Zet afspraken met jezelf in je agenda ;-)

Lieve mensen,

Inmiddels is het 23 december, morgenavond is het kerstmis.

Afgelopen week was een waar gekkenhuis. Het was nogal hectisch op het werk, iedereen is aan het afronden en jammer maar helaas mijn bureau werd voller en voller.
Toch is het sporten niet in het gedrang gekomen.
Dinsdagavond had ik eigenlijk een etentje met mijn lieve collega's van het coachen. Ik heb er een tijdje over na moeten denken wat ik er mee ging doen. Aan de ene kant is zo'n etentje super gezellig en lekker aan de andere kant, volop verleidingen EN het zou betekenen dat ik de generale repetitie van het koor EN het sporten zou missen.
Wat ik ooit leerde bij de obesitas kliniek was dat afspraken met jezelf (zoals het sporten) eigenlijk in je agenda net zo belangrijk moeten zijn als alle andere afspraken. En dat je deze afspraken dus op dezelfde manier moet behandelen dus ook niet zomaar afzeggen of verplaatsen.
Bovendien ben ik voorzitster van mijn koor en vind ik dat je ook een bepaalde voorbeeldfunctie hebt en dus vind ik ook dat ik zo'n generale niet mag missen.
Dus ben ik na een hectische dag lekker gaan sporten. Ik heb 40 minuten voluit kunnen gaan op de crosstrainer en daarna nog lekker wat met gewichten gestoeid, resultaat; een voldaan gevoel.

En eerlijk is eerlijk, ik was ook blij dat ik naar de repetitie kon. Het zingen is altijd een echte uitlaatklep voor me. Bovendien was deze repetitie wat beladen doordat een koorlid haar pleegzoon was overleden en ze toch de moed had opgepakt om te komen. We hebben aan het eind van de repetitie op haar verzoek "fluister dan dat je gelooft" voor haar en haar pleegzoon gezongen. Dat is ook wel een van de mooie dingen van ons koor, we kunnen ontzettend veel lol met elkaar hebben, het plezier spat er vanaf als we optreden maar als iemand het moeilijk heeft is er ook altijd wel een arm of warme knuffel.

En woensdag was het dan zover, wederom circuit training!
De vorige keer heb ik 3 dagen vreselijke spierpijn gehad, ik was natuurlijk veel te fanatiek bezig geweest en veel te ver over mijn grenzen gegaan.
Een circuit training is een parcours van een aantal oefeningen (in ons geval geloof ik 10) die je telkens een minuut lang doet en meteen door naar de volgende. Dit hebben we 3x gedaan, continu door, ongeveer een half uur-40 min duurt het dan.
2 collega's van me en ik waren er weer helemaal klaar voor en op de valreep kregen we nog een revalidatiepatient enthousiast om mee te doen. Leuk!
Deze keer heb ik wat beter naar mijn lijf geluisterd. Telkens als mijn lijf erg begon te trillen nam ik heel even en adempauze, en zo snel het weer ging verder. Met name bij de push-up en een oefening waar je op je rug ligt, je benen omhoog en dan langzaam laat zakken zijn er die ik als heel zwaar ervaar. Maar toch, het ging goed. Ik was drijfnat van het zweten ........hahaha.
Daarna heb ik nog een half uur volgemaakt op de crosstrainer en daarna snel door want Ardie was op weg. Snel even een paar maaltijdsalades gekocht in het restaurant en hup naar huis.
Omdat ik die avond nog naar de kapper moest had ik maar een 45 min om te douchen en te eten dus snel een broodje in de oven, wat balsamico glace over de Italiaanse salade en toch heerlijk gegeten!
Het kapsel is trouwens weer leuk geworden, lekker pittig ondanks mijn grijze plukjes er in.

En gisteren was een idiote dag op het werk. Het betere ren je rot verhaal.
Om half vijf stonden we stil bij het afscheid van Yvonne, een hele lieve collega van me en daarna stond eigenlijk de opening van het restaurant op het programma.
Maar ook nu maakte ik weer een keuze voor mezelf. Juist omdat ik volgende week een weekje vrij heb en dus niet in de gelegenheid ben om zo intensief te sporten wilde ik nu niet verstek laten gaan. Dus mijn collega's vertrokken naar het restaurant en ik weer naar de bedrijfsfitness.
Omdat ik de circuit training wel heel goed voelde in mijn lijf wel een tandje rustiger aan gedaan maar toch, het voelde lekker. En tja, ik ben en blijf wel een streber. Toen de lekkere pittige nummers aan muziek voorbij kwamen kon ik het niet laten af en toe helemaal op dat ritme mee te gaan.....hahahha.
Deze keer wel maar een half uurtje maar.... het voelde lekker!

En gisteravond dan wel weer een wat minder gezonde hap. Pizza!
Maar ja, ik ben dan ook niet aan het lijnen maar een bewuste manier van leven aan het nastreven dus alles mag maar met mate en zorgen dat je balans vind. Ik had de hele dag geen gekke dingen gedaan, 2x gebak afgeslagen en goed gesport. Dan is een pizza of andere "vette hap" helemaal geen probleem. De clue is en blijft balans.
Hij was in elk geval overheerlijk.......hahahha.
Gisteravond weer volop verleidingen. Mijn nichtje en tevens petekind Nicole was jarig, alweer 17 jaar.....
Toch ging het goed, omdat ik nog lekker voldaan was van het eten geen problemen ondervonden. Geen gebak, wel een stokbroodje en een paar chips en dat was het dan ook. Had er ook geen probleem mee verder. Ook met verjaardagen werk ik met het principe keuzes maken, of ik neem gebak of wat hartigs maar niet allebei. En vooraf spreek ik vaak met mezelf af wat dan. Bv over de avond 3 stokbroodjes met salade is prima. Dus af en toe wel genieten maar niet aan de gang blijven. En als je wel wat veel genomen hebt..... de dag erna even rekening ermee houden. En vooral niet denken, ach nu is het toch al verprutst nu maakt het ook niet meer uit (de grote valkuil van velen).

Gisteravond nog even gezellig naar de buren. Doordat het zo druk was de afgelopen weken waren we al zo lang niet meer geweest. Heerlijk bijgepraat EN... weer een sponsor erbij! :-)

En gisteravond las ik nog een sponsorberichtje. Ik wordt daar zo ontzettend blij van!
Door alle reacties, sponsor-toezeggingen, steunbetuigingen voel ik me gigantisch gesteund en daarom wil ik hierbij iedereen alvast heel hartelijk danken.
En wees ervan bewust, iedereen kan en mag mijn vorderingen volgen, ik wil niet dat mensen zich verplicht voelen alleen omdat ze me goed kennen. Iedereen maakt ook daarin zijn/haar keuze en dat is helemaal prima.

Lieve mensen, alvast hele fijne feestdagen. Geniet er van en dan vooral van de warmte van dierbaren om je heen, even adempauze in de rat-race, even gewoon genieten.
Voor mij is kerst het feest van het licht en de geboorte van een heel bijzonder mens. Daar ga ik de komende dagen even in het bijzonder bij stilstaan, ik zal de dagen gebruiken voor zelfreflectie, zodat ik straks, op 1 januari een geweldige doorstart kan maken in deze race tegen de kilo's voor Duchenne.

Liefs,
Harriëtte