Hoi lieve mensen,
Weer tijd voor een update ondanks dat ik eigenlijk niet veel nieuws te melden heb.
Het gaat lekker, onofficiëel ben ik weer 9 ons kwijt maar.... wegen hoef ik me pas over 2 weken.
Sommigen denken inmiddels dat het als vanzelf gaat. Dat komt natuurlijk ook wel door mijn eigen berichtjes maar... zo gemakkelijk is het nu natuurlijk ook weer niet.
Waar ik vooral blij om ben is dat het niet voelt als lijnen. Ik ben gaan beseffen dat het puur een kwestie is van keuzes. Elke dag weer. En af en toe kies je er ook gewoon voor om eens lekker uit de band te springen, een vette hap te nemen of je te goed te doen aan een kom borrelnootjes.
Daarna ga je weer gewoon over tot de orde van de dag en je gezonde ritme.
Ik weet dat een aantal mensen met een kleine onrust afwacht hoe het verder gaat, of ik niet terugval etc. Ik ben tenslotte al eens vaker veel afgevallen en ook toen zei ik dat het definitief was.
Toch voelt het duidelijk anders. De vorige keer was ik aan het lijnen, en streng ook.
Afvallen werd een soort van nieuwe obsessie.
Deze keer heb ik absoluut een drive maar ik ben er veel relaxter in. Als ik zin heb om wat te snoepen doe ik dat, vanavond hebben we gewoon een lekkere pizza van de shoarma taxi gehad en daar voel ik me dan ook relaxed onder.
Wat ik ook merk is dat ik het sporten echt leuk ben gaan vinden. Mezelf steeds een beetje verder pushen, steeds wat harder op de crosstrainer, steeds wat langer. Het maakt mijn hoofd heerlijk leek, als ik klaar ben met sporten ben ik alle eventuele spanningen van de dag kwijt, ik voel me fit en krijg er een goed gevoel van.
Afgelopen week kon ik pas donderdag gaan sporten ivm de carnaval. Jeetje, ik miste het gewoon!
Het zinde me niks en uiteindelijk ben ik vrijdag extra op en neer naar mijn werk gereden om nog een keer te kunnen sporten. Heerlijk.
Kortom, nee het gaat niet vanzelf maar ja, het voelt goed!
Goed nieuws vanuit Tijs trouwens. Hij is toegelaten in de trial!
Zie voor meer informatie http://www.vriendenvantijs.nl/pages/verhaal/nieuws/medische-trial.php
Voor nu heb ik eigenlijk niet meer te melden. Het gaat gewoon lekker :)
Liefs,
Harriëtte
Over mij
- Harriëtte
- Verre van slank maar lekker in mijn vel. Verre van het schoonheidideaal maar opmerkelijk vaak erg gelukkig. Verre van "normaal" and loving it. Wel een echte vrouw met alle bijbehorende "gebruiksaanwijzingen", een meisjes meisje in de zin van graag shoppen (liefst alleen), lekker tutten (maar wel effectief), en schoenen heb ik nooit te veel (vind ik). Mijn grootste uitdaging in dit leven tot nu toe is mezelf accepteren op allerlei vlakken en tegelijkertijd een zo gezond mogelijk gewicht te "vinden". En over die zoektocht gaat dit blog tegenwoordig.
zondag 26 februari 2012
vrijdag 17 februari 2012
2e officiële weegresultaat
Hoi Lieve mensen,
Vandaag waren de 3 weken om en was het weer tijd om naar Dave te gaan.
Ik was wel heel benieuwd hoe de afgelopen 3 weken terug te zien waren in het resultaat vandaag.
Want buiten dat ik het razend druk had met werk, werd mijn schoonvader weer geholpen aan blaaskanker en of dat nog niet genoeg was kreeg mijn moeder de diagenose baarmoederkanker (100% zeker weten we het pas na de curretage).
In het verleden zou dit een samenloop van dingen zijn, waardoor ik zeker een keer een strooptocht door de kasten gemaakt zou hebben om troost-eten te zoeken.
Dus ondanks dat ik natuurlijk erg geraakt was door het nieuws, we druk waren met ritjes op en neer naar het ziekenhuis, ik soms niet wist waar te beginnen met mijn werk, en ons huis langzaamaan veranderde in een puinhoop, bleef ik dicht bij mezelf, had ik geen behoefte aan troosteten en was niet alleen Ardie maar ook ikzelf verbaasd over de rust die ik over me had.
Doordat we druk hiermee waren was het eten soms wat van de minder gezondere aard, en ook daar zat ik niet mee, heej, thats life.
We hadden nog diverse feestjes in de afgelopen weken en ook daar deed ik soms lekker mee maar.... wel bewust, niet gedachenloos dingen in mijn mond stoppend maar juist oprecht genietend van dat wat ik nam. Ja zelfs gisteren nog, het 25 jarig jubileum van mijn leidinggevende was geen enkel probleem. Ik heb heerlijk gegeten, af en toe een lekker hapje genomen, gewoon mijn colatjes light genuttigd en vooral enorm genoten van het feest en dan met name van het stralende middelpunt. Zo wil ik over een paar jaartjes mijn jubileum ook wel vieren :)
Gelukkig heb ik al die weken het sporten goed doorgezet. Zelfs in de tijd dat pap in het ziekenhuis lag gingen we lekker door met sporten. Heerlijk het hoofd even leeg maken en in mijn geval even heel erg lichamelijk bezig zijn ipv met je hoofd. Na zo'n sessie bij de fitness voel ik me als herboren, erg voldaan en ben ik de shit van de dag helemaal kwijt.
Tja, ik vrees dat ik een nieuwe verslaving te pakken heb...... hahahha, wie had dat ooit gedacht!
Maar goed, ik zal jullie niet langer in spanning houden. Vandaag was het dus weer tijd om bij Dave langs te gaan. Eerst hebben we samen de afgelopen weken besproken, gekeken waar misschien knelpunten zaten maar eigenlijk was ik erg tevreden over hoe ik de afgelopen weken er in stond.
Wat me de afgelopen weken ook opviel (en wat ik met Dave besprak) was dat als ik tijdens een tractatie van bv gebak gewoon lekker aan mijn banaan of andere gezonde snack zat, een ander zich dat aantrok met een opmerking van..."dat zou ik eigenlijk ook moeten doen" .... en dan dacht ik, joh, maak je toch niet druk! Geniet lekker van je stuk gebak (of cake of whatever) als je daar zin in hebt! Gebak is nu eenmaal een van de dingen die ik gemakkelijk kan laten staan, daarom doe ik dat ook vaak bewust. En alleen met verjaardagen van de familie, waar bv iemand zich helemaal uitgesloofd heeft zelf iets te maken, wil ik wel eens een klein stukje proeven, gewoon.... voor de lekker. Want zeg nu zelf.... meestal zijn toch juist die eerste hapjes echt heel erg lekker en ben je daarna gewoon eens stuk naar binnen aan het werken??? Of had ik dat alleen......grijns.
Dave herkende dat wel van verhalen van andere cliënten dus echt raar was die constatering niet ;-)
Hoe dan ook, uiteindelijk ben ik weer op de weegschaal geweest. Wat ik wel erg grappig vond was dat ik nu mn erg nieuwsgierig was wat mijn spiermassa en vochtbalans gedaan hadden, en was het gewicht minder belangrijk.
Mijn spiermassa was een ietsiepietsie toegenomen, wat erg gunstig is aangezien ik dus geen verder spierafbraak heb gehad. Ook de vochtbalans was een heel klein tikkie beter maar daar moet ik nog beter mijn best voor doen en nog meer drinken.
En dan nu toch het resultaat in kilo's. Deze keer was er 1,8 kg af! En ja, ik ben dus super tevreden!
In 6 weken 5 kg afvallen is iets waar ik dik en dubbel tevreden mee ben en wat de opbrengst voor Duchenne nu zo ongeveer brengt op € 175,00!
Over drie weken is het volgende moment. Tegen die tijd moet ik een dagen een eetdagboek bijgehouden hebben en naar Dave verstuurd hebben zodat hij kan kijken waar nog verbeterpuntjes zijn. Ik had het wel gedaan maar was vergeten het mee te nemen....hihi.
Carnaval zal niet zo dramatisch zijn voor mijn gewicht, ik ga alleen morgen lekker de carnavalsmis zingen en ik denk de optocht in Merselo bekijken en voor de rest vind ik het wel best.
Wel gaan we in het weekend van 3 maart naar Wicked in Scheveningen en maken we daar meteen een weekendje weg van met de diverse etentjes, maar ach, daar ga ik lekker van genieten en me zeker niet druk om maken! Hhahahah.
Fijne carnaval voor iedereen die het viert en een hele fijne vakantie voor wie vakantie heeft.
Liefs,
Harriëtte
Vandaag waren de 3 weken om en was het weer tijd om naar Dave te gaan.
Ik was wel heel benieuwd hoe de afgelopen 3 weken terug te zien waren in het resultaat vandaag.
Want buiten dat ik het razend druk had met werk, werd mijn schoonvader weer geholpen aan blaaskanker en of dat nog niet genoeg was kreeg mijn moeder de diagenose baarmoederkanker (100% zeker weten we het pas na de curretage).
In het verleden zou dit een samenloop van dingen zijn, waardoor ik zeker een keer een strooptocht door de kasten gemaakt zou hebben om troost-eten te zoeken.
Dus ondanks dat ik natuurlijk erg geraakt was door het nieuws, we druk waren met ritjes op en neer naar het ziekenhuis, ik soms niet wist waar te beginnen met mijn werk, en ons huis langzaamaan veranderde in een puinhoop, bleef ik dicht bij mezelf, had ik geen behoefte aan troosteten en was niet alleen Ardie maar ook ikzelf verbaasd over de rust die ik over me had.
Doordat we druk hiermee waren was het eten soms wat van de minder gezondere aard, en ook daar zat ik niet mee, heej, thats life.
We hadden nog diverse feestjes in de afgelopen weken en ook daar deed ik soms lekker mee maar.... wel bewust, niet gedachenloos dingen in mijn mond stoppend maar juist oprecht genietend van dat wat ik nam. Ja zelfs gisteren nog, het 25 jarig jubileum van mijn leidinggevende was geen enkel probleem. Ik heb heerlijk gegeten, af en toe een lekker hapje genomen, gewoon mijn colatjes light genuttigd en vooral enorm genoten van het feest en dan met name van het stralende middelpunt. Zo wil ik over een paar jaartjes mijn jubileum ook wel vieren :)
Gelukkig heb ik al die weken het sporten goed doorgezet. Zelfs in de tijd dat pap in het ziekenhuis lag gingen we lekker door met sporten. Heerlijk het hoofd even leeg maken en in mijn geval even heel erg lichamelijk bezig zijn ipv met je hoofd. Na zo'n sessie bij de fitness voel ik me als herboren, erg voldaan en ben ik de shit van de dag helemaal kwijt.
Tja, ik vrees dat ik een nieuwe verslaving te pakken heb...... hahahha, wie had dat ooit gedacht!
Maar goed, ik zal jullie niet langer in spanning houden. Vandaag was het dus weer tijd om bij Dave langs te gaan. Eerst hebben we samen de afgelopen weken besproken, gekeken waar misschien knelpunten zaten maar eigenlijk was ik erg tevreden over hoe ik de afgelopen weken er in stond.
Wat me de afgelopen weken ook opviel (en wat ik met Dave besprak) was dat als ik tijdens een tractatie van bv gebak gewoon lekker aan mijn banaan of andere gezonde snack zat, een ander zich dat aantrok met een opmerking van..."dat zou ik eigenlijk ook moeten doen" .... en dan dacht ik, joh, maak je toch niet druk! Geniet lekker van je stuk gebak (of cake of whatever) als je daar zin in hebt! Gebak is nu eenmaal een van de dingen die ik gemakkelijk kan laten staan, daarom doe ik dat ook vaak bewust. En alleen met verjaardagen van de familie, waar bv iemand zich helemaal uitgesloofd heeft zelf iets te maken, wil ik wel eens een klein stukje proeven, gewoon.... voor de lekker. Want zeg nu zelf.... meestal zijn toch juist die eerste hapjes echt heel erg lekker en ben je daarna gewoon eens stuk naar binnen aan het werken??? Of had ik dat alleen......grijns.
Dave herkende dat wel van verhalen van andere cliënten dus echt raar was die constatering niet ;-)
Hoe dan ook, uiteindelijk ben ik weer op de weegschaal geweest. Wat ik wel erg grappig vond was dat ik nu mn erg nieuwsgierig was wat mijn spiermassa en vochtbalans gedaan hadden, en was het gewicht minder belangrijk.
Mijn spiermassa was een ietsiepietsie toegenomen, wat erg gunstig is aangezien ik dus geen verder spierafbraak heb gehad. Ook de vochtbalans was een heel klein tikkie beter maar daar moet ik nog beter mijn best voor doen en nog meer drinken.
En dan nu toch het resultaat in kilo's. Deze keer was er 1,8 kg af! En ja, ik ben dus super tevreden!
In 6 weken 5 kg afvallen is iets waar ik dik en dubbel tevreden mee ben en wat de opbrengst voor Duchenne nu zo ongeveer brengt op € 175,00!
Over drie weken is het volgende moment. Tegen die tijd moet ik een dagen een eetdagboek bijgehouden hebben en naar Dave verstuurd hebben zodat hij kan kijken waar nog verbeterpuntjes zijn. Ik had het wel gedaan maar was vergeten het mee te nemen....hihi.
Carnaval zal niet zo dramatisch zijn voor mijn gewicht, ik ga alleen morgen lekker de carnavalsmis zingen en ik denk de optocht in Merselo bekijken en voor de rest vind ik het wel best.
Wel gaan we in het weekend van 3 maart naar Wicked in Scheveningen en maken we daar meteen een weekendje weg van met de diverse etentjes, maar ach, daar ga ik lekker van genieten en me zeker niet druk om maken! Hhahahah.
Fijne carnaval voor iedereen die het viert en een hele fijne vakantie voor wie vakantie heeft.
Liefs,
Harriëtte
vrijdag 10 februari 2012
Omdenken
Lieve mensen,
Gisteren kreeg ik een reactie van het team van omdenken, of ik had gezien hoe vaak mijn omdenkverhaal gelezen was en zo hoog gewaardeerd. Of ik misschien wist hoe dat kwam, zodat ze er wat van konden leren, of ik misschien een link gedeeld had.
En ja, ik ben inderdaad fanatiek aan het promoten geslagen, niet eens zozeer voor de stemmen, al is dat natuurlijk heel leuk, maar vooral om de actie onder de aandacht te brengen en dan met name om de naam Duchenne meer bekendheid te geven. Zoveel meer we van deze ziekte weten, zoveel sneller zullen mensen symptomen herkenen, diangnoses gesteld worden, kinderen de beste behandeling krijgen en hopelijk is een goed medicijn binnen handbereik.
Hierbij dus nog een keer de link, stemmen mag, niets moet :)
http://www.omdenken.nl/praktijk/casusarchief/866
Ik heb een paar hectische weken achter de rug. Vorig weekend is mijn schoonvader opgenomen geweest, er waren weer wat plekjes op de blaas gezien (kanker) die weg moesten. Gelukkig waren het maar minscule plekjes en was hij binnen no time weer thuis.
Daar kwam bij dat mijn moeder onverwacht ook naar de dokter moest, ze had een bloeding spontaan gekregen, en al snel werd ze doorverwezen naar de gynaecoloog. Inmiddels is gisteren het bericht gekomen dat het hoogstwaarschijnlijk kwaadaardig is. 7 maart krijgt ze een curretage en dan weten we het zeker.
Dat komt natuurlijk wel even binnen, dat ze dit nog mee moet maken met bijna 80...
En op het werk was ook het ook weer hectisch. Ik merkte op een gegeven moment dat ik wat overliep, het overzicht kwijt was, en er erg onrustig van werd. Voor mij een teken om aan de bel te trekken. Ik heb samen met mijn leidinggevende gekeken waar de knelpunten zaten, heb zelf eea op een rijtje kunnen zetten en uiteindelijk kwam er weer wat rust in mij (het is niet minder druk maar ik kan het weer handelen).
Vroeger zouden dit de uitgelezen momenten zijn om te gaan snaaien, om "troost-eten" naar binnen te stoppen. Ik ben dan ook heel blij om te merken dat dat anders is nu.
Ik ben heel dicht bij mezelf gebleven, ben bewust goed blijven eten, al was het natuurlijk rondom de ziekenhuisopname soms zo hectisch dat er wel een fritesdag tussenzat (wat ook prima is).
Deze keer had ik niet de drang om te gaan zoeken naar eten, deze keer is het anders.
Twee dingen die ik bewust doe nu. Aan de ene kant zoek ik af en toe heel bewust de stilte op. Even weer dicht bij mezelf komen, even niks, bv door een wandeling door de natuur. Of juist andersom, even afreageren en flink dansen op een mooi nummer.
Het tweede is dat ik heel bewust op tijd stop met werken om te gaan sporten. Zodat ik alle tijd heb om me even helemaal af te kunnen reageren dmv me in het zweet te werken.
Ik ben zo blij dat ik voel aan mijn lijf en mijn hoofd dat dit werkt voor me! Dat het me helpt een balans te vinden/houden.
Voor mij is bovenstaande een duidelijk teken dat er echt wezenlijk iets veranderd is in me, en daar ben ik heel blij om en dankbaar voor.
Het leven is nu eenmaal niet altijd een groot feest. In ieders leven komen uitdagingen voorbij, het is alleen aan ons hoe we daarmee omgaan. En ik... ik ben heel blij dat ik weer die rust voel in mezelf, hoe dol het misschien soms ook om me heen is. Zolang ik dat voel, kan ik alles aan :)
Als slot nog even een paar foto's. Mijn collega/vriendin Rianne vond mijn profielfoto niet meer zo up to date. Met name omdat ze vind dat ik tegenwoordig zo straal ..... :)
Vandaar dat ik mijn buurman, een hobbyfotograaf gevraagd heb wat nieuwe foto's te maken. Hierbij het resultaat.
Heel veel liefs,
Harriëtte
Gisteren kreeg ik een reactie van het team van omdenken, of ik had gezien hoe vaak mijn omdenkverhaal gelezen was en zo hoog gewaardeerd. Of ik misschien wist hoe dat kwam, zodat ze er wat van konden leren, of ik misschien een link gedeeld had.
En ja, ik ben inderdaad fanatiek aan het promoten geslagen, niet eens zozeer voor de stemmen, al is dat natuurlijk heel leuk, maar vooral om de actie onder de aandacht te brengen en dan met name om de naam Duchenne meer bekendheid te geven. Zoveel meer we van deze ziekte weten, zoveel sneller zullen mensen symptomen herkenen, diangnoses gesteld worden, kinderen de beste behandeling krijgen en hopelijk is een goed medicijn binnen handbereik.
Hierbij dus nog een keer de link, stemmen mag, niets moet :)
http://www.omdenken.nl/praktijk/casusarchief/866
Ik heb een paar hectische weken achter de rug. Vorig weekend is mijn schoonvader opgenomen geweest, er waren weer wat plekjes op de blaas gezien (kanker) die weg moesten. Gelukkig waren het maar minscule plekjes en was hij binnen no time weer thuis.
Daar kwam bij dat mijn moeder onverwacht ook naar de dokter moest, ze had een bloeding spontaan gekregen, en al snel werd ze doorverwezen naar de gynaecoloog. Inmiddels is gisteren het bericht gekomen dat het hoogstwaarschijnlijk kwaadaardig is. 7 maart krijgt ze een curretage en dan weten we het zeker.
Dat komt natuurlijk wel even binnen, dat ze dit nog mee moet maken met bijna 80...
En op het werk was ook het ook weer hectisch. Ik merkte op een gegeven moment dat ik wat overliep, het overzicht kwijt was, en er erg onrustig van werd. Voor mij een teken om aan de bel te trekken. Ik heb samen met mijn leidinggevende gekeken waar de knelpunten zaten, heb zelf eea op een rijtje kunnen zetten en uiteindelijk kwam er weer wat rust in mij (het is niet minder druk maar ik kan het weer handelen).
Vroeger zouden dit de uitgelezen momenten zijn om te gaan snaaien, om "troost-eten" naar binnen te stoppen. Ik ben dan ook heel blij om te merken dat dat anders is nu.
Ik ben heel dicht bij mezelf gebleven, ben bewust goed blijven eten, al was het natuurlijk rondom de ziekenhuisopname soms zo hectisch dat er wel een fritesdag tussenzat (wat ook prima is).
Deze keer had ik niet de drang om te gaan zoeken naar eten, deze keer is het anders.
Twee dingen die ik bewust doe nu. Aan de ene kant zoek ik af en toe heel bewust de stilte op. Even weer dicht bij mezelf komen, even niks, bv door een wandeling door de natuur. Of juist andersom, even afreageren en flink dansen op een mooi nummer.
Het tweede is dat ik heel bewust op tijd stop met werken om te gaan sporten. Zodat ik alle tijd heb om me even helemaal af te kunnen reageren dmv me in het zweet te werken.
Ik ben zo blij dat ik voel aan mijn lijf en mijn hoofd dat dit werkt voor me! Dat het me helpt een balans te vinden/houden.
Voor mij is bovenstaande een duidelijk teken dat er echt wezenlijk iets veranderd is in me, en daar ben ik heel blij om en dankbaar voor.
Het leven is nu eenmaal niet altijd een groot feest. In ieders leven komen uitdagingen voorbij, het is alleen aan ons hoe we daarmee omgaan. En ik... ik ben heel blij dat ik weer die rust voel in mezelf, hoe dol het misschien soms ook om me heen is. Zolang ik dat voel, kan ik alles aan :)
Als slot nog even een paar foto's. Mijn collega/vriendin Rianne vond mijn profielfoto niet meer zo up to date. Met name omdat ze vind dat ik tegenwoordig zo straal ..... :)
Vandaar dat ik mijn buurman, een hobbyfotograaf gevraagd heb wat nieuwe foto's te maken. Hierbij het resultaat.
Heel veel liefs,
zaterdag 4 februari 2012
Op veler verzoek
Lieve mensen,
Hierbij nog een keer mijn mailadres voor het geval je interesse hebt me te sponsoren.
gewoon.harriette@gmail.com.
Nog een leuk nieuwtje. Afgelopen maandag hadden we op het werk de prachtige ja-maar show op bezoek, ivm onze verlate nieuwjaarsbijeenkomst. Ik heb krom gelegen van het lachen en had tegelijkertijd regelmatig een aha-moment.
Getriggerd door het enthousisatme van de spelers ben ik gaan rondneuzen op de ja-maar site en kwam uiteindelijk terecht op www.omdenken.nl.
Daar kon je je eigen omdenkverhaal indienen en daarmee kaartjes voor een seminar winnen. Tja, nooit geprobeerd is altijd verloren dacht ik, dus heb mijn race tegen de kilo's verhaal ingestuurd en wat denk je? Het staat er al op!
Zie http://www.omdenken.nl/praktijk/casusarchief/866
Je kunt stemmen op de site, voel je vrij dat te doen ;-)
liefs,
Harriëtte
Hierbij nog een keer mijn mailadres voor het geval je interesse hebt me te sponsoren.
gewoon.harriette@gmail.com.
Nog een leuk nieuwtje. Afgelopen maandag hadden we op het werk de prachtige ja-maar show op bezoek, ivm onze verlate nieuwjaarsbijeenkomst. Ik heb krom gelegen van het lachen en had tegelijkertijd regelmatig een aha-moment.
Getriggerd door het enthousisatme van de spelers ben ik gaan rondneuzen op de ja-maar site en kwam uiteindelijk terecht op www.omdenken.nl.
Daar kon je je eigen omdenkverhaal indienen en daarmee kaartjes voor een seminar winnen. Tja, nooit geprobeerd is altijd verloren dacht ik, dus heb mijn race tegen de kilo's verhaal ingestuurd en wat denk je? Het staat er al op!
Zie http://www.omdenken.nl/praktijk/casusarchief/866
Je kunt stemmen op de site, voel je vrij dat te doen ;-)
liefs,
Harriëtte
Abonneren op:
Posts (Atom)