Another D-day

Hoi lieve mensen,

Voor die mensen die weinig tijd hebben hier een korte samenvattig:
Gewicht - 1,8 kg (wordt weer dokken Therezi, en.... ik ben nu de 10 kg voorbij ....hahhaha).
Het gaat ontzettend lekker, sporten voelt goed, weinig last van de spieren. Voel me heerlijk, bruisend, en heel gemotiveerd.

Zo... en nu de lange versie voor de liefhebbers :)

Er is weer een week voorbij, en vandaag was het weer een nieuwe D (Dave) day ;)

De week was hectisch met als absolute piek afgelopen donderdag. Het was duidelijk te merken dat collega's aan het afronden waren voor hun vakantie.....

Ik had hier zojuist al weer een heel epistel neergetikt maar heb het zojuist allemaal gewist...

Ik hou het (hoop ik voor jullie) wat beknopter vandaag.

Vanmorgen werd ik wakker met een heerlijk soezelig gevoel. De hele week was ik vroeg uit de veren geweest, hectische dagen op het werk, laat naar bed. En toch....ondanks dat had ik me de hele week energiek gevoeld en 's avonds nog heerlijke gesport.

Maar vanmorgen mocht ik dus uitslapen tot 07.45 uur. Heerlijk nog even wat soezelen in het "twilight zone" van het slaap/waak gebied. Ik merkte dat het reuze meeviel met de spierpijn, ik had veel minder last dan ik verwacht had. Gisteren had ik weer verschillende nieuwe oefeningen geleerd, die behoorlijk intensief zijn en behoorlijk wat van me vragen. Ze voelen geweldig maar ik had echt verwacht er meer last van te hebben. Niet dus! :)

Daarna lekker op mijn gemak opgestaan, hele ochtendritueel, konijn, ontbijt, even de mail en facebook doorlopen en om 08.40 uur vertrok ik naar Merselo... naar Dave.

Ik zat heerlijk mee te zingen met Norah Jones in de auto, totdat ik opmerkte hoe heerlijk het eigenlijk was en hoe mooi de omgeving waar ik door reed. Ik nam even de tijd om te stoppen en een paar fototjes te knippen. Om even te genieten van wat er was. Ik reed deze weg al zo vaak, en toch..... ik zag het vandaag weer met nieuwe ogen leek het... 

Klokslag 08.45 uur liep ik binnen bij Dave. We namen het eetdagboek wat ik de laatste dagen bijgehouden had door en kwamen tot de conclusie dat ik dit als hulpmiddel niet meer nodig heb omdat ik heel goed door heb hoe het loopt en als ik even uit de bocht spring.
Ook vertelde ik hem dat ik zo blij was om merken dat ik de signalen gewoon sneller herken.

Vorige week zaterdag, toen ik dat lastige gesprek met mijn moeder had, voelde ik me behoorlijk down, de tranen zaten hoog, een onbestemd gevoel. Ik had mijn moeder aan het huilen gemaakt en daar had ik last van.
Op een gegeven moment had ik een zak chips uit de kast getrokken maar voordat ik echt goed wel wel bezig was herkende ik waar ik mee bezig was. Emotie wegeten. Ik legde de zak aan de kant, luisterde naar een paar bijzondere nummers op youtube, liet de tranen gewoon even gaan en schreef daarna mijn blog, alle emotie vloeide via mijn handen van me af.....
Ik herkende het lege gevoel in mijn buik, wat ik vroeger zo vaak had gehad en waarvan ik ooit dacht dat het honger was en waarvan ik op een gegeven  moment ontdekte dat het een onbestemd gevoel was wat ik niet weg kon eten.... Heel even was dat gevoel terug maar nadat ik alles van me afgeschreven had was dat ook een stuk rustiger.
Later kon ik mijn verhaal goed kwijt bij Ardie, hij begreep hoe moeilijk ik het vond, was er voor me.
Helemaal gaar viel ik uiteindelijk in slaap.

Ook dat deelde ik dus vrijuit met Dave. En ik deelde met hem hoe blij ik was dat ik uiteindelijk bij hem terecht gekomen ben. Zijn manier van begeleiden past gewoon helemaal bij mij, hoe ik in het leven sta en wat ik wil bereiken. Dave hamert ook niet op doelen, dat hebben we eigenlijk helemaal los gelaten, ik laat het liever stromen zoals het nu gaat.
Hij weet me wel te kietelen, weet me telkens weer te motiveren er een tandje op te doen met sporten, ik kan hem dus van harte aanbevelen :)

En over het weegresultaat waren we allebei erg tevreden: - 1,8 kg er af dus, spiermassa was ongeveer hetzelfde (opbouw heeft tijd én eiwitten nodig), vochtgehalte was wat gestegen, al met al waren de resultaten prima. Over 4 weken zien we elkaar weer in z'n praktijk.

Daarna ging ik door naar zus Marij en hebben we eerst gezellig koffie gedronken. En vervolgens naar mam om haar huisje weer schoon te maken. Het schoot lekker op totdat Marij mam vroeg of ze nog over ons gesprek nagedacht had. En ja, ze was heel duidelijk.
Mam wil er niets aan laten doen, het is haar buik en ze wil het niet. Komt wat komt. Mam is er wel klaar mee... klaar met het leven... klaar met de eenzaamheid. Ze wil naar pap.
En hoe moeilijk dat ook is, dat respecteren we. We zullen contact op moeten nemen met de gynacologe van mam dat ze beslist heeft er niets mee te doen. Het zal dus afwachten worden of de kanker gaat woekeren, we kunnen alleen maar hopen dat haar een lijdensweg bespaard mag blijven...

Op weg naar mijn schoonouders dacht ik er nog over na. En besefte ik hoe dankbaar ik ben voor de jaren die we nog gehad hebben met mam alleen. Anders had ik misschien nooit geweten hoe hecht pap en mam eigenlijk waren. Hoeveel ze van elkaar gehouden hebben.... Toen pap in 2005 overleed hebben mam en ik veel gepraat en heb ik veel gehoord over dat wat wij als kinderen nooit of zelden zagen. Dit zullen altijd dierbare momenten in mijn herinnering zijn en blijven....
En gelukkig heb ik wat handvaten om mam te steunen als ze straks klachten zou krijgen. We kunnen alleen maar afwachten en het beste hopen.

Bij pap en mam in Hegelsom hoefde ik alleen het gras te maaien, daar was ik dus zo klaar. Na nog even geknuffeld te hebben met hun hond en een logeerhond vertrok ik weer richting Venray.
Rond de middag was ik thuis en had ik de tijd aan mezelf. Ik heb mijn mail bijgewerkt, wat liedjes gerepeteerd, en ben uiteindelijk aan de slag gegaan voor mijn werk. Ik had een lastige klus met het plannen van een aantal afspraken wat veel gepuzzel met zich meebracht. Uiteindelijk was ik rond half zeven klaar.

Morgen ga ik waarschijnlijk ook nog een paar uurtjes aan het werk, ik heb nog zoveel liggen en ach, vrije dagen genoeg. maar eerst even gezellig bijkletsen met mijn vriendin Petra.
's Avonds moeten we nog een mis zingen, heb er echt zin in. Een van de nummers is Eres tu, waar ik een stukje solo zing, maar ook Gabriella's sang van de film "as it is in heaven" staat op het programma.
Zondag heb ik een wandelafspraak in Groesbeek, heerlijk een paar uur rondzwerven door de bossen daar, verheug me er nu al op!
En maandag mag ik om 06.30 uur present zijn om een kraam voor KiKa op te bouwen bij de rommelmarkt. Een collega van mij gaat de Mont blanc beklimmen, vanuit "naar de top voor kika". Ik heb daar veel respect en bewondering voor en toen ze lachend aan het vertellen was dat het nog lastig ging worden om met haar cabrio alles daar te krijgen en ze nog niet wist hoe ze dat ging doen, bood ik spontaan mijn hulp aan. KiKa heb ik altijd een bijzonder goed doel gevonden, iets waar ik me echt aan verbonden voel, tja als je dan door zoiets simpels als een kraam mee opbouwen kunt helpen.....
Ik heb er zin in. Anja is een super enthousiaste vrouw, ik verwacht niet anders als dat ze als een speer zal gaan die dag :)

Hier sluit ik me af. Het is toch nog een heel verhaal geworden. Sorry..... ;)

Welterusten allemaal, een heel fijn weekend en iedereen die vakantie heeft: Een hele fijne vakantie!

Liefs,
Harriëtte