Over mij

Mijn foto
Verre van slank maar lekker in mijn vel. Verre van het schoonheidideaal maar opmerkelijk vaak erg gelukkig. Verre van "normaal" and loving it. Wel een echte vrouw met alle bijbehorende "gebruiksaanwijzingen", een meisjes meisje in de zin van graag shoppen (liefst alleen), lekker tutten (maar wel effectief), en schoenen heb ik nooit te veel (vind ik). Mijn grootste uitdaging in dit leven tot nu toe is mezelf accepteren op allerlei vlakken en tegelijkertijd een zo gezond mogelijk gewicht te "vinden". En over die zoektocht gaat dit blog tegenwoordig.

vrijdag 31 augustus 2012

Workshop beeldhouwen

Een hele tijd terug kreeg ik een flyer onder mijn neus van de personeelsvereniging dat ze 2 avonden beeldhouwen organiseerden via de de Veldschuur in Velden.
Ik was meteen enthousiast en toen ik er over vertelde Ardie ook. Ardie en ik hebben al eens vaker workshops samen gevolgd, gewoon lekker eens samen creatief bezig zijn, heerlijk!

Al snel kregen we nog meer mensen enthousiast, collega en vriend Mark wilde meedoen en ook collega en vriendin Rianne werd enthousiast. Helaas vergat Rianne zich aan te melden en was daarna de workshop vol. Helaas .... pindakaas.

Inmiddels hebben we vakantie en afgelopen woensdag was het dan eindelijk zover. Ardie en ik verheugden ons er enorm op. We wilden net die ochtend Mark opbellen om te vragen of we hem op moesten komen halen toen we een telefoontje van hem kregen dat hij ziek was.
Hij vroeg of ik misschien nog iemand wist die zijn plek in wilde nemen bij de workshop. Dus meteen dacht ik aan Rianne en binnen een vloek en een vlucht was het geregeld.

Op een of andere manier had ik starttijd 19.30 uur opgeslagen maar toen ik de site bekeek stond daar normaal gesproken een starttijd van 19.00 uur op. Ik begon te twijfelen.
Uiteindelijk lukte het me om om 18.30 uur iemand aan de telefoon te krijgen. En ja hoor, het zou om 19.00 uur beginnen!
Ik als een idioot Rianne een sms gestuurd, make-up in mijn tas gekieperd (beetje) en als een idioot richting Velden. Tijdens de rit nog even wat kleur op mijn ogen gesmeerd (ik daag je uit te proberen om in een auto die 140 km rijdt, met een vaste hand een lijntje langs je oog te tekenen....), en het resultaat was niet eens pipo-waardig :)

Vijf minuten voor tijd kwamen we aan..... Pffffff.

De ontvangst was allerhartelijkst, de uitleg lekker kort en duidelijk en voor we het wisten konden we aan de slag (nadat we ons in heuse OK schorten gehesen hadden). We begonnen met het uitkiezen van een steen. Ardie en ik waren er zo uit, Ardie zelfs in een nano seconde, ik twijfelde tussen twee toen mijn oog op een donkere steen viel op een houten voet. Dat was hem!


En toen was het vijlen, en vijlen, en nog eens vijlen. Ardie ging als een speer, binnen no-time was hij al klaar om te gaan schuren terwijl ik rustig doorvijlde... en vijlde.
Eigenlijk had ik meteen in het begin al een figuur gezien in de steen. Ik zag er overduidelijk een zeehond in, met gezichtje en alles! Mijn idee was om het vooraanzicht een zeehond te laten zijn en de bovenkant het golvende van de zee. En daarvoor moest dus veel gevijld worden.

Als laatste ging ik ook over op het schuren. Heerlijk voelde het die koude steen in mijn handen, het werken met m'n handen. Mijn hoofd werd leeg, ik voelde me ook totaal niet opgejaagd dat ik langzamer ging dan de rest. Ik volgde volledig mijn eigen gevoel.




De pauze bestond uit een heerlijk kopje koffie/thee of glas fris met zelfgemaakt gebak.

We hielden maar een korte pauze, iedereen wilde graag verder met zijn/haar kunstwerkje. Tussendoor kregen Ardie en ik veel reacties dat ze het zo leuk vonden dat we dit als paar samen deden. Voor ons eigenlijk inmiddels heel normaal maar blijkbaar voor velen nog bijzonder. Ardie was dan ook de enige man in het gezelschap deze avond.




Het schuren ging gestaag. Na een hele tijd ging ik steeds fijner papier gebruiken totdat ook ik eindelijk kon gaan polijsten met water.
Ardie had zijn steen inmiddels al gewassen, gedroogd en met een soort was ingewreven. Hij had een prachtige steen uitgezocht, prachtige kleuren, iedereen was er weg van.

Ik vond het heerlijk, mijn handen waren vies, het deerde me niet. Ik polijstte net zo lang totdat het hele oppervlak glad aanvoelde, behalve die stukken die ik grof wilde laten.
Ik was hartstikke blij met het eindresultaat. En ik lieg niet als ik zeg dat ik alleen maar prachtige kunstwerkjes gezien heb deze avond. Heel bijzonder.
Rianne had ook een prachtige steen, ik zag er van alles in. Tot zelfs hele vrouwelijke rondingen toe, een engelenvleugels, iets van een uil...... heel apart....




Ardie en ik zijn hartstikke enthousiast over het resultaat, we zijn vrees ik besmet met het virus. We hebben het er zelfs al over gehad een groter steen te halen om zelf er mee aan de slag te gaan!

Liefs,
Harriette

1 opmerking: