Van race naar wandeling

Hoi lieve mensen,

Inmiddels zijn we alweer bijna twee weken verder na het afronden van het sponsortraject. En nog steeds geniet ik met enige regelmaat na.

Zoals jullie kunnen zien heb ik het blog aangepast aan de nieuwe situatie d.m.v. een nieuwe naam voor het blog en een ietwat andere layout.
Want voor Duchenne "race" ik niet meer, het is, zoals ik in van mijn vorige blogs schreef meer en meer een weg (wandeling) naar mezelf geworden. En hoe "mezelf" is? Geen idee, als ik dat wist, was ik al klaar... toch?

Op zoek naar een passend plaatje of muziek kwam ik deze rap tegen. Oké, ik heb geen gevecht met drugs, maar eten kan net zo verslavend zijn. En al met al vond ik hem mooi passen.



Dit vond ik wel een erg mooie benadering van het thema "het maakt niet uit wat een ander van je denkt, zolang je maar met jezelf door een deur kunt"

Na het afsluitingsfeestje, was ik weer vol nieuwe energie begonnen aan die weg. Inmiddels met 4x sporten in de week. Die week had ik zelfs 4 1/2 sport "moment", doordat ik die bewuste maandagavond toch ook nog wat gedaan had (telde niet zei Dave, nou ik vind van wel... lekker puh).
Dinsdag t/m donderdag gesport zoals altijd en zaterdag ging ik voor 't eerst met vriendin C. het bos in om daar een soort van "bootcamp" te houden.
Wat hebben we gelachen, en wat was het momenten pittig. Ik ervaarde die zaterdag wel de toegevoegde waarde van een trainer. Die "kietelt" je om net dat ene stapje meer te doen en let tegelijk op je houding en of je bewegingen op de juiste manier maakt (blessure oplopen gaat sneller dan genezen), maar dat even terzijde.
Hoe dan ook hebben we die zaterdag flink ons best hadden gedaan EN lol gehad. We gaan er een vaste afspraak op zaterdag van maken hebben we afgesproken.

Afgelopen maandag verzorgde vriendin O. voor het eerst een Zumba les, en aangezien ik bijna niets leuker vind dan dansen op lekkere muziek, en Zumba altijd op heerlijke latino muziek is, was ik van de partij. Bijna een uur lang werkten we ons in 't zweet, en gaandeweg merkte ik wel dat het "best wel pittig" was voor mijn knie. Mijn rechterknie had nog steeds wat kuren na het ren-avontuur een paar weken geleden.
Maar goed, no pain, no gain zeggen ze dan, dus Jetje dacht "dat trekt zoals altijd wel bij".
Nou... nee dus.

Dinsdag was er geen fitness en zat ik, net als zo'n beetje half Nederland, lekker mee te genieten met het evenement van het jaar, met een zeurende knie.
Woensdag werkte ik zo goed als het ging, met nog steeds een zeurende knie en bij de fitness die avond avonds kreeg ik er met moeite 20 min op de loopband uitgeperst. De crosstrainer moest ik na 2 min. opgeven. Ik baalde niet... nee... ik BAALDE.
Dave drukte me op 't hart om nu echt actie te ondernemen en een fysiotherapeut op te zoeken, dus 's avonds meteen een afspraak gemaakt.
Donderdag zeurde mijn knie nog hardnekkiger (alsof ik 'm niet al gehoord had...), dus trok ik de stoute schoenen aan en belde een therapeut op het werk of hij heeeeeel toevallig nog een gaatje had die dag. En .. jawel, ik had mazzel, er was zowaar nog ruimte in z'n agenda!

Uiteindelijk blijkt dus dat ik mijn knie, na blessure van het rennen te weinig rust heb gegeven. De pezen aan de buitenkant van mijn knie zijn geïrriteerd en moeten wat ontzien worden. Niet dat ik niet mag bewegen maar het moet nu wel even met mate. Simpel gezegd dus voordat het echt vervelend wordt stoppen. Het euvel moet dan over een dag of 10 over zijn. En oh ja, niet vergeten, een paar keer per dag koelen.
Dit alles negeren is niet slim omdat het irritante plekje dan kan uitgroeien tot een vervelende ontsteking, en daar heb ik dus echt geen zin in.

En wie nu denkt dat ik me gisteren niet in 't zweet gewerkt heb, think again. Trust me, Dave is ERG creatief in het bedenken van oefeningen waar je ook duchtig van gaat zweten (en daar ben ik ook oprecht blij mee), terwijl je bepaalde onderdelen van je lijf ontziet.

Foto geleend van http://www.bodystore.nl/buikspieroefeningen/buikspieroefeningen.html

Ergens wist ik dat al dat het kon. Dat leerde ik tenslotte jaren geleden al bij de taoist taichi vereniging. Daar organiseren ze al jaren een speciale "health recovery class" voor mensen die minder mobiel zijn en graag willen bewegen. En... waar ik bij de doorzetters ongelooflijke resultaten zag.
Na een beetje googelen vond ik ook nog deze site, dus er is blijkbaar ook voor de minder mobiele mensen onder ons e.e.a. te vinden om te bewegen. Zoals een overgewichtige danser laatst bij zo'n danswedstrijd op tv zei "er is geen excuus meer, iedereen kan bewegen". Kortom... IK heb geen excuus meer om niet te bewegen.

Bijkomend voordeel?
1. Het ongemak wordt zo wat beter verdeeld over mijn hele lijf.
2. Shoppen gaat ook niet, nog goed voor de portomoniks ook nog ook...

Fijn weekend allemaal :D

Liefs,
Harriette