Durf te vragen

Wauw! Wat een ontzettend gave, inspirerende, bijzondere, warme, leuke bijeenkomst heb ik vanmorgen gehad! Ongelooflijk gewoon hoeveel een paar uurtjes met een groep mooie mensen je kan brengen... Ik ben nog maar nét terug maar ik wil het zó graag met jullie delen dat even alles moet wijken en dit blog eerst geplaatst moet worden :)

Waar heeft ze het over denken jullie vast? Wat is er gebeurt?

Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging van een collega van me om deel te nemen aan een bijeenkomst "durf te vragen".
Suzanne is een heerlijk warm, spontaan mens en dat wat ze vertelde in haar mail over de bijeenkomst, en wat ik las op de site www.durftevragen.com, prikkelde me meteen, dus binnen 5 minuten kreeg ze mijn aanmelding retour. Blijkbaar een onverwacht vlotte reactie waar Suzanne op haar beurt weer heel blij van werd. :)

Wie er allemaal uitgenodigd was wist ik niet, alleen van een naaste collega van me wist ik het. Het maakte me ook niet zo veel uit. Ik voelde dat het wat voor me was en had er meteen ongelooflijk veel zin in.

Vanmorgen was het dan zover. Bijna was ik nog te laat. Ik zat zo in een stukje verdiept (schrijven) dat ik de tijd totaal uit het oog was verloren. Gelukkig zag ik nét op tijd dat het HOOG tijd werd om me op te frissen en te vertrekken.
Daar aangekomen zag ik diverse bekende maar ook diverse totaal onbekende gezichten. De sfeer voelde voor mij meteen goed.

De ochtend werd door Suzanne (Poeth) en Yvonne (Beckers) begeleid. Dus deze twee dames begonnen de ochtend met in het kort uit te leggen wat "durf te vragen" nu eigenlijk voor een bewging is, wie ze waren en hoe ze bij dit werk zijn uitgekomen.

Heel simpel gezegd is het een bijeenkomst waar iedereen de gelegenheid krijgt een vraag te stellen die voor hem/haar speelt. Dat mag werkgerelateerd zijn maar ook persoonlijk. Gewoon iets wat er nu speelt en waar je wat mee wilt. Als je je vraag duidelijk geformuleerd hebt schrijf je hem op een groot vel op en mag iedereen ideeën en tips aandragen (op een memo wat op het papier wordt geplakt). En uiteindelijk heeft de vragensteller dus een blad voor met hele conrete adviezen waar hij/zij echt mee vooruit kan.
Wat er allemaal voor vragen kwamen ga ik hier niet vertellen. Dat zou niet respectvol zijn tegenover de andere deelnemers. Iedereen mag er op vertrouwen vind ik, dat als je aan zo'n bijeenkomst meedoet dat wat besproken wordt ook daar blijft. Maar ik kan natuurlijk wél met jullie delen wat mijn vraag was en wat daar op aan respons kwam. :)

In eerste instantie speelde er een vraag door mijn hoofd die puur met mijn werk te maken heeft maar al snel liet ik dat los. Ik voelde duidelijk dat het niet echt iets was wat heel erg speelt.
Na de eerste vraag plopte hij zomaar op. MIJN vraag, eentje die ik dolgraag wilde stellen, waar ik wat mee kan en waarvan ik ook echt heel nieuwsgierig was wat er aan respons op zou komen.

Nou hier komt hij, dit was mijn vraag:

"Hoe kom ik over?" Ik wilde dit HEEL graag horen omdat ik er juist voor mijn gevoel voor kies om heel open te laten zien wie ik ben maar soms geen idee heb of dat ook echt aankomt bij de ander.
Deze groep bestond uit mensen die ik goed tot heel goed ken maar ook uit mensen die ik nog nooit gezien had. Een uitgelezen kans dus om eerlijke feedback op deze vraag te krijgen.
Ik kreeg meteen als reactie dat het zo'n moedige vraag was. Wat voor mij niet echt zo voelde, maar goed, nu achteraf gezien begrijp ik die opmerking wel ;)

Hoe dan ook. Dit zijn de briefjes die ik mocht ontvangen:

Beken kleur. Ben je kleur? (ik was in het zwart terwijl iedereen die me kent weet dat ik ook graag kleurijke kleding draag)
Vind ik lastig, we delen al veel met elkaar en niet alleen het kantoor.
Heerlijk mens.
Je doet erg je best voor anderen.
Open.
Stelt grenzen.
Durf keuzes te maken in je werk.
Geeft feedback.
Laat veel van jezelf zien.
Introvert (oké, duidelijk, deze persoon kent me nog niet ...hihi)
Rustig (oké.... ze kent me écht nog niet)
Rustig, oprecht.
Fijne collega/mens.
Lekker gek.
Super gevoelig.
Dankbaarheid.
Warm.
Hebt geleerd keuzes te maken en daarbij te blijven.
Pretoogjes (hoor ik meer)
Ik zie iets ondeugends (joh)
Reageert direct op vragen.
Bescheiden en semi-open (kan ik absoluut iets mee)
Durf te delen met mensen (zingen-acteren) laat meer zien wie je bent.
Maak het soms wat persoonlijker.
Dapper, vriendelijk, bescheiden = de eerste indruk.
Vriendelijk.
Behulpzaam.
Altijd vrolijk als ik je zie.
Betrokken.
Zorgzaam voor andere, dit heb je nodig (klopt)
Je bent intern kleurrijk=> laat je kleur naar buiten (weer die kleding.....grijns)
Je bent al jij! (wauw, dank je!)
Vol energie.
Je draagt veel last bij je. Je mag loslaten. Kies een moment, bepaal je ritueel, voer uit en ervaar...
Creatief! Ben benieuwd naar jou=>Je maakt me nieuwsgierig als je praat over je hobby.
Mooie vraag. Open, kwetsbaar opstellen.
Warm, slim (bij het volgende woordje stond eerst potentie tot voor) Groots-heid=> Bloei!
Bescheiden.
Zachtaardig.
Spiritueel (Reiki).
Harde werker.
Open.
Behulpzaam.
Vrolijk zingend door de gangen.
Laat jezelf zien! Kom er helemaal uit!
Vraag wat je nodig hebt.
Heel lief.

Nou... zou je daar niet even stil van worden? Ik had een paar traantjes in mijn ogen staan hoor, de reacties waren zo oprecht! Daarom even een afbeelding die voor mij uitdrukt hoe ik me op dat moment voelde:

Natuurlijk herken ik sommige dingen meteen en sommige dingen ook niet. Zo dacht ikzelf altijd dat ik gerust wat bescheidener mag zijn...... en nu komt juist naar voren dat ik bescheiden overkom....

Hoe dan ook. Het doel wat ik voor ogen had heb ik bereikt. Ik heb hele eerlijke, oprechte feedback gekregen op mijn vraag. Er zitten een paar hele mooie tips bij waar ik zeker wat mee kan.
En het mooiste van alles, dat wat ik hoopte te bereiken door naar deze bijeenkomst te gaan heb ik bereikt. Ik héb me toch een energie! Heerlijk! Weer net zoals als toen ik net aan dit blog begon begin dit jaar.
Dus lieve Yvonne en Suzanne, maar zeker ook alle deelnemers ... vanuit mijn hart een welgemeend dank jullie wel. Jullie hebben me ontzettend geholpen.

Zo ben ik b.v. inmiddels op het idee gekomen om een vraag die ik heb over time-management gewoon te gaan stellen op de interne (soort van ) linkedIn site van mijn werk.
Ik heb een tijd geleden een aanvraag gedaan voor zo'n training maar vanmorgen ging ineens een lampje branden. Wie weet zijn er diverse mensen bij mijn werkgever die al een dergelijke training gedaan hebben, en mij binnen korte tijd een paar hele goed, bruikbare tips kunnen geven.
Waarom telkens opnieuw hetzelfde wiel uitvinden? Het is toch veel leuker (en verbindend) als we juist dat ene wiel delen (en misschien wel verbeteren) met elkaar?!

Omdat ik zo ontzettend enthousiast ben over deze beweging besloot ik meteen vanmorgen dat hierover mijn blog moest gaan deze keer. Natuurlijk heb ik ook nieuwtjes op het afvalfront.
Sinds vorige week zit ik weer in een hele fijne flow. Alsof ik nieuwe energie heb om mijn ingeslagen weg te vervolgen. Ik ben nog fanatieker gaan sporten, krijg er ook steeds meer lol in (al heb ik heus niet altijd zin), en ik voel in mijn lijf dat het me heel erg goed doet (en in mijn hoofd ook).
Kortom, ik zit weer vol in mijn race tegen de kilo's en voel me er superlekker bij! En dan vandaag dit kado....
Echt.... ik voel me zo ontzettend rijk!

Fijn weekend allemaal en veel liefs,
Harriëtte

ps.
Om nog even op dat ondeugend aan te haken... Hierbij een afbeelding van een ansichtkaart die ik kocht in de week dat ik ingewijd werd als Reikimaster. Ik herkende mezelf in haar, vind haar (nog steeds) prachtig en krijg altijd een grote smile op mijn gezicht als ik naar haar kijk.

En weer een D-day!

Hoi lieve mensen,

Jaja, vandaag was het weer zo ver. Vandaag had ik weer een afspraak bij Dave.
Voor al die mensen met weinig tijd en tegelijk wel belangstelling hier eerst het resultaat:
Sinds 3 weken geleden - 1,4 kg!  Yes!!! Ik ben weer op de goede weg!
Hèhè... Eindelijk! :)

In totaal, sinds ik begon in augustus vorig jaar ben ik nu (op mijn eigen weegschaal) 25,8 kg afgevallen. Bij Dave, sinds 9 januari dit jaar tot nu  11,5 kg.
Dus 25,8 kg in 10 maanden en "officieel" 11,5 kg in 5 maanden. een gemiddelde van iets meer dan 2 kg per maand. En dat schijnt een heel mooi gemiddelde te zijn.
Als ik veel sneller zou gaan, is het risico groot dat ik ga crashen en dus spier-afbraak heb. Ik wil juist op een gezonde, verantwoorde manier hiermee bezig zijn. Langzaam maar zeker een nieuwe manier van leven me eigen maken, en dan is dit simpelweg: perfect! :)

Dus lieve, lieve sponsoren.... Maak jullie borst maar nat want ik ga er nog even flink tegenaan! Hahahhaha.

Nu alle gekheid op een stokje. Ik voel me gewoon erg lekker weer. Een tijdje was het iets minder. De situatie rondom mijn moeders ziekte zal daar zeker aan bijgedragen hebben maar er speelde meer.
Ik heb maanden aan een stuk geroepen dat het als vanzelf ging allemaal, en dat was ook echt zo, of beter gezegd, dat voelde echt zo. De laatste tijd had ik gevoel stil te staan.
Maar.... als ik dan eerlijk kijk naar mezelf, langzaam maar zeker slopen er ook weer minder goede gewoontes in. Wat vaker en koekje in huis, wat vaker een ijsje, wat vaker ja zeggen tegen gebak... etc.. etc..
Ik zat in een soort van "comfort" zone zo vertelde ik vanmorgen aan Dave. Eigenlijk was ik gewoon heel tevreden met het resultaat, ik zat lekker in mijn vel, voelde me fit, het sporten kostte me weinig moeite... kortom... het ging gewoon lekker. Op 1 puntje na dan... er ging ook niets meer qua gewicht af.

Een paar weken geleden begon dit op te vallen, niet eens zo bewust maar ik werd me wel langzaamaan bewust van deze stilstand. En Dave pikte het feiloos op en prikkelde me bij de fitness nog wat extra. Het trainingsprogramma werd aangepakt, ik ging op alle fronten wat pittiger aan de slag en ik moest zowaar weer eens echt zweten bij de fitness!

Deze week pas werd het me echt duidelijk dat ik in een soort gezapig ritme terecht was gekomen, waardoor ik geestelijk én lichamelijk eigenlijk te weinig geprikkeld werd.
Sinds een week of twee is dat anders. Ik kom weer gemakkelijk op hoge hartslagen op de crosstrainer (het kostte me voorheen moeite om boven de 130 hartslagen te komen), ik zweet als een otter, heb regelmatig een boei alsof ik de maan aangeblazen heb, drink me suf, kreun en puf alsof er een hp film gedraaid wordt en het mooiste van alles, ik heb me toch een partij lol!
Ik voelde deze week duidelijk dat ik weer op de goede weg was, zag op mijn nieuwe weegschaal (de oude had de geest gegeven) langzaam maar zeker ook resultaat en na afgelopen "eetweekend" ook daarvan het resultaat :))
Met een flinke eindspurt deze week nu dus het resultaat - 1,4 kg waar ik super, super blij mee ben!

Wat echter nog veel belangrijker is, en wat ik ook duidelijk met Dave besproken heb dat ik dit hier ook zou benoemen is het volgende:

Jarenlang heb ik geroepen dat ik bij wijze van spreken maar naar eten hoef te kijken en ik er weer een kilo aan heb hangen en dat anderen kunnen eten wat ze willen en geen gram aankomen.
Bij de obesita kliniek jaren geleden werd deze theorie al ontzenuwd maar toen was het nog van horen zeggen. Inmiddels is het besef ook echt gezakt bij me.
Er zijn maar HEEL weinig mensen die er echt niets voor hoeven doen. Sterker nog, er zijn ook veel mensen die ontzettend veel moeite moeten doen om aan te komen en in feite hebben die hetzelfde probleem als ik alleen dan omgekeerd. Het LIJKT misschien vaak alsof iemand er niets voor hoeft te doen, maar.... dat zijn dan heel waarschijnlijk mensen die gewoon al een gezond patroon (aangeleerd of van nature) hebben. Deze mensen hebben heel waarschijnlijk veel minder drang om ongezonde dingen te doen, te over-eten, te snaaien, emoties weg te eten etc.. etc.. Misschien gaan deze mensen wel juist extra sporten om stress weg te werken i.p.v. met een zak chips op de bank te ploffen voor de tv..... het zou zo maar kunnen. ;)

Toen ik dit zo uitsprak tegenover Dave zag ik een gigantische grijns op zijn gezicht komen, zijn ogen begonnen echt te twinkelen mensen... Want ja, dat is ook wel een hele rake gewaarwording....
Met dat besef, dat wat ik hier nu juist neertik stap ik definitief uit een soort "slachtoffer-rol" en neem ik de volle verantwoording voor mijn eigen gedrag.

Ik ben niet alleen baas over eigen buik, ik ben baas over mijn eigen leven. Alles wat ik in mijn mond stop of verzaak aan gezonde keuzes zijn mijn eigen verantwoordelijkheid. Hieraan is niemand anders "schuld". Ja natuurlijk kan mijn omgeving me helpen door bij 1x een nee tegenover gebak of whatever dat ook te accepteren en niet aan te dringen. Maar deze mensen bedoelen het goed als ze dat wel doen. IK ben degene die dan vast moet houden aan haar keuze en gewoon nog een keer nee te zeggen. IK kies voor deze manier van leven en IK wil tenslotte afvallen. Als ik daar duidelijk in ben zal de verleiding ook steeds minder gepresenteerd worden. Daar ben ik zo langzaamaan van overtuigd. En ja, natuurlijk mag ik alles eten wat ik maar wil. Ik ben niet aan het lijnen, ik ben bewuster gaan leven. Ik mag van mezelf gerust gebak, chips, prik, alcohol, koolhydraten of whatever. Zolang het op dat moment maar een bewuste keuze is om iets te nemen om van te genieten en niet om "mee te doen", of iets "weg te eten".

Ik hoop dat ik niemand voor zijn/haar schenen trap met bovenstaand inzicht. Het is MIJN inzicht en MIJN waarheid. Niemand anders hoeft zich aangesproken te voelen, iedereen is echter welkom om er wat mee te doen.... ;)
Ik heb echter 41,5 jaar erover gedaan om tot dit inzicht te komen, iedereen mag zijn/haar eigen tempo bepalen.......hihi.

Verder deelde ik vanmorgen met Dave mijn lichte zorgen over de naderende vakantietijd. Vakantie is zo'n ontregeling van je dagelijkse patroon..... Heerlijk natuurlijk maar voor mij nu ook even heel lastig.
Zolang ik nog aan het werk ben is het wel te doen maar die weken vakantie.....Daar zat ik wat mee in mijn maag. Ik ben nu lekker bezig, ik zou het zo jammer vinden als dat straks ontregeld zou worden en ben dus druk zoekende naar een oplossing.
Dave reageerde meteen. In eerste instantie gaf hij aan nog niet te weten of hij tijdens zijn vakantie niet gewoon toch praktijk zou draaien waar ik heel droog op reageerde dat ook HIJ momenten nodig heeft voor zichzelf en dat ik het dus heel normaal vind dat hij wel vakantie neemt. Een opmerking waar hij trouwens erg blij mee was. Tja, ook hij is maar gewoon mens nietwaar?

Hoe dan ook. We waren wat aan het brainstormen. Dave gaf al aan dat hij eventueel ook een trainingssessie (in mijn vakantie, als hij dus weer aan de bak is) met me in het park kan doen. Hij had nog wel "een heuveltje op het vlakwater" wat mijn droge opmerking opleverde "oh? Heb je die er zelf heengesleept dan?" :)
Maar we zaten wel in een goede flow. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik ook in mijn vakantie wel dingen kan doen om een ritme te houden. Ik kan 's morgens beginnen met een lekkere wandeling. Ik kan evenzogoed (in elk geval 1x per week) naar de fitness rijden op het werk, ik kan oefeningen doen en ja, ik kan natuurlijk ook gewoon een "personal trainer" sessie met Dave doen. Kortom....... legio mogelijkheden om ook tijdens mijn vakantie in een sportritme te blijven. Dat gaf mij in elk geval rust. En Dave heeft er een notitie van gemaakt zodat hij straks, bij mijn laatste sessie voor zijn vakantie er nog even op terug kan komen en we samen kunnen kijken hoe ik e.e.a. ga oppakken.

Lieve mensen. Ik voel weer een sterk vertrouwen in de toekomst en vooral in mezelf. En eigenlijk ben ik nu wel heeeeeel nieuwsgierig waar deze race me gaat brengen. En met de race bedoel ik dan niet het stukje sponsoring van de race tegen de kilo's voor Duchenne, maar mijn eigen, persoonlijke race tegen de kilo's. De race tegen de kilo's van Harriëtte :)

Fijn weekend allemaal. Geniet er van en .... doe dat genieten niet met mate maar wel.... bewust! ;)

Liefs,
Harriëtte

Het was een waar familie weekend

Dit bericht heeft even op zich laten wachten. De weken vlogen om en om eerlijk te zijn had ik na al het geklus ook even tijd voor mezelf nodig. Even weer in mijn ritme komen, de focus op mijn sporten terugleggen en een schepje er bovenop. En... eerlijk naar mezelf en mijn eigen handelen kijken.
Waar kan ik nog dingen anders doen? Nog bewuster, eerlijker naar en voor mezelf én mijn omgeving...
En sinds het laatste moment bij Dave ook de vraag; waar komt die grote drang naar zoetigheid vandaan? En toen ik er op ging letten viel me op, zoveel meer zoetigheid ik tot me neem, zoveel meer drang er komt.....
En toen werd ik deze week ook nog getipt met dit artikel Zoetstoffen, een bittere strijd (http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Frank-van-Berkum/Blogbericht-14/116313/Zoetstoffen-een-bittere-strijd.htm). Voor mij in elk geval reden om te besluiten volledig te stoppen met zoetstof in mijn koffie en zo min mogelijk in het geheel dus ook minder light drinken.

Dat was een beetje het thema waar ik vorige week regelmatig mee bezig was.
Verder was het knap hectisch op het werk en vlogen de dagen om. En ik moest op de tijd letten omdat Ardie deze week telkens na het werk meteen weg moest, ik moest dus zorgen dat ik op tijd naar de bedrijfsfitness ging anders kwam er niets van terecht.
Dinsdag had ik weer een hectische baliedag op het werk als vanouds. Het betere ren je rot principe maar... eerlijk is eerlijk, ik vond het ook lekker :)
Die avond hadden we weer repetitie met Happy Sound en ja, dat werd weer een heerlijke repetitie. Lekker door kunnen werken en weer mijn eigen dialect versie (concept) van ons dorp gezongen. De dames zijn er redelijk van onder de indruk. Een vriendin van het koor was heel eerlijk en gaf als feedback dat het zo triest voelde. Dat ik weer helemaal in het verleden zat met het nummer, alsof ik terug verlang naar die tijd. En daarmee legde ze precies de vinger op de zere plek.
Ik voelde de hele tijd dat het nummer nog niet klaar is. Het voelt nog niet af. En dat is het dus.
Ja natuurlijk geniet ik van mijn herinneringen aan vroeger.... Ik kan er zelfs af en toe wat melancholiek over zijn, lekker mijmeren maar.... ik geniet ook in het NU. Heel erg zelfs. Meer en meer leef ik ook in het nu. En dat wil ik ook verwerken in het nummer. En dan kijk ik ook vol nieuwsgierigheid uit naar de toekomst en ook dat moet er voor mijn gevoel in.
Dus eigenlijk 1 couplet over het verleden, 1 over het heden en 1 over de toekomst en dan met het gevoel van iedere periode heeft z'n mooie momenten, z'n charmes en ja, ook z'n uitdagingen. Er is dus nog werk aan de winkel, op 30 juni tijdens het benefietconcert van Duchenne is de premiere :)

De rest van de week vloog ook voorbij. Flink gas geven op het werk, op tijd stoppen en sporten en daarna Ardie wegbrengen en 's avonds weer ophalen. En dan tussendoor nog wat klussen thuis, nog wat werken of gewoon even niets en heerlijk relaxen in ons heerlijke bad...

En toen brak het weekend aan. Vrijdag was op en top gevuld met schoonmaken bij mijn moeder, bij mijn schoonouders, boodschappen doen voor het etentje dit weekend ter ere van vaderdag en moederdag etc etc. De dag vloog om maar wat zát ik in een heerlijke flow!
Ardie ging 's avonds nog in de keuken aan het werk om alles voor het weekend voor te bereiden en ik daarna om puin te ruimen :)

Zaterdag was ik alweer lekker op tijd wakker. Even rustig wakker worden met een ontbijtje en lekkere koffie, mailtjes lezen etc en toen snel naar het dorp voor eea aan boodschappen.
Rond half twaalf was ik thuis en na een korte lunch nog snel even een klein uurtje opruimen in huis. Aangezien ik die middag met Therezi op stap ging wilde ik nog eea aan kant hebben.
Half een was Therezi er en vertrokken we richting Westelbeers, naar de Loek Knippels academie/ het IHC (internationaal holistisch centrum). Het weekend ervoor had ik Therezi mogen begeleiden op een persoonlijk stukje waarmee ze worstelde. We hadden een keer daarvoor er al wat mee gespeeld en nu een afspraak gemaakt. Wat er precies speelde ga ik hier niet neertikken, dat is niet aan mij, het is tenslotte Therezi's verhaal. Jullie kunnen me op mijn woord geloven dat het een prachtige ervaring was, bijzonder om te mogen begeleiden, echt een kadootje!
Na afloop gaf Therezi aan dat ze al heel lang graag een keer aan een familie opstelling wilde meedoen en dat bij de Loek Knippels academie ( http://www.loekknippelsacademie.nl/) het weekend erna open dag was en gratis mini workshops gegeven werden, waaronder de familieopstelling.
Tja, mijn agenda bood ruimte en ik had in mijn opleidingsperiode als reikimaster wel al eens aan famlieopstellingen mogen snuffelen tijdens diverse trainingen maar toen werd ik zo in beslag genomen door mijn eigen proces dat er ook veel langs me heen ging....
Dus de afspraak was zo gemaakt.

De weg erheen was Therezi weer druk aan het babbelen en ik liet haar. Blijkbaar had ze er behoefte aan en ik heb er geen last van. Dat was er op dat moment en het was goed.
Een keer heb ik even haar aandacht terug laten brengen naar het verkeer, ze had wat zitten foeteren op een vrachtwagen die te dicht op ons reed toen ze ontdekte dat we er af moesten en zonder goed te kijken naar rechts ging. Ik voelde die vrachtwagen komen, hij zat naast ons! Dat zei ik en Therezi voelde het blijkbaar ook want net op tijd stuurde ze weer naar links en zag ik rechts van mij een paar grote wielen langs komen....... jaiks. Gelukkig was ik de schrik zo weer kwijt ;)

We verheugden ons beiden op de middag, waren erg benieuwd.
Het centrum ligt op een prachtige plek, midden in de natuur, echt super..
Het gebouw zelf is ook prachtig ingericht. Veel natuurlijk materiaal en veel mooie kunst. Ik had er best een paar uurtjes kunnen ronddolen. Maar goed........ we hadden een missie :)

Als snel vonden we de mannen Loek en Peter-Jan en was het een warm weerzien voor Therezi en een warm welkom/kennismaking voor mij. Het voelde goed. We zochten een plaatsje en al snel begonnen we.
Eerst deel Peter-Jan een inleiding over hoe de middag zou verlopen en dat we zometeen in 3 groepen opgesplitst werden naar rato we ons ingeschreven hadden voor diverse workshops.
Wij konden in de ruimte blijven omdat Loek daar de familieopstelling zou doen.
Loek vertelde in het kort hoe hij tot dit werk was gekomen (indrukwekkend verhaal! prachtig om te horen) en wat we zometeen gingen doen.
Er werd een vrijwilliger gevraagd die een opstelling wilde doen en al snel melde zich iemand.
Ik had de hele tijd het gevoel dat ik mee zou gaan doen, ik een "rol" zou krijgen en ja hoor.... ik werd "Katinka" de 3e uit een rij kinderen van 7.
Zo werden alle leden van het gezin geselecteerd uit de mensen van de groep en daarna mocht de vrouw iedereen opstellen hoe het volgens haar zat qua postitie in het gezin.
Toen we allemaal op onze plek stonden kreeg ik heel sterk een gevoel dat ik me af wilde wenden, ik werd echt bijna misselijk zo sterk voelde die energie! Heftig.
Katinka wilde het allemaal niet zien, Harriëtte zoveel te meer :)
De conclusie in het geheel was dat de vrouw ( de de opstelling maakte) als kind heel veel aandacht van haar vader gekregen had. Ze was de jongste, stond erg dicht bij vader waardoor uiteindelijk veel andere kinderen weinig aandacht kregen (even een beetje kort door de bocht) of zelfs helemaal niet gezien werden.
Ook moeder vond het maar niets dat die kleine zoveel meer aandachte kreeg, er was dus wel eea aan onderhuidse jalouzie, terwijl deze vrouw het juist altijd ervaren had als een druk van het gezin wat ze wel niet allemaal moest....
Er kwam ook uit dat ze doordat ze dit vanaf jongs af aan gewend was, ze altijd op zoek was naar aandacht.....
Ik vond het prachtig om mee te maken dat alle deelnemers (die een rol speelden) de energie van die persoon die ze uitbeelden zo sterk voelden. Wat een bijzondere ervaring!
Een man genoot ik in het bijzonder van, god wat deed die het goed, hij zat volledig in de weerstand, er klopte niets van hoe het ging in het gezin........ en dat uitte hij duidelijk in deze opstelling....hihi.
Wat ook mooi is, is dat zo'n opstelling waar je aan meedoet, ook altijd iets voor jezelf brengt. In eerste instantie zag ik dat nog niet echt maar langzaamaan druppelden dit weekend de inzichten wat dat betreft binnen. Ik ging me ook afvragen hoe ik de opstelling gemaakt zou hebben over mijn gezin.
En ja, ik vroeg me ook af wat mijn rol in ons gezin betekend heeft voor bv mijn broer en zus. Als nakomertje 9 jaar na de vorige. Terwijl het gezin eigenlijk al compleet was.
Natuurlijk heb ik daar al eea aan gedaan in mijn opleiding als reikimaster maar ach, nooit verkeerd om nog eens er eerlijk naar te kijken met nieuwe inzichten ;)

Om 16.00 uur vertrokken we weer richting Venray en onderweg genoten we samen na van een heerlijke dag. Ook zaten we wat te brainstormen over mogelijkheden om samen iets te gaan doen qua praktijk, of beter gezegd, samen wat dingen te ondernemen. Ben benieuwd wat we daarin gaan verzinnen.

Klokslag 17.00 uur was ik thuis (timing!) en ging ik even bij de buren vragen hoe laat ze wilden vertrekken. Ze hadden ons nl uitgenodigd mee te gaan eten bij de chinees in Wanrooy.
Het bleek uiteindelijk een wok restaurant te zijn die heel toevallig ook erg lekker sushi maakte.

Ik heb me dus in eerste instantie tegoed gedaan aan de sushi, zo'n beetje mijn favoriete eten.
Daarna maakten we telkens allemaal verschillende bordjes en die zetten we dan in het midden van de tafel zodat we met z'n allen allerlei verschillende dingen konden proeven. Heerlijk!
Het werd een erg gezellige avond ondanks de nederlaag van Nederland (ja sorry mensen, voetbal boeit me niet bepaald) en de mooie (ja sorry, als ik het dan al zie ben ik ook eerlijk) goal van Duitsland.
Ik mocht terugrijden in de auto van de buren aangezien ik meestal niet drink en de rest wel van een wijntje houdt en als afsluiter hebben we nog even gezellig bij hun wat gedronken.
En ja, meteen ook een nieuwe afspraak gemaakt samen weer eens naar thermae2000 te gaan. Ik verheug me nu alweer op een heerlijke watsu! En niet te vergeten het floaten!... mmm zalig.

Zondagmorgen was ik alweer erg vroeg uit de veren. Ik wilde nog even een paar uurtjes werken en rond de middag moest ik toch wel beginnen met alles voor te bereiden op het etentje.
Het werk verliep vlotjes en na een snelle lunch met Ardie die inmiddels ook weer onder de levenden was, ging ik aan de slag. Eerst de kamer helemaal netjes, en vervolgens de tafel netjes dekken, serviesgoed klaarzetten, menukaartje maken, etc. etc.
Uiteindelijk kon ik rond drie uur onder de douche en op weg om de ouders op te pikken.

Ik kan er een heel lang verhaal over maken maar laat ik de foto's voor zich spreken. Het is een prachtige dag geworden waar we allemaal ontzettend van hebben genoten. Om je ouders zo te zien genieten is natuurlijk een kadootje. Het was echt zo'n dag met een gouden randje. Heerlijk. Kijk naar onderstaande foto's en geniet lekker met ons mee.
Enne.....tja Dave... vrijdag is het weer D-day. Ik hoop van harte dat dit weekendje vol met eten niet te veel effecht op de weegschaal heeft........ hihi.

 Even gezellig een aperetiefje

 In plaatcervelaat gerolde asperge

 Vol verwachting klopt ons hart

 Heb ik niet mijn best gedaan op de tafel?

 Ons mam

 En de chef....

 We hebben er zin in!

 Aspergesoep a la Ardie

 Asperge met kreeft en een bieslooksaus

 Asperge zoals het volgens Ardie hoort

Een taartje van aardbeien met een mascarpone   

            creme 

 De ouders lekker aan het smullen

Veel liefs en tot gauw weer,

Harriëtte