En wederom een D-day

Jaja, vrijdag was het weer D-day.
Meteen maar het resultaat. Jullie komen er goedkoop vanaf deze keer. 2 ons zwaarder wat Dave ziet als gelijk gebleven. Spiermassa was ongeveer 2% meer. Dat is dus wel als het goed is aan het komen.
Aangezien ik de afgelopen week redelijk wat vette hap gehad had en dingen zoals koekjes etc., was ik er niet heel verbaasd over dat ik niet afgevallen was. Ik was al blij dat er niets bijgekomen was :)

Ook nu weer een heel goed gesprek met Dave. Wat hij erg positief vond was het feit dat ik uit mezelf al met punten kwam waar het links of rechts wat aan schortte de laatste tijd. Dat inzicht is natuurlijk erg belangrijk als je af wilt vallen. Hij hoefde bij mij niet te peuteren om dingen eruit te krijgen, het komt spontaan. Tja..... hou mij maar eens tegen als ik op mijn praatstoel zit.....whhaahahaha.

Hij vroeg ook of ik langzaamaan een dipje kreeg, het gevoel "ik ben al zo lang bezig" maar nee, dat heb ik eigenlijk niet. Maar..... ik heb het gevoel dat mijn omgeving er wel wat last van heeft. Of beter gezegd, die is er wat minder bewust mee bezig.
Dat gaf ik naar hem aan. Blijkbaar komt dat vaker voor.
Het valt me op dat ik weer vaker nee moet zeggen voor een 2e of 3e keer. Dat stukken gebak toch veel groter zijn dan ik vraag, dat soort dingen.
Ik moet dus weer even duidelijk zijn naar mijn omgeving want tja. Uiteindelijk ben IK degene die af wil vallen dus zal IK ook duidelijk moeten zijn in wat ik wil.

Verder viel het Dave op dat ik veel light drink en ik blijkbaar nogal een behoefte aan zoet heb. Nu kan het niet zo 1,2,3 kwaad met light maar het is beter daar wat van af te kicken dus voortaan meer water en minder fris. En in het algemeen wat minder zoetigheid.
Ook heb ik met hem afgesproken minder kaas en meer vleesbeleg (deed ik in feite al) en op de koolhydraten letten. Dit omdat ik eiwitten nodig heb om spieren op te bouwen.
Ik ga niet alle details van ons gesprek neertikken, dat is iets tussen hem en mij maar het was een erg prettig gesprek weer. Het motiveerde me meteen.
Dus ... meteen de koe bij de horens en met boodschappen minder fris en meer water (Marie-Henriëtte vind ik lekker) gekocht. En meer fruit in huis gehaald.

Tja, en dan gaat het meteen weer lekker die avond. Etentje bij de Heeren van Overloon, een 8!!! gangen site plate menu. Maar jongens jongens wat wás het lekker.

Hieronder een kleine impressie ;)

Tja....eh... dat laatste plaatje......... ik was wat laat met foto's maken bij die lekkere dingen daar... hihi.Net zoals de eerste 2 of 3 gerechtjes, die ben ik ik ook vergeten ...
Het was heerlijk. Niet bomvol na het eten, gewoon lekker voldaan.
Het zijn dus ook allemaal echt kleine gerechtjes. Echt verwennerij. Veel streekproducten, een mooie kwaliteit en super klaargemaakt. Ik heb in elk geval genoten!

Eigenlijk wilde ik over afgelopen week, onze zgn. "klusweek" een volledig blog wijden maar ach, als ik het heel goed bekijk is dat helemaal niet nodig. We hebben gewoon stinkende mazzel gehad dat het weer enorm meezat, we nergens geen tegenslagen tegenkwamen en de praxis ook nog eens een prachtige kortingsactie had!
Maandag zijn we begonnen met het uitruimen van de kamer waarna het er ongeveer zo uitzag.

Dinsdag hebben we vervolgens alle meubels uit huis gesjouw en onder het afdak neergezet en afgedekt. het behang van de muur gehaald (duurde erg lang), het hout geschuurd en de ramen goed afgeplakt zodat Ardie woensdag vooruit kon met spuiten.
Woensdag hebben we samen nog wat dingen klaargezet en toen kon ik naar de IKEA en begon Ardie met spuiten. Toen ik terugkwam hoefde ik alleen nog even op bepaalde punten een stuk karton vast te houden zodat reeds gespoten stukken niet geraakt zouden worden en voila. Klaar was Kees... eh... Ardie.
Daarna hebben we de plinten, de lijsten en de deuren nog geschilderd en toen was het wat ons betreft prima. We liepen al dik voor op schema.
Donderdag bleek dat alles goed geraakt was in de kamer dus op wat tipwerk na was het gewoon klaar!
Inmiddels lagen we dus dagen voor op schema!

 

Dus ik donderdag de stoute schoenen aangetrokken en Carpet right gebeld en uitgelegd dat we zo ver voorliepen op schema en we ons nu afvroegen of het vinyl niet eerder gelegd kon worden. Ardie had er een hard hoofd in en de mw. aan de telefoon gaf ook aan dat ze heel vol zaten maar toen ze zag dat we alleen de woonkamer hoefden, ontdekte ze een plekje in de agenda. Vrijdag middag! Yes!
Dus vrijdagmiddag kwam het vinyl al en ja, dat leukte het geheel meteen weer flink op. Bovendien, nu konden we veel eerder weer in gaan ruimen en hoefden we niet het hele weekend in de tuin (geen straf hoor) of bij anderen te "banken".
Vrijdagmorgen moesten we dus nog als haasjes naar de praxis om de gordijnrails te halen en nog wat dingetjes, zodat al het stoffige werk ook klaar was. We hebben ook meteen de deurplint en de deur van de keuken nog geschuurd. Dat idee kwam spontaan op omdat we nog tex en verf over hebben, we gaan de kleur dus doortrekken naar de keuken. Krijg je ook een mooi geheel van lijkt me.
Tja, dan kun je het stoffige werk maar beter gedaan hebben voordat de meubels er weer in staan nietwaar? Het schilderen komt later, eerst moet alles weer op z'n plaats staan.

Uiteindelijk had die stoffeerder de vloer binnen 15/20 minuten liggen. Iets waar we zelf waarschijnlijk een halve dag hadden zitten hannesen.....hahhaha.
Dus vrijdag konden de laatste dingetjes. De lampen hangen, dat soort dingen en spraken we af met Liesbeth, onze buurvrouw (die graag wilde komen helpen) dat we zaterdag, om 10.30 uur zouden beginnen met sjouwen.
Ardie moest de mis en place nog draaien van de catering voor de dag er na bij zijn peettante, dus lieten we het klussen voor wat het was. We hadden tenslotte al alles wat we gepland hadden (en meer) gedaan.
Die vrijdagavond werden we door Liesbeth (en Bert natuurlijk) uitgenodigd mee te gaan eten bij de Heeren van Overloon. Daarvan zijn de plaatjes hierboven. Wat een verwennerij.... het water loopt me gewoon in de mond als ik er aan denk.

Zaterdagmorgen moest ik eerst bij mam gaan poetsen, ook dat gaat gewoon door. Maar goed, mam had nog niets meegekregen van ons klussen dus moest ik eerst even bij haar op een stoel gaan zitten en vertellen. En tja, dat weiger ik dan ook niet, ze is tenslotte belangstellend en leeft erg mee.
Na een tijdje gezellig gekletst te hebben, zuslief was inmiddels ook aangeschoven, zijn we toch maar snel aan het werk gegaan. het was inmiddels al tien uur...... Oeps!

Uiteindelijk was ik iets te laat thuis dus had ik al een sms van Ardie te pakken waar ik bleef.......hahahah. Tja, sommige dingen moet je gewoon even de tijd voor nemen, en een gesprek met je moeder is er daar een van. Enne........ vind Ardie ook geen probleem hoor. Hij is gek op mijn moeder dus dat zit wel snor ;)

Dus toen ging het er aan, alle meubels even goed schoonmaken, in de kamer dragen en daar nog even met meubelolie behandelen. Als je dan toch bezig bent ook maar meteen goed.
Na ik denk ruim anderhalf/twee uur stond alles weer op z'n plek en was dit het resultaat.

Nadat alles op z'n plek stond ben ik eerst boodschappen gaan doen. Het was tenslotte pinkster weekend en mijn vriendin Hellen zou een nachtje komen logeren. Dus tja, dan wil je wel iets in huis hebben.......hahhaha.
Eenmaal terug bleek dat ze er al was en hebben we even heerlijk bijgekletst. Daarna zijn we snel naar de Intrantuin gegaan om nieuwe bloempotten te kopen. Zodat ook de plantjes weer terug konden naar de kamer. Meteen ook een nieuwe plant gekocht. We hadden nog en palm van onze trouwdag (bijna 18 jaar geleden) en die zag er niet geweldig meer uit, dus tijd voor iets nieuws. Nu staat er een hele mooie soort varen.
Ook meteen 2 nieuwe orchideeën. Nu maar hopen dat die het net zo goed doen als die ik van Therezi kreeg ruim 3 jaar geleden. Die heeft tot voor kort aan een stuk door bloemen gegeven!
En rond half vijf was het tijd om de catering te gaan doen. Niet idioot veel werk hoor, ik denk ongeveer een uurtje.
En die avond hebben we heerlijk, in ons gezellige hoekje de bbq aangestoken.

Het werd een super gezellig avond. Veel lachen, de gitaar erbij, lekker gezongen en heerlijk gegeten.

En zondag was eindelijk gewoon eens een vrije dag. Hellen en ik zijn naar het thermaal bad in Arcen geweest en hebben heerlijk liggen drijven, bubbelen en zonnen. Ik heb wel wat kleur gevangen de afgelopen week......hahahha. Toch mooi. Een werkvakantie hebben en toch getint terug op het werk komen......hihi.

Maar goed. Ik ga er een eind aan breien. Het verhaal is meer dan lang genoeg geworden lijkt me.

Als de kamer straks helemaal klaar is (gordijnen) dan plaats ik nog wel even een foto.

Fijn weekend nog allemaal, veel liefs en tot de volgende keer.

Harriëtte

To be or not to be

Tja, hoe kom ik nu weer aan die titel zul je misschien denken. Het heeft alles te maken met het festival waar ik gisteren was.

Maar laat ik bij het begin beginnen.

Vorige week was een hectische week. Een collega van me viel onverwacht uit en daardoor was het wat rommelig op de afdeling. Niet dramatisch maar goed, anders, rommelig, druk ook.
Met sporten deed ik er onder de motiverende leiding van Dave een tandje bovenop, ik zat hartstikke lekker in mijn vel, energie voor 10 ondanks alle hectiek. Heerlijk!
Die hectiek was zelfs zo erg dat ik in de loop van donderdag compleet vergat dat het voorlopig mijn laatste werkdag was omdat ik vakantie kreeg........ hahahah.
Pas na Pinksteren hoef ik weer te werken. That is.... op het werk dan want thuis gaan we hard aan de slag met de woonkamer. Na 15 jaar mag er wel een nieuw kleurtje op.
Maar daarover in mijn volgende blog meer. Vandaag wil ik het vooral hebben over zondag.

Het was dus een drukke week, er kwam nog een uitvaart bij, het werk bij moeders en schoonouders ging ook gewoon door, en... en... en.
Ik had me dan ook al voorgenomen om zondag maar eens een flink stuk te gaan wandelen in Groesbeek. En toen kwam er het telefoontje van mijn vriendin Therezi.

Ze was gevraagd om naar het festival ZIJN te komen om te assisteren met een vuurloop.
Ze twijfelde, had eigenlijk geen zin om alleen te gaan en de geweldige dag in gedachten dat we de vorige keer samen op stap waren deed haar besluiten mij mee te vragen.
Ik hoefde er niet lang over na te denken, mijn gevoel zei DOEN! En dus deed ik, ik zei ja :)
Daarna ging ik even speuren op internet, wat voor festival het precies was.
En dit stond er zoal:
www.festivalzijn.nl/
VOOR WIE?
Een informatieve dag voor iedereen die meer wil weten over allerlei spirituele disciplines, waar geinteresseerde elkaar mogen ontmoeten, of er alleen maar willen 'ZIJN'.

Om 10.30 uur kwam ze me zondag oppikken. En ik had enorm veel zin in gewoon een dagje "ZIJN". Niets hoeven veel mogen. Heerlijk!
De weg erheen was erg gezellig. Tot we op een gegeven moment op een punt aankwamen dat Therezi het af moest kappen omdat het haar rijgedrag niet ten goede zou komen. We beloofden elkaar daar aangekomen er op terug te komen. Wat en hoe precies, tja dat is iets tussen Therezi en mij. Jullie mogen er op vertrouwen dat het een prachtig, open en heel eerlijk gesprek werd later die dag...

De locatie was prachtig. Midden in een bosgebied, vroeger was er blijkbaar een camping geweest.
Heerlijk rustig en een prachtige open plek met daaromheen allemaal bomen waar het festival zelf was.

Ik heb eerst kennis gemaakt met de anderen van de vuurloop. Ursula had ik al eens ooit even ontmoet op een feest, de rest kende ik nog niet.
Voor meer informatie over wat ze zoal doen zie http://www.definest.nl.
De ontvangst was erg warm en hartelijk, ik voelde me meteen welkom in de groep. In eerste instantie dacht Ursula dat ik ook vaker vuurlopen gedaan had maar dat is dus niet zo....hihi.
Ik bood aan om waar ik kon te helpen en voor de rest een stap terug te doen en e.e.a. te fotograferen.

Therezi met de eerste lading hout om de brandstapel te maken.

Als snel waren we dus hard aan het werk om een mooie hoge stapel te bouwen met de groep. Ik vond het bijzonder dat ik ze mee mocht helpen, dat ze me er echt bij betrokken. Tja, zoals ik al zei, ik voelde me erg welkom.

In volgorde: Het gezamenlijk bouwen van de stapel, de stapel klaar voor gebruik.

Klokslag 12 uur staken we met z'n allen de stapel aan, nadat we allemaal onze wensen meegegeven hadden . En vervolgens is het dan afwachten, een uurtje of 4. Rond de klok van vier begon het daadwerkelijke vuurlopen.

De geweldige groep mensen waar ik zondag een groot deel mee doorbracht.

En toen waren we dus vrij om te doen wat we wilden. Natuurlijk waren we dat al maar toch.
Therezi en ik zijn op ons gemak het terrein over gelopen. Veel bijzondere mensen ontmoet, een verscheidenheid aan kraampjes en mogelijkheden. Sommige mensen voel je dan meteen een klik mee, anderen juist totaal niet. We liepen alle kraampjes op ons gemak af en genoten vooral van het mooie weer en de sfeer.

Maar mijn aandacht werd toch vooral getrokken door de paarden die er stonden..... Een prachtige fries en nog twee anderen.Wat een geweldige dieren, wat een power, wauw! De eerste keer stonden Therezi en ik er samen. Grappig om te zien hoe zo'n paard je onopvallende continu in de gaten houdt. De Fries was overduidelijk de baas, hij hield de andere 2 bij ons weg.

Na een tijdje van ze genoten te hebben, liepen we weer verder.

Bij een ander kraampje kon je "dankbaarheids" steentjes kopen. Kleine stukjes amethist.
De opbrengst gaat naar waterputten in Egypte als ik me niet vergis.
Hoe dan ook een goed doel, duidelijk uitgelegd en joh, we hebben toch zoveel om dankbaar voor te zijn! Zo'n steen wilde ik maar wat graag!
Bij een andere kraam kwam ik nog een liggende boeddha tegen maar.......wonder boven wonder heb ik die laten staan. Ik vind hem prachtig hoor, daar niet van.
Ken hem van onze reis naar Singapore. Hij stelt de Boeddha voor op het punt nét voordat hij de verlichte staat bereikt.
Verder had ik geen kraampjes waar ik nodig heen wilde, weliswaar bijzondere mensen gezien, mensen ook waar ik een klik mee voelde maar....... ik hoefde vandaag alleen maar te 'zijn' van mezelf, en dat beviel prima! Als mensen met me wilden praten waren ze welkom maar ik ging het niet opzoeken.

Na verloop van tijd zijn Therezi op een bankje neergezakt, hebben wat te drinken besteld en kwamen toen terug op het gesprek in de auto.
Het werd een prachtig, eerlijk, oprecht gesprek. Het ging diep, het was bijzonder en heel erg mooi.
Maar nogmaals. Het is aan Therezi. Het is haar verhaal, als ze daarover wil vertellen kan dat, maar dit is niet de plek nu.

Op een gegeven moment kwamen er mensen bij ons zitten van de stand van Ithaka (ja, van dat gedicht), wat een bijzondere mensen, en wat een leuk gesprek!

En ik......... ik genoot alleen maar, op en top. Niets hoefde, veel mocht. Ik vond het heerlijk!
Therezi was op een gegeven moment even wat te eten halen, en ik zat alleen maar te genieten, zoals ik de hele dag al deed. Ik voelde me zo rustig..... ondanks de weinige uurtjes slaap ook heel fit, vrij ....kortom....super! Het zonnetje scheen prachtig, het was heerlijk warm en toen ik op een gegeven moment mijn gezicht richting zon hield was dit het beeld.... Tja, wat wil je nog meer?

En zo verliep de dag heerlijk relaxed. Op een gegeven moment hebben Therezi en ik ons weer bij de groep gevoegd en ben ik op de deken bij ze gaan liggen. Heerlijk in het zonnetje, ogen dicht en genieten maar. Wat een rijkdom dacht ik nog daar op dat prachtige plekje. Mooie lieve mensen om me heen, een stukje natuur, prachtig weer en een geweldige sfeer. Meer heb je toch niet nodig om je op en top gelukkig te voelen?
Af en toe wisselde ik het luieren af met een fijn gesprek met een van de anderen. Het meisje naast me bleek een praktijk te hebben in lichaamswerk, vooral veel dansen en werken met de stem. Tja, dat maakt me dan nieuwsgierig...... Het zou zomaar eens kunnen dat ik een keer haar kant op ga. Ik vind dansen heerlijk, zo'n zalige vrije manier om je te uiten, kan daar helemaal in op gaan.
En tja, zingen vanuit mijn gevoel is iets wat ik ook met ziel en zaligheid doe......
Ik heb in elk geval een foldertje meegenomen van haar...hahahah.

Op de achtergrond hoorde je de muziek van de mensen die vol overgave aan het dansen waren, afgewisseld met een indianendrum (andere stand) en een didgeridoo (weer een ander), en dan was er nog dat klankschalen concert. Heerlijk.

Rond vier uur was het zover, het vuur had z'n werk gedaan, er lag nu nog een mooie laag smeulende as, tijd dus voor de vuurloop.
Helaas heb ik daar geen foto's van. Ik was zo druk bezig met de foto's voor Ursula en het filmen voor Hetty dat ik totaal vergeten ben voor mezelf een foto te knippen. Ach ja, misschien krijg ik er nog een van de anderen, dan plaats ik hem later nog wel.
Ik vond het in elk geval een hele bijzondere ervaring. Op een gegeven moment moesten ze zich uit de luie modus halen en begonnen we met een soort mantra om de energie weer wat hoger te krijgen. Ik kende het niet en toch klonk het bekend. En ja, ik deed gewoon mee :)

Op een gegeven moment waren ze er klaar voor, het ging voor mijn gevoel snel en een voor een gingen ze over de hete kolen. Ik was volop bezig met filmen en foto's maken maar toch kreeg ik het goed mee. Het trok ook aardig de aandacht.
Later hoorde ik dat de sfeer heel anders was als bij een workshop, vooral omdat er nu veel andere invloeden zijn. Muziek op de achtergrond, het is wat onrustiger zeg maar, je bent wat sneller afgeleid. Maar...... ik kreeg toch een heel aardig beeld.
En toen was het dus al voorbij. De as werd bij elkaar geharkt door Ursula in de vorm van een prachtig hart.

Ik had de behoefte nog een keer rond te lopen. Heb nog even staan te genieten van de mensen die aan het dansen waren en ging nog 1 keer naar de paarden. En daar had ik toch wel de mooiste beleving van de dag.
Ik liep volledig ontspannen naar de paarden en ineens zag ik de grote zwarte op mij toe lopen, ook heel rustig, lekker kauwend op wat gras, een sliert hing uit zijn mond.
Ik liep heel rustig dichterbij en hij liep op mij aan. Zogenaamd grazen maar me wel in de gaten houdend. En toen, op het moment dat ik vlakbij was richtte hij zich ineens op en keek me recht in mijn ogen. Hij en ik stonden face to face. En ondanks dat het een imponerend paard was voelde ik me volkomen op mijn gemak. Hij had iets heel liefs in zijn ogen, een hele lieve warme blik.
Zo stonden we een tijdje tegenover elkaar, hij met een sliert hooi bungelend uit zijn mond die ik met een hele rustige beweging weghaalde. Hij snuffelde wat aan mijn hand en keek weer in mijn ogen en ik in de zijne. Wauw, echt mensen, zó bijzonder.
En toen was er een tromgeroffel van een indianenmuziek of zo op de achtergrond, hij richtte zich helemaal op, oren gespitst, man wat een imposant beest. Was ik vroeger misschien aan de kant gegaan, nu bleef ik staan. Nog een keer een blik over en weer en toen draaide hij zich om en ging weer naar de rest.
Ik was helemaal onder de indruk van deze ontmoeting.......... en natuurlijk moest ik die delen met de rest maar toch. Ik kan het denk ik niet goed verwoorden, zoiets moet je meemaken en zelf voelen.

Het was dus een prachtige dag, een dag waar ik alleen maar hoefde te zijn, een dag om van te genieten, je op te laden en verder niets.

Therezi en ik namen afscheid van de rest en besloten dat we nu zin hadden in een dikke vette frites.
Dat heb je vaak na zo'n dagen, ook als ik bv een Reiki cursus heb gegeven. Meestal heb ik dan behoefte aan een vette hap. Weer even met de pootjes op de grond..........hahahha.

In Overloon ploften we op een terras en genoten van onze vette hap (viel wel mee), heerlijk!
Ik had een ouderwetse puntzak frites met mayo en wat te snacken, het was zalig. Een heerlijk relaxte afsluiting van een heerlijk relaxte dag.

Dank je wel lieve Therezi, voor deze heerlijke dag, je gezelschap en mooie gesprekken.

Op weg naar mezelf

Zo... dat is nog eens een titel.....vinden jullie niet?

Gisteren kwam ik tot het besef dat ik eigenlijk weinig neerschrijf in dit blog over het afvallen en sporten en veel meer over de dingen die ik meemaak, de dingen die me bewegen en die me raken.
Ik vroeg me af of dit wel is wat mensen van me verwachten en kwam tot de conclusie dat me dat eigenlijk niet zoveel uitmaakt...... :)

Maar laat ik even bij het begin beginnen. ik blog tenslotte meestal een samenvatting over de week.
Qua kilo's kan ik niets zinnigs zeggen, de weegschaal gaf vanmorgen nl de ene keer - 5 kg aan en de andere keer zelfs - 8 dus ik denk dat ik eerst maar eens een andere batterij er in moet stoppen....

Afgelopen week was weer eens zo'n week van veel hollen en weinig stilstaan. Er was een afscheid van een collega op donderdag en tja, de organisatie lag toch grotendeels bij mij.
Een afscheid (en ieder ander feest) vind ik wel zo belangrijk dat ik er zeker van wil zijn dat alles goed geregeld is dus daar was ik dus regelmatig (buiten al het andere werk) mee bezig.
Maar het meest heftige was toch wel het telefoontje dinsdag van mijn schoonmoeder vanuit de SEH met de mededeling dat mijn schoonvader opgenomen was. Zijn Hb was veel en veel te laag, dus hij moest aan de bloedtransfusie. En aangezien hij een hartpatiënt is kon dat niet op het normale tempo maar een stuk langzamer. Gelukkig mocht hij woensdagavond laat weer naar huis.
Wat het is moet nog onderzocht worden, je Hb is tenslotte niet zomaar ineens een stuk te laag (al denk ik dat het een proces van maanden is geweest, hij keek al langer bleek), dus dat is afwachten.

Donderdag was het afscheid van mijn collega en ja, ze was het stralende middelpunt, dus tijdens het feest kon ik alles daaromheen loslaten en alleen maar genieten. Zo mooi om te zien als het dan ook echt een afscheid werd waar ze met een heel warm gevoel aan terug kan denken...

En tja, gisteren. De dag begon al goed. Tijdens een snel winkelrondje door Venray omdat ik om 11.13 uur de trein in Deurne moest halen kreeg ik een parkeerbon omdat dat verrekte parkeerbonnetje met de deur dichtmaken (gehaast omdat het regende) omgewaaid was. Ik kan jullie melden dat dat HEEL even mijn humeur danig naar beneden trok. Maar goed, ik heb een parkeerbonnetje, en op de bon zelf staat ook dat het bonnetje omgekeerd lag dus ik denk dat ik met een bezwaarschrift goede kans maak. Wel even nog zuslief inlichten zometeen dat ze post kan krijgen (auto van mijn moeder) .... :)

En daarna dus vlot naar Deurne. Ik had nl gisteren een heerlijke dag voor mezelf in de planning. Samen met mijn lieve bijzondere "soulmate" Hellen wil ik nog wel eens een dagje door onze hoofdstad dwalen, gewoon omdat we dat leuk vinden.
Klokslag 11.13 uur vertrok de trein in Deurne en echt waar, de hele reis verliep ongelooflijk prettig en vlot. Ik had meteen een plek, heb een gebruikershandleiding van mijn werk eindelijk door kunnen nemen en ik merkte dat ik het ook echt heel goed opnam! In ongeveer een uur had ik het helemaal doorgespit en nog wat nieuwe dingen geleerd. Ik merkte dat ik het echt heel goed in me opnam (misschien toch eens wat vaker de trein nemen.... geen afleiding van ander werk doet wonderen voor mijn focus) en genoot er gewoon van hoe lekker het ging!
Daarna nog een paar tijdschriften doorgespit en precies op de geplande tijd stapte ik op Amsterdam centraal uit. Een medereiziger lachte nog een beetje cynisch dat dat toch wel een dikke uitzondering was, waarop ik meteen reageerde met de woorden "heb ik toch weer dikke mazzel dan". Waarna we allebei met een grote lach op ons gezicht uitstapten.

Ik weet niet waarom ik Amsterdam zo'n heerlijke stad vind, maar het is wel zo. Misschien de energie, de willekeur aan mensen die je er ziet, het bruisende, wat het ook is, ik vind het altijd weer lekker om er te zijn.
En nee.... niet om te shoppen. Ik ga altijd alleen naar de Himalaya op de Warmoestraat en centrum de Roos in het Vondelpark, twee hele leuke alternatieve winkeltjes waar ik wel altijd een beetje hebberig wordt.
Maar eigenlijk is het vooral gewoon de stad zelf, de musea, de vele eettentjes en de sfeer.

Vandaag stond Amsterdam-zuid op het programma. Ik was er nog nooit geweest. Wat een mooi stukje Amsterdam! Echt prachtige (oude) huizen, een heerlijke rustige sfeer, heerlijk!
Het is dan ook wel een "dure" wijk maar goed, het kost mij alleen een ritje met de tram en ik mag toch maar mooi volop meegenieten van al dat moois :)
En tja, het Vondelpark is toch ook wel een favoriet plekje van me, samen met het Begijnenhofje vlakbij de Kalverstraat. Twee hele bijzondere plekjes Amsterdam vind ik altijd.

Als lunchplek kwamen we uit bij Bagels & Beans, ik had er nog nooit van gehoord maar kan het van harte aanbevelen. Wat een beleving! Een ontvangst met een oprechte warme lach van een jonge mooie meid (on the in & outside schat ik zo in), een enorme kom cappuccino en een heerlijke bagel met een eerlijk gerookt kippetje met o.a. Mango later toog ik naar het toilet voordat we weer verder gingen. Nou echt, de tekst op het damestoilet bezorgde het gouden randje aan de beleving. Ik kan hem niet helemaal navertellen maar het ging in de trant van " begin de dag met een lach, want besef dat je iedere dag een nieuwe kans hebt er weer iets van te maken". Met een dikke grijns kwam ik van het toilet om dit te delen met Hellen.Voor als jullie er ooit eens zijn, hierbij de link: http://www.bagelsbeans.nl/winkel_zeilstraat_amsterdam.shtml

Veel te snel was de dag voorbij en vertrokken we weer richting Centraal waar we afscheid namen en ieder onze eigen weg vervolgden.
Ik hoefde weer maar een paar minuutjes te wachten om vervolgens in een propvolle trein zonder problemen een fijn plekje bij 2 studenten te vinden. Omdat de heren in gesprek waren en ik ze hun privacy gunde besloot ik een lekker muziekje op te zetten om op die manier nog even lekker na te genieten van de heerlijke dag.
En weer verliep de reis voorspoedig. Echt wat een mazzelaar ben ik ook he... Ik heb de werkzaamheden bij Utrecht gezien en denk je dat ik ook maar iets heb meegekregen van de ellende daar? Natuurlijk was het grote probleem qua stroomstoring pas later, ik zal ergens rond half zeven langs Centraal Utrecht zijn gekomen.
De aansluiting in Eindhoven had een 5 minuten vertraging, wat mij wel goed uitkwam aangezien ik eigenlijk no time had om om te stappen.

En dat laatste stukje reis was weer zo'n geniet moment. Ik zat tegenover een vader met een hele spontane grappige dochter. Ik schat een jaartje of 10/11 zoiets.
Vol overgave was ze haar vader aan het uithoren over zijn studie (omscholing) en wat hij daarmee kon gaan doen. Ze vroeg of hij soms de hele dag aan de telefoon wilde zitten achter de pc, dat leek haar wel zooooo saai. En ongemerkt knikte ik met een lach nee, "nee?" Vroeg ze? Nee hoor zei ik, als je ook nog andere dingen mag doen kan dat hartstikke leuk zijn. Neee, het leek haar helemaal niks. Zij wilde later geneeskunde gaan doen. Dus vertelde ik dat ik in een ziekenhuis werkte en wat ik daar deed. Zij wilde KO assistent worden ;) Lachend kwamen we al snel tot de conclusie dat het OK moest zijn, wat het gesprek alleen maar leuker en leuker maakte. Ze vond het menselijk lichaam zó boeiend! Daarom wilde ze dat gaan doen, dan zag je ook hoe het er van binnen uitzag. Ze had nu wel bijles omdat het anders niet ging lukken qua opleiding.
Jullie begrijpen natuurlijk dat ik haar verteld heb dat ze maar eens bij VieCuri langs moet komen t.z.t., iemand die zo jong al zo bevlogen kan praten over wat ze wil worden en waarom, dat is er echt wel eentje die we in de toekomst kunnen gebruiken als collega. Helaas voor VieCuri wil ze naar het Catharina maar ach....... wie weet draait ze nog wel bij. Ik heb in elk geval op mijn vrije dag toch maar mooi jong talent enthousiast proberen te maken voor ons ziekenhuis, gewoon, omdat ik er zelf zo graag werk. Helaas moesten ze er in Helmond alweer uit, maar heus, ik geniet nog na van dat prachtig meiske, die komt er wel, wat ze ook gaat doen.

En tijdens dat laatste stukje van Helmond naar Deurne begreep ik ineens waarom mijn blogs zo weinig gaan over afvallen en zo veel over wat ik meemaak. Dat is juist de clue. In augustus vorig jaar is er een verandering IN mezelf begonnen, een proces waarin ik meer en meer laat zien wie ik echt ben, laat horen wat ik echt denk en ook laat zien en horen wat ik voel. Daardoor heb ik veel minder de neiging emoties weg te eten, heb ik juist veel minder trek en barst ik waarschijnlijk soms bijna uit mijn voegen van de energie. Het heeft met bewust zijn van jezelf en je omgeving te maken, bewuste keuzes, bewust genieten, bewust verdrietige en pijnlijke momenten beleven en bewust dan ook weer verder gaan.
Ik durf me nu, op mijn 41e eindelijk ook kwetsbaar op te stellen d.m.v. bijvoorbeeld dit blog. Ik heb geen rem met schrijven over mijn eigen gevoelens en gedachten, deel ze zonder rem en laat los "wat anderen daar wel van mogen denken". Jongens, dat is zó verschrikkelijk lekker!
Met een gelukzalige grijns stapte ik in Deurne uit. En vandaar dus ook de titel, want zo voelt het, ik ben op weg naar mijn ware zelf, en dat voelt zo ... ja, zo ongelooflijk, knetterend, verdomde lekker!

Om de dag compleet te maken zijn Ardie en ik daarna nog het dorp in geweest om mijn nieuwe bril op te halen. Was ik er met uitzoeken nog niet 100% zeker over, nu wel! Hij is perfect voor me, ik ben er blij mee en ach, het varifocus stuk valt reuze mee. Volgens mij ben ik er zo aan gewend, en aangezien ik nog nooit van mijn leven high ben geweest, is het best grappig om nu af en toe een whoehoeiiiii moment te beleven door deze glazen :)

Hierbij voor de liefhebbers even twee foto's:

Daarna zijn we nog snel een geurtje voor Ardie gaan halen, we vonden warempel nog een pakje Echo van Davidoff, zijn favoriete geurtje wat zover ik weet uit de handel gaat en als afsluiter een heerlijk etentje bij de griek. Waar ik me vooral aan het vlees en salade te goed deed aangezien ik eiwitten moet hebben voor de spieropbouw met sporten. Ik probeer wat minder aardappelen te eten, merk de laatste tijd ook steeds vaker dat ik daar een wat opgeblazen gevoel van krijg, zeker als ze gefrituurd zijn.
Ook hier de bediening erg gastvrij, het eten heerlijk en de wijn nog veel lekkerderder.
Helemaal voldaan vertrokken we huiswaarts, weer een dag met een gouden randje, wat ben ik toch een ongelooflijke mazzelkont.

Liefs,
Harriëtte

Wat een heerlijk weekend!

Lieve mensen,

Wat een heerlijk weekend! Echt genieten op en top!

De week voorafgaand was soms wat rommelig, helaas kreeg ik niet alles gedaan wat ik wilde op het werk maar so be it. Het sporten ging heerlijk, de nieuwe oefeningen voelen erg lekker en ik heb er alle vertrouwen in. En......de tae bo gaat er waarschijnlijk toch komen. Lekker swingen op vlotte muziek en zweten maar. Heerlijk!
Vrijdag had ik een volle dag voor de boeg, schoonmaken bij mijn moeder, boodschappen voor 2 diners dit weekend, thuis eea puinruimen en natuurlijk werken. En tegen de avond zou ik naar Horst verkassen met alle benodigde spullen om een weekendje op onze vaste "lease" hond Bo te passen.
Voor wie niet meer weet wie Bo is. Kijk en smelt..

's Morgens had ik al op de weegschaal gestaan en al was er niet veel af tegenover de week er voor, het was toch weer iets minder :)
Ik was al lekker vroeg op en dus ook op tijd bij de winkel. Ik had gedacht als ik de boodschappen alvast in huis heb dan kan ik daarna lekker doorstomen....
Tja, zoals zo vaak in het leven, het liep ietsjes anders.
Rond negen uur kwam ik uit de winkel met mijn bederfelijke waar en niet te vergeten bak roomijs.
Snel alles in de auto en hup naar huis...DACHT ik.
Eenmaal in de auto ontdekte ik dat ik de lampen aan had laten staan...Tja, de accu van mams auto is maar een kleintje en bovendien niet meer de beste dus in die korte tijd was hij hartstikke leeg getrokken.... zucht. En jawel hoor, altijd heb ik mijn mobiele telefoon bij maar nu dus net niet.
Snel naar huis (gelukkig woon ik vlakbij) om te bellen naar zuslief en wie nu denkt dat ik zo slim was om de bak ijs alvast mee te nemen.......... think again! Muts dat ik ben (wat volgens Rianne betekend Mooi Uiterlijk Toch Slim...grijns).
Marij was wandelen met de hond maar gelukkig was mijn zwager Ton thuis en die wilde wel even komen. Helaas, toen hij er uiteindelijk was (wachten duurt altijd lang) lukte het overstarten niet. De accu was gewoon té leeg. Tja, dan maar aantrekken (jippieeee... daar wordt ik altijd zo blij van....), gelukkig ging hij daarna snel aan. En toen dus snel een flinke ronde rijden om de accu op te laden, jahaaa mét bak smeltend ijs achterin.
Al met al een andere start dan gedacht. Wat heb ik om mezelf moeten lachen....uiteindelijk dan :)

De middag vloog ook om, en tegen de avond richting Horst. Het was heerlijk weer dus een lekkere ronde met Bo gelopen, echt genieten! En nog even bij pap en mam aan, daar moest het gras gesneden en boven eea onder handen genomen worden.

Die avond lagen we redelijk op tijd in bed.

Zaterdag was ik alweer vroeg wakker en toen Bo ook eindelijk wakker was (tja, hij wordt ouder) weer heerlijk gelopen. Echt genieten. Vooral de late avondwandeling en de vroege ochtend wandeling.
En dit is wat ik dan zoal tegenkom in de vroeg uurtjes .... (eh... die 2e foto moet je flink vergroten, konijn wilde zich verstoppen......hahhaha)

Daarna vertrok ik weer naar Venray. Eerst een ronde door het dorp, veel gekeken, weinig gekocht. Gewoon relaxed wat rondneuzen in mijn eentje. Heerlijk.
En vervolgens door naar huis, eea aan huishouden en een heerlijk lange mail naar een vriend van me gemaild. Tijdens die mail (hij vroeg hoe het met mijn moeder ging) kwam er ineens een heel stuk emotie los omdat ik eindelijk ging begrijpen waarom mijn moeder reageert zoals ze doet. Het voelde heel inens en er kwam een heerlijk rustig gevoel over me heen. Het is goed zoals het is.

Rond vier uur was ik weer in Horst voor de voorbereidingen voor het diner die avond. Mark een vriend van me kwam met zijn nieuwe vriend Lubert langs. Ardie had een heerlijk aspergemenu gemaakt.
Heerlijke aspergesoep met asperges, ham en ei er in, als hoofdgerecht asperges zoals het volgens Ardie hoort (met een aspergesaus ipv gesmolten boter) en als dessert Lambada aardbeien met een bolletje vanilleijs. Mmmm smullen dus!

Mark en Lubert hadden een prachtige bos tulpen bij zich, de papagaaien tulp geloof ik dat ze heten:

En ja, de foto is wat onscherp maar heej, je ziet toch wel hoe mooi ze zijn niet dan?!
En jongens wat was het een gezellige avond! Ik heb zo genoten! We hebben dubbel gelegen van alle fratsen die Mark en ik in ons gezamelijke verleden op het werk hebben uitgevreten, maar ook hele diepgaande mooie gesprekken. Lubert blijkt iemand te zijn die erg goed kan luisteren en goede vragen weet te stellen. Een bijzonder mooi mens (allebei) en een prachtig stel samen. On the in & outside! Veel te snel was de avond voorbij. Wat ons betreft gaan we elkaar zeker vaker zien :)
En daarna de avondwandeling. In alle rust en stilte, wat kan ik daar van genieten. Samen met Bo en wat konijnen wat ronddolen.

Zondagmorgen lekker uitgeslapen tot half negen en toen Bo uiteindelijk ook eens naar beneden kwam weer een heerlijke wandeling. En daarna door naar huis. Ik was nog niet klaar met schoonmaken en morgen komen de mannen de vloer opmeten, eind mei gaan we nl de hele kamer opknappen en komt er een nieuwe vloer. Tja, ik wil natuurlijk niet dat die mannen met hun neus in de spinnewebben hangen! Lekker opgeschoten en alvast een opzetje voor deze blog.
Daarna mam's auto wegbrengen en terug naar Horst.
Toen Paul en Fonza thuiskwamen werden ze onthaald met een gezellig gedekte tafel en (wederom) een heerlijk aspergemenu. Een supergezellige afsluiting van een heerlijk weekend. Voor hun en voor ons. We hebben genoten!

En vanavond dus lekker vroeg naar bed, morgen weer een nieuwe dag en een volle week. Iedere avond heb ik wel iets en natuurlijk niet te vergeten het sporten met de nieuwe oefeningen. Ik heb er nu alweer zin in! hahahah. Ook wel nodig trouwens, na zo'n weekend smullen :)

Liefs,
Harriëtte