Op weg naar mezelf

Zo... dat is nog eens een titel.....vinden jullie niet?

Gisteren kwam ik tot het besef dat ik eigenlijk weinig neerschrijf in dit blog over het afvallen en sporten en veel meer over de dingen die ik meemaak, de dingen die me bewegen en die me raken.
Ik vroeg me af of dit wel is wat mensen van me verwachten en kwam tot de conclusie dat me dat eigenlijk niet zoveel uitmaakt...... :)

Maar laat ik even bij het begin beginnen. ik blog tenslotte meestal een samenvatting over de week.
Qua kilo's kan ik niets zinnigs zeggen, de weegschaal gaf vanmorgen nl de ene keer - 5 kg aan en de andere keer zelfs - 8 dus ik denk dat ik eerst maar eens een andere batterij er in moet stoppen....

Afgelopen week was weer eens zo'n week van veel hollen en weinig stilstaan. Er was een afscheid van een collega op donderdag en tja, de organisatie lag toch grotendeels bij mij.
Een afscheid (en ieder ander feest) vind ik wel zo belangrijk dat ik er zeker van wil zijn dat alles goed geregeld is dus daar was ik dus regelmatig (buiten al het andere werk) mee bezig.
Maar het meest heftige was toch wel het telefoontje dinsdag van mijn schoonmoeder vanuit de SEH met de mededeling dat mijn schoonvader opgenomen was. Zijn Hb was veel en veel te laag, dus hij moest aan de bloedtransfusie. En aangezien hij een hartpatiënt is kon dat niet op het normale tempo maar een stuk langzamer. Gelukkig mocht hij woensdagavond laat weer naar huis.
Wat het is moet nog onderzocht worden, je Hb is tenslotte niet zomaar ineens een stuk te laag (al denk ik dat het een proces van maanden is geweest, hij keek al langer bleek), dus dat is afwachten.

Donderdag was het afscheid van mijn collega en ja, ze was het stralende middelpunt, dus tijdens het feest kon ik alles daaromheen loslaten en alleen maar genieten. Zo mooi om te zien als het dan ook echt een afscheid werd waar ze met een heel warm gevoel aan terug kan denken...

En tja, gisteren. De dag begon al goed. Tijdens een snel winkelrondje door Venray omdat ik om 11.13 uur de trein in Deurne moest halen kreeg ik een parkeerbon omdat dat verrekte parkeerbonnetje met de deur dichtmaken (gehaast omdat het regende) omgewaaid was. Ik kan jullie melden dat dat HEEL even mijn humeur danig naar beneden trok. Maar goed, ik heb een parkeerbonnetje, en op de bon zelf staat ook dat het bonnetje omgekeerd lag dus ik denk dat ik met een bezwaarschrift goede kans maak. Wel even nog zuslief inlichten zometeen dat ze post kan krijgen (auto van mijn moeder) .... :)

En daarna dus vlot naar Deurne. Ik had nl gisteren een heerlijke dag voor mezelf in de planning. Samen met mijn lieve bijzondere "soulmate" Hellen wil ik nog wel eens een dagje door onze hoofdstad dwalen, gewoon omdat we dat leuk vinden.
Klokslag 11.13 uur vertrok de trein in Deurne en echt waar, de hele reis verliep ongelooflijk prettig en vlot. Ik had meteen een plek, heb een gebruikershandleiding van mijn werk eindelijk door kunnen nemen en ik merkte dat ik het ook echt heel goed opnam! In ongeveer een uur had ik het helemaal doorgespit en nog wat nieuwe dingen geleerd. Ik merkte dat ik het echt heel goed in me opnam (misschien toch eens wat vaker de trein nemen.... geen afleiding van ander werk doet wonderen voor mijn focus) en genoot er gewoon van hoe lekker het ging!
Daarna nog een paar tijdschriften doorgespit en precies op de geplande tijd stapte ik op Amsterdam centraal uit. Een medereiziger lachte nog een beetje cynisch dat dat toch wel een dikke uitzondering was, waarop ik meteen reageerde met de woorden "heb ik toch weer dikke mazzel dan". Waarna we allebei met een grote lach op ons gezicht uitstapten.

Ik weet niet waarom ik Amsterdam zo'n heerlijke stad vind, maar het is wel zo. Misschien de energie, de willekeur aan mensen die je er ziet, het bruisende, wat het ook is, ik vind het altijd weer lekker om er te zijn.
En nee.... niet om te shoppen. Ik ga altijd alleen naar de Himalaya op de Warmoestraat en centrum de Roos in het Vondelpark, twee hele leuke alternatieve winkeltjes waar ik wel altijd een beetje hebberig wordt.
Maar eigenlijk is het vooral gewoon de stad zelf, de musea, de vele eettentjes en de sfeer.

Vandaag stond Amsterdam-zuid op het programma. Ik was er nog nooit geweest. Wat een mooi stukje Amsterdam! Echt prachtige (oude) huizen, een heerlijke rustige sfeer, heerlijk!
Het is dan ook wel een "dure" wijk maar goed, het kost mij alleen een ritje met de tram en ik mag toch maar mooi volop meegenieten van al dat moois :)
En tja, het Vondelpark is toch ook wel een favoriet plekje van me, samen met het Begijnenhofje vlakbij de Kalverstraat. Twee hele bijzondere plekjes Amsterdam vind ik altijd.

Als lunchplek kwamen we uit bij Bagels & Beans, ik had er nog nooit van gehoord maar kan het van harte aanbevelen. Wat een beleving! Een ontvangst met een oprechte warme lach van een jonge mooie meid (on the in & outside schat ik zo in), een enorme kom cappuccino en een heerlijke bagel met een eerlijk gerookt kippetje met o.a. Mango later toog ik naar het toilet voordat we weer verder gingen. Nou echt, de tekst op het damestoilet bezorgde het gouden randje aan de beleving. Ik kan hem niet helemaal navertellen maar het ging in de trant van " begin de dag met een lach, want besef dat je iedere dag een nieuwe kans hebt er weer iets van te maken". Met een dikke grijns kwam ik van het toilet om dit te delen met Hellen.Voor als jullie er ooit eens zijn, hierbij de link: http://www.bagelsbeans.nl/winkel_zeilstraat_amsterdam.shtml

Veel te snel was de dag voorbij en vertrokken we weer richting Centraal waar we afscheid namen en ieder onze eigen weg vervolgden.
Ik hoefde weer maar een paar minuutjes te wachten om vervolgens in een propvolle trein zonder problemen een fijn plekje bij 2 studenten te vinden. Omdat de heren in gesprek waren en ik ze hun privacy gunde besloot ik een lekker muziekje op te zetten om op die manier nog even lekker na te genieten van de heerlijke dag.
En weer verliep de reis voorspoedig. Echt wat een mazzelaar ben ik ook he... Ik heb de werkzaamheden bij Utrecht gezien en denk je dat ik ook maar iets heb meegekregen van de ellende daar? Natuurlijk was het grote probleem qua stroomstoring pas later, ik zal ergens rond half zeven langs Centraal Utrecht zijn gekomen.
De aansluiting in Eindhoven had een 5 minuten vertraging, wat mij wel goed uitkwam aangezien ik eigenlijk no time had om om te stappen.

En dat laatste stukje reis was weer zo'n geniet moment. Ik zat tegenover een vader met een hele spontane grappige dochter. Ik schat een jaartje of 10/11 zoiets.
Vol overgave was ze haar vader aan het uithoren over zijn studie (omscholing) en wat hij daarmee kon gaan doen. Ze vroeg of hij soms de hele dag aan de telefoon wilde zitten achter de pc, dat leek haar wel zooooo saai. En ongemerkt knikte ik met een lach nee, "nee?" Vroeg ze? Nee hoor zei ik, als je ook nog andere dingen mag doen kan dat hartstikke leuk zijn. Neee, het leek haar helemaal niks. Zij wilde later geneeskunde gaan doen. Dus vertelde ik dat ik in een ziekenhuis werkte en wat ik daar deed. Zij wilde KO assistent worden ;) Lachend kwamen we al snel tot de conclusie dat het OK moest zijn, wat het gesprek alleen maar leuker en leuker maakte. Ze vond het menselijk lichaam zó boeiend! Daarom wilde ze dat gaan doen, dan zag je ook hoe het er van binnen uitzag. Ze had nu wel bijles omdat het anders niet ging lukken qua opleiding.
Jullie begrijpen natuurlijk dat ik haar verteld heb dat ze maar eens bij VieCuri langs moet komen t.z.t., iemand die zo jong al zo bevlogen kan praten over wat ze wil worden en waarom, dat is er echt wel eentje die we in de toekomst kunnen gebruiken als collega. Helaas voor VieCuri wil ze naar het Catharina maar ach....... wie weet draait ze nog wel bij. Ik heb in elk geval op mijn vrije dag toch maar mooi jong talent enthousiast proberen te maken voor ons ziekenhuis, gewoon, omdat ik er zelf zo graag werk. Helaas moesten ze er in Helmond alweer uit, maar heus, ik geniet nog na van dat prachtig meiske, die komt er wel, wat ze ook gaat doen.

En tijdens dat laatste stukje van Helmond naar Deurne begreep ik ineens waarom mijn blogs zo weinig gaan over afvallen en zo veel over wat ik meemaak. Dat is juist de clue. In augustus vorig jaar is er een verandering IN mezelf begonnen, een proces waarin ik meer en meer laat zien wie ik echt ben, laat horen wat ik echt denk en ook laat zien en horen wat ik voel. Daardoor heb ik veel minder de neiging emoties weg te eten, heb ik juist veel minder trek en barst ik waarschijnlijk soms bijna uit mijn voegen van de energie. Het heeft met bewust zijn van jezelf en je omgeving te maken, bewuste keuzes, bewust genieten, bewust verdrietige en pijnlijke momenten beleven en bewust dan ook weer verder gaan.
Ik durf me nu, op mijn 41e eindelijk ook kwetsbaar op te stellen d.m.v. bijvoorbeeld dit blog. Ik heb geen rem met schrijven over mijn eigen gevoelens en gedachten, deel ze zonder rem en laat los "wat anderen daar wel van mogen denken". Jongens, dat is zó verschrikkelijk lekker!
Met een gelukzalige grijns stapte ik in Deurne uit. En vandaar dus ook de titel, want zo voelt het, ik ben op weg naar mijn ware zelf, en dat voelt zo ... ja, zo ongelooflijk, knetterend, verdomde lekker!

Om de dag compleet te maken zijn Ardie en ik daarna nog het dorp in geweest om mijn nieuwe bril op te halen. Was ik er met uitzoeken nog niet 100% zeker over, nu wel! Hij is perfect voor me, ik ben er blij mee en ach, het varifocus stuk valt reuze mee. Volgens mij ben ik er zo aan gewend, en aangezien ik nog nooit van mijn leven high ben geweest, is het best grappig om nu af en toe een whoehoeiiiii moment te beleven door deze glazen :)

Hierbij voor de liefhebbers even twee foto's:

Daarna zijn we nog snel een geurtje voor Ardie gaan halen, we vonden warempel nog een pakje Echo van Davidoff, zijn favoriete geurtje wat zover ik weet uit de handel gaat en als afsluiter een heerlijk etentje bij de griek. Waar ik me vooral aan het vlees en salade te goed deed aangezien ik eiwitten moet hebben voor de spieropbouw met sporten. Ik probeer wat minder aardappelen te eten, merk de laatste tijd ook steeds vaker dat ik daar een wat opgeblazen gevoel van krijg, zeker als ze gefrituurd zijn.
Ook hier de bediening erg gastvrij, het eten heerlijk en de wijn nog veel lekkerderder.
Helemaal voldaan vertrokken we huiswaarts, weer een dag met een gouden randje, wat ben ik toch een ongelooflijke mazzelkont.

Liefs,
Harriëtte