Afsluiting sponsortraject

Ja lieve mensen, jullie lezen het goed. Ik ga het sponsortraject afronden.

Hierbij dus alvast aan alle sponsoren (en mensen die op andere wijze nauw bij dit traject/mij betrokken zijn) de uitnodiging om maandagavond 22 april a.s. samen met ons een feestelijk streep te zetten onder de "race tegen de kilo's voor Duchenne", en aan te vieren dat het vanaf nu een "race tegen de kilo's voor Harriette" zal zijn.

Locatie: Bedrijfsfitness (afdeling revalidatie) VieCuri Venlo
Tijd: 20.00 uur

De opzet van de avond zal niet groots zijn, gewoon even een gezellig samenzijn met Francy en Roy, Dave en natuurlijk Ardie en ik.

Ik heb besloten de opbrengst naar deze kanjers (zie foto) te laten gaan, oftewel naar Duchenne Heroes.
Mag ik jullie voorstellen? De Tijstrappers 2013: Roy Peeters, Henk Berkhout, Martijn Vervaet en Theo van Bakel.
Van 15 t/m 21 september 2013 fietsen de Duchenne Heroes elke dag 100 kilometer van Frankrijk naar Nederland. Zij zoeken hun grenzen op, zij geven álles voor kinderen met Duchenne. En daar heb ik ongelooflijk veel bewondering en respect voor. Dat het sponsorbedrag een mooi steuntje in de rug mag zijn voor deze geweldig stoere binken (met een heel mooi hartje).

Aangezien Ardie en ik 22 april voor iets lekkers willen zorgen, hierbij alvast het verzoek je aan te melden als je wilt komen. Dit kan per mail gewoon.harriette@gmail.com.
Dit weekend zal ik de sponsoren ook nog persoonlijk uitnodigen. En natuurlijk, alle sponsoren die niet aanwezig kunnen zijn, krijgen bericht van me wat ze over mogen maken naar de vrienden van Tijs.

Het was een bijzonder jaar (en een paar maanden). Een jaar waar ik veel over mezelf heb geleerd, veel vastgeroeste denkbeelden los heb gelaten, en dingen aan mezelf heb ontdekt die ik nog niet kende.
Ik ben sporten een soort van leuk gaan vinden, en vind het vaak (nee niet altijd) een sport om een zo lekker mogelijke gezonde maaltijd te verzinnen.
En... het was het jaar waarin ik eindelijk toe kon geven aan mijzelf en mijn omgeving, dat ik het niet alleen kan. Dat ik soms hulp nodig heb. Ik weet nu dat ik het soms heel erg moeilijk vind om verleidingen zoals chocolade, dropjes en hartige hapjes af te slaan ook al heb ik geen trek. Zeker als er een tweede of derde keer wordt aangeboden. Ik weet inmiddels ook dat frustratie voor mij een aanleiding kan zijn om te gaan zoeken naar troost eten. En simpelweg het zien van iets lekkers kan al maken dat ik er zin in krijg.

Ik heb ook geleerd dat je ondanks verstandige keuzes heerlijk kunt uit eten, zowel thuis als uit ...
En ik heb geleerd dat ik een behoorlijk strebertje kan zijn. Dat ik graag de beste in iets wil zijn, wil winnen. Net een stapje verder wil gaan als misschien soms verstandig is. En natuurlijk, die spreekwoordelijke aai over m'n bol in de zin van "goed gedaan meiske".

Kortom, ik heb geleerd dat ik net als ieder ander mijn talenten en uitdagingen heb in dit leven.

Het voelt een beetje raar, zometeen dat allerlaatste weegmoment. En tegelijk kijk ik er ook naar uit. Want vanaf dat laatste weegmoment doe ik het puur en alleen nog voor mezelf. Omdat ik af wil vallen en vooral gezond wil leven. Omdat ik mezelf het waard vind op een zo gezond mogelijke manier oud te worden. En ja, dat voelt kei lekker.

Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik vanaf nu de vrienden van Tijs links laat liggen. Dat mannetje en al die andere kinderen met deze ziekte hebben een warm plekje in m'n hart gekregen. Simple as that.
En... er is een sponsor die ondanks dat ik er een streep onder zet, door zal gaan met sponsoren. Trust me... daar gaat ze nog een keer spijt van krijgen!

Fijn weekend alvast allemaal.

Liefs,
Harriette