Zo, daar ben ik weer, en.... hebben jullie me gemist? :p
Zoals ik schreef in mijn laatste blog wilde ik graag meer tijd (bewust) aan mezelf besteden. En daar heb je het woordje weer... bewust...
Want schreef ik in mijn laatste blog nog dat ik wel veel met anderen bezig ben, en het daardoor vaker als werken voelt. De afgelopen weken ben ik tot het besef gekomen dat ik echt wel momenten op een dag helemaal voor mij alleen heb, maar dat ik ze tot nu toe vaak onbewust aan me voorbij liet gaan.
Want als ik op een vrije dag, op m'n gemak wakker zit te worden, kopje koffie in de hand, broodje in de oven en geen of weinig geluiden om me heen, dan is dat zo'n moment.
Of het uurtje (vaak nog langer) lekker weken in een warm bad, met of zonder telefoon/facebook, check, weer zo'n moment. Of als een halve gare helemaal los gaan op een mooi nummer wat de radio/cd speler laat horen? Met of zonder poetsdoek in m'n hand... Is dat er niet ook een?
Oh ja, nog zo'n lekkere, op weg naar werk of huis, in de auto, samen met Ardie. Vaak zijn we snel uitgepraat, we hebben dan vaak al ruim een uur samen gesport bij de bedrijfsfitness en allebei houden we van rust in de auto. Soms lig ik dan te doezelen, soms gewoon wat voor me uit te staren, eigenlijk van alles behalve me bezig houden met 't verkeer. En ja, dat is vaak dus ook een heerlijk "me" moment.
Maar ook op die momenten dat ik met en voor een ander bezig ben. Als ik heel eerlijk ben haal ik daar ook veel uit. Het gevoel iets te doen wat een ander helpt geeft mij tenminste altijd een goed gevoel, mits... ik het oprecht doe en er niet moeilijk over ga denken. Dit filmpje kwam ik de laatste tijd vaker tegen en geeft mooi weer wat voor prachtig sneeuwbaleffect het helpen van een ander kan hebben, en.... dat je daarmee jezelf in feite ook iets moois geeft.
Afgelopen weken kwam ik dus tot het besef dat ik eigenlijk iedere dag wel zo "mijn" momenten heb, maar dat ik me er vaak niet van bewust ben. En dus eigenlijk een kans aan mijn neus voorbij laat gaan om er van te genieten. Vaak ben ik (zoals zovelen van ons) bezig met wat er nog allemaal "moet" (dus toekomst) of wat is gebeurt die dag/week/wanneer dan ook (dus verleden), waardoor het moment voorbij gaat (het nu) zonder er bewust van te zijn.
Alles wat ik hierboven beschrijf heb ik vast al eens vaker gezegd, of in elk geval besproken in in van mijn vele opleidingsmomenten. Weten doe ik het allemaal als de beste. Zoals jullie vast weten is tussen iets weten/beseffen en iets ook daadwerkelijk doen niet altijd hetzelfde.
Wat me brengt tot een quote van Dave die hij heel treffend tegenwoordig gebruikt: Doel = Doen!
Kortom, wil IK iets bereiken dan zal IK het ook moeten doen.
En in feite is daarmee alles gezegd. Ik kan hier een blog vol schrijven met al mijn voornemens en inzichten. Het is echter zondag. En op zondag krijgt Poemel een verse kooi en ik heb met Dave afgesproken mijn derde sportmoment deze week te nemen, dus strakjes met de benenwagen naar Merselo lopen (al verheug ik me daar dankzij de koude wind absoluut niet op). En dan heb ik mezelf nog een heerlijk bad beloofd ergens vandaag.
Kortom, volop mogelijkheden om vandaag te genieten van een aantal momenten, als ik me er maar van bewust ben op dat moment.
Twee doelen van vandaag heb ik al bereikt:
1. Lekker relaxed een gezond ontbijt maken en er van genieten
2. Een blog schrijven
Op naar de andere doelen van vandaag!
Liefs
Harriette
Dit blog ben ik eind 2011 begonnen onder de naam "race tegen de kilo's voor Duchenne". Mijn sponsortraject om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor "vrienden van Tijs". Alle informatie daarover vind je in het allereerste blog. Inmiddels is het sponsortraject afgerond en is het al lang geen race meer maar juist een hele mooie weg. Een met hobbels, en bochten, waardoor ik nooit weet hoe e.e.a. op die weg eruit ziet, maar waardoor het tot nu toe nog geen moment (in mijn ogen) saai te noemen is.
Over mij
- Harriƫtte
- Verre van slank maar lekker in mijn vel. Verre van het schoonheidideaal maar opmerkelijk vaak erg gelukkig. Verre van "normaal" and loving it. Wel een echte vrouw met alle bijbehorende "gebruiksaanwijzingen", een meisjes meisje in de zin van graag shoppen (liefst alleen), lekker tutten (maar wel effectief), en schoenen heb ik nooit te veel (vind ik). Mijn grootste uitdaging in dit leven tot nu toe is mezelf accepteren op allerlei vlakken en tegelijkertijd een zo gezond mogelijk gewicht te "vinden". En over die zoektocht gaat dit blog tegenwoordig.
Heel mindful Harriette. Leven in het hier en nu. In balans zijn. Maar o zo moeilijk bij tijd en wijlen.
BeantwoordenVerwijderenxxx
En ja, ik heb je gemist en niet alleen op bloggebied. Ik denk dat ik mij ook doelen ga stellen. Voorlopig een per dag.