefs,
Harriette
.JPG)
