Een bere-gezellige konininginnedag voor KiKa

Hoi lieve mensen,

? KiKa? Vragen jullie je nu misschien af? Tja, vandaag was ik even een dag op touw voor KiKa.
Even de Duchenne pet af en de KiKa pet op, beide goede doelen, beide voor zieke kinderen, beide doelen die me raken.

Hoe het allemaal kwam, ach.....wat maakt het ook uit, dat is niet wat ik met jullie wil delen.
Wat ik met jullie wil delen is een gigantisch kado wat ik vandaag kreeg, zomaar, spontaan...

Hoe het kwam:
Vanmorgen om 06.30 uur had ik met Anja, de innitiatiefneemster van deze kraam voor KiKa (zie http://www.naardetopvoorkika.nl/anja-bos.html) afgesproken. Ik had eigenlijk verwacht dat het nog redelijk rustig zou zijn... ik bedoel.....wie gaat er nu om 06.30 uur, op zijn/haar vrije dag, naar een kindermarkt die pas om 8.00 uur daarergens begint....? Nou....'best wel veel mensen" dus!

Het schouwburgplein ergens rond 06.30 - 07.00 uur

Anja is niet het type van veel stilzitten. Iedereen die vind dat IK een stuiterbal kan zijn.... Ik stel je graag eens aan haar voor. En dan is stuiterbal in dit geval in de meest postitieve zin van het woord :)

Snel dus aan het werk en binnen no time stond er een stand die overduidelijk voor KiKa was:

We verkochten beren, polsbandjes, key-cords en sleutelhangers en er was een grabbelton met echt leuke kleine (nieuwe) pakjes. Voor iedereen die niets wilde kopen was er nog de mogelijkheid te doneren in een van de bussen en daarvoor kregen ze dan een boekenlegger, een flyer of een lekker spekje en kleurplaat. Al met al, ondanks dat ik me HEEL erg inhield om niet als een viswijf daar te gaan venten, kwamen het best lekker op gang.


En zoals verwacht, rond een uur of 10.00 begon het echt te lopen, rond 11.00 uur kon je over de "koppen lopen" zoals ze dat zo mooi zeggen. In de tussentijd was ik snel op en neer naar huis gegaan om de dikke trui die die 's morgens nog nodig was om te ruilen voor een fris wit/oranje outfit.
En.... op de fiets terug, met de auto was rond die tijd echt niet leuk meer en vele malen langzamer als met mijn "fietske".

Ergens in de stillere momenten tussendoor heb ik nog een "KiKa liedje" geschreven wat ik een paar keer heel enthousiast gezongen heb. Het is op de wijs van "no ne never" van "The wild rover" en gaat zo:

Naar de top voor KiKa (klap klap klap klap)
Dat gaat Anja straks doen
Iedereen mag het weten
Zo krijgt KiKa veel extra poen
(in geval van meerdere klimmers kun je "gaat Anja" ook vervangen voor "gaan deze kanjers".

Hoe dan ook, IK vond het best aardig maar aangezien Anja zich er een heeeeel klein beetje ongemakkelijk bij voelde heb ik het maar bij paar keer gelaten. Echt Anja, het was goed bedoeld....

Rond de middag vond ik het welletjes. Ik was sinds zondagochtend 9.00 uur wakker (idd zondagnacht niet geslapen, waarschijnlijk door een combi van té veel energie, té veel koffie, en héél veel leuke ideeën die door mijn hoofd spookten), en begon toch langzaamaan een tikkeltje in te zakken. Anja had alle rondjes die ze over de diverse stukken wilde lopen gehad, dus na nog wat eigen inkopen bij de stand (ik kon die prachtige beer toch niet laten liggen? En dat polsbandje had ik de hele middag al om!) :)

Ik dacht heel even nog het dorp rond te lopen maar ja, tegen die tijd zag het schouwburgplein er zo uit:

 

 

 

Uitzicht van onze stand richting schouwburgplein

 

 

 

 

 

 

Dus na een snel bezoekje aan de Hema voor het broodnodig brood voor dinsdag, een paar sokken en een kort babbeltje met de lieve mensen van Twister sjeesje Jet als de wiedeweerga richting fiets.
En wie zag ik na dat korte rondje de eerste lading in haar cabrio hijsen? Precies... Anja.
Ze was al drie dagen volop bezig met werven voor KiKa en vond het langzaamaan ook tijd voor een bezoekje aan een gezellig terras.

En nu vragen jullie je misschien af wat dat prachtige kado is wat ik vandaag kreeg.....
Nou.... hier komt het:
Ik merkte aan mezelf dat ondanks ik harstikke moe was met tijd en wijle, ik ook heel veel energie kreeg de hele dag door. De positieve spontane reacties van mensen "goh, wat goed dat jullie hier staan", en "ja natuurlijk doe ik mee voor KiKa", of gewoon een glimlach, mensen die bij het zien van het logo automatisch hun beurs trekken, een knipoog of gewoon ronduit oprechte interesse...
Maar dat was alleen een leuk extratje. Mijn grote kado vandaag was het besef dat iets, wat onstaan was puur vanuit een ingave vanuit mijn gevoel nl. "even Anja een handje helpen" uiteindelijk een heel groot kado voor mezelf werd "het inzicht dat iets wat je puur vanuit je gevoel doet voor een ander, zonder er ook maar iets voor terug te verlangen, iets wat je eigenlijk normaal vind en nog leuk ook, dat zoiets uiteindelijk zoveel energie geeft dat het juist wel een heel groot kado is voor jezelf".
Ergens wist ik dat wel, maar vandaag kwam dat gevoel zo sterk binnen dat ik nu, met dit blog, ineens heel helder kan maken waarom "Duchenne" en "KiKa" twee dingen zijn waar ik me zo graag voor inzet. Mbt Duchenne is mijn extra extra kado meteen ook dat waar het ooit allemaal mee begon.
Gewichtsverlies.....

Dus lieve Anja. Ik wens je een topomzet, een geweldig trainingstraject tot augustus en dan een hele gave, geweldige ervaring met de klim!
Voor wie nu nog niet weet wie Anja is, deze foto maakte ik net voor ik ging. Een plaatje :)

Dat was het. Ik hoop dat jullie allemaal een prachtig weekend hadden en voor die mensen die een weekje vakantie hebben: Geniet er van. Ik ga lekker slapen.

Liefs,
Harriëtte