Het grote geschenk van ontvangen...

M.b.t. het afvallen: 14 dec. was ik weer bij Dave en was ik 0,5 kilo afgevallen sinds het vorige bezoek. Niet veel, minder dan ik zou willen voor de sponsoractie maar.... je kunt het zien als stabiel dus NIET aangekomen. En dat alleen is in de decembermaand al iets waar IK blij van kan worden ;)
In totaal ben ik officieel tijdens het sponsor traject voor Duchenne nu 15,8 kg afgevallen.
Omdat ik echter een eindsprint wil maken voordat de actie afgelopen is, heb ik tijdens dit bezoek de 14e met Dave afgesproken dat ik bij het volgende weegmoment 2 kilo kwijt zal zijn. Ja mensen, dat is met kerst en Nieuwjaar ertussen want de volgende "date" met Dave is op 11 januari a.s.
Tot zover mijn afvalrace, nu het onderwerp waar ik het deze keer over wil hebben ;)

Inmiddels zijn er een week of drie voorbij sinds mijn vorige blog.
Misschien hebben een aantal van jullie me gemist, of vonden het stil, maar ach, misschien wat het ook wel even lekker, die zendpauze? ;)

Mijn vorige blog ging over het geschenk van geven. En in de afgelopen 3 weken is er zoveel gebeurt dat ik in principe inspiratie heb voor een boek vol blogs. Daarom kies ik er nu bewust voor om 1 ervaring, een groot cadeau er uit te pikken en dat met jullie te delen.

Zoals velen van jullie weten is muziek mijn grote passie in het leven. Al vanaf jongs af aan heb ik iets met muziek. Als kind danste ik vaak door de kamer op de Duitse schlager muziek waar mijn ouders graag naar keken en luisterden, en vanaf mijn 11e ben ik lid van Happy Sound in Merselo. Destijds nog een jongerenkoor, inmiddels een popkoor met een redelijk stabiel ledenaantal, waarvan ik mezelf voorzitster mag noemen.

Bij Happy Sound leerde ik Therezi kennen. Ik heb haar wel eens vaker genoemd in mijn blogs. Therezi is inmiddels een dierbare vriendin, en niet alleen van mij maar ook van Ardie en mijn lieve zus Marij.

Therezi is opgegroeid in een heel muzikaal gezin. En daarbij een gezin waar goede manieren en cultuur met de paplepel ingegoten is. Mijn gezin is ook altijd heel muzikaal geweest en cultuur was ook bij ons niet vreemd en toch lagen beiden werelden mijlenver van elkaar.
Therezi's vader was een schoolmeester, mijn vader een boer in hart en nieren en "cultuur" betekende in beide gezinnen dan ook iets totaal anders.....

Toen ik eenmaal Therezi had leren kennen, leerde ik ook snel genoeg daarna, beetje bij beetje haar familie kennen. Haar lieve moeder die ons koor een heel warm hart toedraagt. Een zus die een prachtige yoga studio heeft waar wij met Happy Sound al eens een hele bijzondere feestavond konden beleven. Een broer die ook lid is van een koor in Veenendaal, waar zij en ik al eens een prachtig concert van konden beleven. En alle broers en zussen die op Therezi's verjaardag maakten dat het een onvergetelijke, bijzondere avond werd met veel muziek, sketches en plezier. Waar wij van Happy Sound ook aan mochten deelnemen en onderdeel van mochten zijn.

Een broer van Therezi (Jan Ezendam) heeft van muziek zijn werk gemaakt. En niet zomaar zijn werk, maar werk wat hij met veel plezier, talent en passie doet en deelt met de wereld.
Ik wist dat Therezi bezig was met de organisatie rondom een "Mozartiana" voor hem, maar wat het precies inhield wist ik niet. Ik wist dat het "iets met klassieke muziek" te doen had en tja, als ik ergens weinig kaas van gegeten heb op muzikaal gebied... dan is het wel klassieke muziek...
En toen ging een paar weken geleden ineens de telefoon en kreeg ik van Therezi, namens Therezi's moeder de vraag of ik misschien met mijn zus gast wilde zijn bij het Mozartiana....
Ik wist even niet hoe te reageren. Had net besloten rustiger aan te doen, minder afspraken in de doordeweekse avonden, even dicht bij mezelf blijven en dan zo'n vraag....
De vraag kwam van Therezi's moeder omdat deze het zo leuk zou vinden als er vriendinnen van Therezi bij het concert zouden zijn. En ja, ik voelde wel op een of andere manier dat het heel bijzonder was dat we dit aanbod kregen.

Mijn zus bedankte, ook zij zit hartstikke vol en de decembermaand is vaak een gekkenhuis. En ik gaf aan er even over te willen denken. Maar.... toen ik Ardie erover vertelde gaf hij meteen aan dat hij dat wel eens mee wilde maken! Voor mij totaal onverwacht! Zo zie je maar weer, ben je ruim 21 jaar samen, al dik 18 jaar getrouwd, en dan nog ken je elkaar niet door en door, en weet je elkaar nog steeds te verrassen!

Tja, dat veranderde voor mij het verhaal wel. Dus heb ik gevraagd of Ardie misschien mee mocht komen i.p.v. Marij. En jawel hoor, moeder en Therezi vonden het prima!

19 december j.l. was het dan zo ver. Na een volle werkdag voor beiden, vertrokken we rond vijf uur richting stad om daar even een hapje samen te eten. Omdat we beiden in Venlo werken en het Mozartiana ook in Venlo zou zijn, vonden we het gekkenwerk om op en neer te gaan.
Ik had maar 1 eis m.b.t. het eten, het mocht niet te calorierijk zijn i.v.m. mijn "deal"  met Dave.
Het werd daarom het Japanse Sushirestaurant Sashimi.
We hebben heerlijk gegeten, allerlei zalige hapjes kwamen op tafel en Ardie en ik genoten optimaal van even weer eens echt samen er uit.
Rond half 8 vertrokken we te voet naar Domani in Venlo. Ooit een kerkje, nu een heel bijzonder plekje midden in de stad waar je kunt trouwen, feesten kunt houden maar dus ook concerten.

Ik zou urenlang kunnen vertellen over deze avond. Maar ik vrees dat de woorden niet kunnen omschrijven wat die avond met me gedaan heeft. Het was mijn 2e klassieke concert in mijn leven tot nu toe, en vanaf het moment dat de eerste noten gespeeld werden, werd ik meegezogen in het leven van Mozart.
Het bezielde spel van de hoofdrolspeler Xavier Emmen kwam vanaf zijn eerste stappen op het podium bij me binnen. Maar wat me vooral raakte was het complete gebeuren.
Muzikanten en artiesten van jong tot oud gaven me een kijkje in het leven van Mozart. Het leerde me dat Mozart een heel bijzonder kind was, een kind wat we nu waarschijnlijk "nieuwetijdskind" zouden noemen en wat waarschijnlijk het stempeltje "ADHD" mee zou krijgen.

Het eerste deel vertelde d.m.v. toneel en muziek het levensverhaal van Mozart, waardoor ik het tweede deel van de avond, de uitvoering van de diverse muziekstukken met het koor, orkest en solisten echt ging begrijpen en voelen.

Ik zag en hoorde verschillende jonge en wat minder jonge talenten, klanken kwamen rechtstreeks bij me binnen, tranen zaten vaak hoog en rolden regelmatig over mijn wangen.

En echt, jullie kunnen het misschien niet geloven, maar Jetje werd hartstikke stil.....

Ik heb die avond niet veel meer kunnen vertellen. Jan Ezendam heb ik alleen maar "dank je wel" kunnen zeggen toen ik hem de hand gaf. Moeder Ezendam heb ik een knuffel en een paar zoenen gegeven als dank je wel en voor de rest heb ik de ervaring vooral even laten zakken....

Mijn "vooroordeel" over klassieke muziek is vanaf die avond weg, gesmolten als sneeuw voor de zon.

Moeder Ezendam, Therezi, haar hele familie en niet op de laatste plaats ALLE artiesten van het Mozartiana hebben mij maar net zo goed ook Ardie, een prachtig cadeau gegeven. Zonder dat we er om gevraagd hebben, zonder dat we iets verwacht hadden.
Hoe mooi kunnen geschenken zijn als je niets verwacht....

Vandaar de titel deze keer. Want groot was het cadeau wat we kregen.

Afgelopen week stelde iemand mij de oprechte vraag: "Wordt je nu nooit eens moe van alle dingen die je doet voor anderen? Nooit eens teleurgesteld?" En ja, natuurlijk ben ik wel eens ooit teleurgesteld, ik ben net als ieder ander maar gewoon een mens.
Maar wat ik ooit, al best weer een tijdje geleden leerde is dat als ik een ander iets geef, gewoon omdat ik die ander daarmee blij wil maken en er verder niets voor terug verwacht of verlang. Dat juist de reactie van de ontvanger het grote geschenk is wat je terugkrijgt.
Ik hoop dat Therezi, haar moeder en alle andere mensen van die avond, een beetje hebben kunnen zien en voelen hoe hun geschenk mij en ook Ardie geraakt heeft....

Dat was het voor vandaag, 1e kerstdag 2012. De pc gaat nu weer uit en Jetje gaat genieten van dat wat er komt vandaag. Geen mensen om me heen en gewoon doen waar ik zin in heb....
Fijne dagen lieve allemaal :)

Liefs,
Harriette