Over mij

Mijn foto
Verre van slank maar lekker in mijn vel. Verre van het schoonheidideaal maar opmerkelijk vaak erg gelukkig. Verre van "normaal" and loving it. Wel een echte vrouw met alle bijbehorende "gebruiksaanwijzingen", een meisjes meisje in de zin van graag shoppen (liefst alleen), lekker tutten (maar wel effectief), en schoenen heb ik nooit te veel (vind ik). Mijn grootste uitdaging in dit leven tot nu toe is mezelf accepteren op allerlei vlakken en tegelijkertijd een zo gezond mogelijk gewicht te "vinden". En over die zoektocht gaat dit blog tegenwoordig.

vrijdag 31 augustus 2012

Op de camping....

Donderdag was wederom een heerlijke dag. Tjonge wat hebben we weer genoten, wat hebben we toch een zalige vakantie! Al die lieve mensen die langskomen, de leuke dingen die we doen, ik had niet verwacht dat een jaartje niet op vakantie gaan me zo goed zou bevallen!

Donderdag hadden we afgesproken met Fonza en Paul. Fonza is Ardie's peettante waar Ardie altijd een hele fijne band mee heeft gehad. Hij had met zijn peetoom en peettante allebei een fantastische band. Zo'n goede zelfs dat wij dat als voorbeeld namen in ons contact met onze petekinderen.....

Fonza en Paul waren deze keer met Beau vertrokken (ja onze oppashond), naar camping de kleine Stroet in Voorthuizen. En omdat wij een nieuwe traditie hebben dat we 2x per jaar bij elkaar komen (wel vaker maar die twee keer ter ere van onze verjaardagen), 1x om het menu te bespreken en 1x om het daadwerkelijk te koken en te eten. Die tweede keer wordt dan meestal verdeeld over 2-3 dagen ;)

Toen we hoorden dat ze deze keer Beau meenamen ontstond het idee om de menu bespreking te combineren met een bezoekje op de camping, dus ... zo gezegd... zo gedaan. En donderdag was het zo ver.

De reis verliep voorspoedig, het overgrote deel van de rit kan ik ook dromen, die kant moet ik ook altijd op als ik naar mijn vriendin Hellen ga of toen ik destijds richting de Obesitas kliniek moest.
Na iets meer dan een uur waren we daar.

De camping straalt enorm veel rust uit, lekker ruime plaatsen, heel attent heeft iedere plek een betegelt terras waar je je voortent op kunt zetten, een mooi en net toiletgelegenheid, alles zag er verzorgd en netjes uit.

Nadat we even lekker bijgekomen waren van de reis toverde Fonza een heerlijk "lunch buffet" op tafel. Er was stokbrood, crackers, smeerkaas, zalm, makreel, oranje paprika, tomaatjes en twee lekkere salades. We konden naar hartenlust combineren, en dat resulteerde in dit soort bordjes:

Nadat het eten wat was gezakt gingen we aan de slag. Fonza en Paul hadden een spel bij zich, waarbij wat handigheid qua ballen gooien aan te pas zou komen. Eerst moest er een parcours uitgezet worden met drie driehoeken, afgebakend met vlaggetjes, op 6 meter afstand werden 2x 3 blokken neergezet. De buitenste 2 waren ridders, de middelste was de koningin.
Het spel begon er mee dat ieder team (Paul & Ardie en Fonza & ik) in iedere driehoek, vanaf de blokken, een bal te gooien. Pas als in iedere driehoek een bal van je team lag mocht je verder in het spel. Het ging er daarna om dat je zo snel mogelijk eerst de ridders en als laatste de koningin omgooide. Gooide je de koningin eerder om moest je vooraan beginnen met het gooien in de driehoeken. En ... om het nog wat competatiever te maken... je mocht het andere team ook uit de driehoeken "ketsen".


Paul is een rasechte SP-er, en heeft niet zo heel veel met het Koningshuis... en dat was overduidelijk. Keer op keer knikkerde hij de koningin omver voordat de ridders omgingen...... :) Hij kon zich later de avond ook maar moeilijk herinneren wie gewonnen had :) Voor de duidelijkheid..... Fonza en ik wonnen met 6-4 :)

Na het spel met de nodige pauzes werd het tijd om Beau uit te laten. We liepen met z'n vieren even een lekkere ronde rondom de camping. Vlakbij was een prachtig water, waar we echter niet te dichtbij moesten komen omdat het hartstikke vergiftigd is met een of andere vervelende bacterie.


 
Na een heerlijke wandeling togen we richting restaurant. Paul had al verkend en vlakbij een mooi restaurant gevonden. Toen we daar echter aankwamen was die hartstikke dicht!
Nou ja, dan maar door naar het centrum, daar waren zaakjes genoeg, en wat bleek?
Heel Voorschoten stond in het teken van "Voorschoten goes Brittain"  en vandaag was zelfs een oldtimer rit met prachtige oude brommers, motoren, auto's, vrachtwagens en tractoren. Er liepen mensen helemaal aangepast aan het thema rond, er waren doedelzakspelers, we keken onze ogen uit. Hieronder een impressie:







De doedelzakspelers heb ik ook gefilmd, ik kan zo genieten van die muziek, geweldig!


Toen de regen roet in het eten gooide doken we een mediterraans restaurant binnen, casa Nostra. En hier genoten we een heerlijk diner. Helaas was de vis van Fonza te droog, de rest was overheerlijk.
Ikzelf had vooraf een salade van speenvarken en als hoofdgerecht een stukje ossenhaas met gekaramelliseerde rode wijnsaus met truffel....mmmmmm


Veel te snel ging de dag voorbij....
Wat hebben we genoten, wat was het gezellig en wat waren we blij dat het eerste restaurant gesloten was! ;)

Wat een heerlijke vakantie....

Liefs,
Harriette





Workshop beeldhouwen

Een hele tijd terug kreeg ik een flyer onder mijn neus van de personeelsvereniging dat ze 2 avonden beeldhouwen organiseerden via de de Veldschuur in Velden.
Ik was meteen enthousiast en toen ik er over vertelde Ardie ook. Ardie en ik hebben al eens vaker workshops samen gevolgd, gewoon lekker eens samen creatief bezig zijn, heerlijk!

Al snel kregen we nog meer mensen enthousiast, collega en vriend Mark wilde meedoen en ook collega en vriendin Rianne werd enthousiast. Helaas vergat Rianne zich aan te melden en was daarna de workshop vol. Helaas .... pindakaas.

Inmiddels hebben we vakantie en afgelopen woensdag was het dan eindelijk zover. Ardie en ik verheugden ons er enorm op. We wilden net die ochtend Mark opbellen om te vragen of we hem op moesten komen halen toen we een telefoontje van hem kregen dat hij ziek was.
Hij vroeg of ik misschien nog iemand wist die zijn plek in wilde nemen bij de workshop. Dus meteen dacht ik aan Rianne en binnen een vloek en een vlucht was het geregeld.

Op een of andere manier had ik starttijd 19.30 uur opgeslagen maar toen ik de site bekeek stond daar normaal gesproken een starttijd van 19.00 uur op. Ik begon te twijfelen.
Uiteindelijk lukte het me om om 18.30 uur iemand aan de telefoon te krijgen. En ja hoor, het zou om 19.00 uur beginnen!
Ik als een idioot Rianne een sms gestuurd, make-up in mijn tas gekieperd (beetje) en als een idioot richting Velden. Tijdens de rit nog even wat kleur op mijn ogen gesmeerd (ik daag je uit te proberen om in een auto die 140 km rijdt, met een vaste hand een lijntje langs je oog te tekenen....), en het resultaat was niet eens pipo-waardig :)

Vijf minuten voor tijd kwamen we aan..... Pffffff.

De ontvangst was allerhartelijkst, de uitleg lekker kort en duidelijk en voor we het wisten konden we aan de slag (nadat we ons in heuse OK schorten gehesen hadden). We begonnen met het uitkiezen van een steen. Ardie en ik waren er zo uit, Ardie zelfs in een nano seconde, ik twijfelde tussen twee toen mijn oog op een donkere steen viel op een houten voet. Dat was hem!


En toen was het vijlen, en vijlen, en nog eens vijlen. Ardie ging als een speer, binnen no-time was hij al klaar om te gaan schuren terwijl ik rustig doorvijlde... en vijlde.
Eigenlijk had ik meteen in het begin al een figuur gezien in de steen. Ik zag er overduidelijk een zeehond in, met gezichtje en alles! Mijn idee was om het vooraanzicht een zeehond te laten zijn en de bovenkant het golvende van de zee. En daarvoor moest dus veel gevijld worden.

Als laatste ging ik ook over op het schuren. Heerlijk voelde het die koude steen in mijn handen, het werken met m'n handen. Mijn hoofd werd leeg, ik voelde me ook totaal niet opgejaagd dat ik langzamer ging dan de rest. Ik volgde volledig mijn eigen gevoel.




De pauze bestond uit een heerlijk kopje koffie/thee of glas fris met zelfgemaakt gebak.

We hielden maar een korte pauze, iedereen wilde graag verder met zijn/haar kunstwerkje. Tussendoor kregen Ardie en ik veel reacties dat ze het zo leuk vonden dat we dit als paar samen deden. Voor ons eigenlijk inmiddels heel normaal maar blijkbaar voor velen nog bijzonder. Ardie was dan ook de enige man in het gezelschap deze avond.




Het schuren ging gestaag. Na een hele tijd ging ik steeds fijner papier gebruiken totdat ook ik eindelijk kon gaan polijsten met water.
Ardie had zijn steen inmiddels al gewassen, gedroogd en met een soort was ingewreven. Hij had een prachtige steen uitgezocht, prachtige kleuren, iedereen was er weg van.

Ik vond het heerlijk, mijn handen waren vies, het deerde me niet. Ik polijstte net zo lang totdat het hele oppervlak glad aanvoelde, behalve die stukken die ik grof wilde laten.
Ik was hartstikke blij met het eindresultaat. En ik lieg niet als ik zeg dat ik alleen maar prachtige kunstwerkjes gezien heb deze avond. Heel bijzonder.
Rianne had ook een prachtige steen, ik zag er van alles in. Tot zelfs hele vrouwelijke rondingen toe, een engelenvleugels, iets van een uil...... heel apart....




Ardie en ik zijn hartstikke enthousiast over het resultaat, we zijn vrees ik besmet met het virus. We hebben het er zelfs al over gehad een groter steen te halen om zelf er mee aan de slag te gaan!

Liefs,
Harriette

maandag 27 augustus 2012

Holliday.....celebrate

Hoi lieve mensen,

Wat een heerlijke vakantie hebben we, ik had niet verwacht dat onze thuisvakantie dit jaar me zo ontzettend goed zou bevallen.... Ardie en ik houden allebei van reizen, nieuwe stukjes van onze wereld ontdekken en in Ardie's geval, nieuwe gerechten proeven en opslaan zodat hij er thuis weer wat mee kan... :)

Dit jaar zat het er gewoon niet in. Zoals jullie weten hebben we in het voorjaar onze woonkamer een complete metamorfose gegeven, heb ik laatst onze toch al overjarige auto flink geblutst en willen we eigenlijk binnen nu en een paar jaar graag de voegen van ons huis laten doen.
Eerste prioriteit is nu een andere auto. Zolang deze nog loopt hebben we mazzel, kunnen we nog even doorsparen maar door de keuring komt hij echt niet meer. Het is een heuse Flodder auto, hij ziet er niet meer uit, je moet een behoorlijke routine hebben om er überhaupt mee te kunnen rijden en voor Ardie's humeur is het geen goede matcht......grijns.

Dat alles maakte dat we besloten dit jaar thuis te blijven, vakantie in eigen tuin zogezegd. En zeg nu zelf, we hebben tot nu toe toch wel enorm veel mazzel gehad met het weer! Gisteren was eigenlijk de eerste dag dat het zo'n beetje de hele dag regende en het echt te koud was om in het zwembad te gaan. De natuur had het vocht hard nodig en ik moest hoognodig aan de slag met Ardie's kookboek dus heel erg vonden we het niet :)

Tot nu toe hebben we op gisteren na, iedere dag nog bezoek gehad. Familie en vrienden, het is een zoete inval van mensen die ons graag weer eens zien, of graag eens wat vaker willen zien.
Ardie wil iedereen graag van lekker eten voorzien, dat krijg je er niet uit, dus tot nu toe hebben we ondanks dat we thuis zijn al een hele culinaire reis gemaakt......hihi.

Zaterdag stond er iets nieuws op het menu. Christel, Ardie's nichtje maar tevens onze vriendin (het voelt eigenlijk meer als een zusje) was bij ons. Erg gezellig, even weer gezellig bijkletsen maar ook fijne serieuze gesprekken. Binnenkort ga ik bovendien model voor haar zijn en krijg ik acrielnagels aangemeten...... ben benieuwd!
Maar goed, zaterdag stond er dus iets nieuws op het menu. Bobotie. Het is een Zuid-Afrikaanse gehaktschotel. We zijn op internet gedoken en vonden een recept afkomstig van een echte Zuid-Afrikaanse gastmoeder. Ardie voegde er nog wat van zichzelf aan toe en voila... een heerlijke, verantwoorde maaltijd kwam op tafel:
Natuurlijk was ik al volop aan het eten toen ik er aan dacht om een foto te maken :)

De ovenschotel was al flink geslonken....

De komkommersalade, aangemaakt met magere yoghurt was ook overheerlijk

En de zoete aardappeltjes uit de oven gingen er in als zoete koek!
De eerste week vakantie is dus voorbij. Time flyes....
Echt veel uitslapen doe ik trouwens niet. Want... WIJ hebben dan misschien vakantie..... de bouwvakkers in de buurt zijn weer volop aan de bak!
Rechts van ons huis, op een kleine 200 meter, zijn ze volop bezig met de bouw van het 3e appartementencomplex. De bouw daar is volgens mij al een jaartje of 2 bezig en ... om eerlijk te zijn, wat ons betreft mag het nu wel bijna klaar zijn.... We zien vanuit onze tuin de bovenste laag van dit complex verschijnen, het zou fijn zijn als we straks ook weer gewoon lekker vrij in onze tuin kunnen liggen. Op dit moment, als ik in het zwembad lig, verschijnt er met enige regelmaat de arm van een enorme bouwkraan die dan mijn kant op wijst.... Ik hoop voor de machinist dat hij kan genieten van het uitzicht ;)
Links van ons zijn ze een complex aan het bouwen waar straks dementerende ouderen komen te wonen, de bouw vordert gestaag, gelukkig is het laagbouw dus is het niet zo'n jarenplan als rechts van ons.
Voor beide bouwprojecten moeten er natuurlijk regelmatig zware vrachtwagens door onze straat, moet er gelost worden, en niet te vergeten, moet er van beneden van de bouwplaats gecommuniceerd worden met de machinist in de kraan,. Blijkbaar kennen ze het fenomeen walkie talkie niet ;)
En om het verhaal compleet te maken.. sinds afgelopen maandag is achter ons een bedrijfje begonnen met het uitkappen van de voegen van diverse huizen daar. Een hele rij huizen krijgt nieuwe voegen, laat de huizen zandstralen etc....



Dit alles maakt dat ik tot op heden maar weinig heb uitgeslapen. Rond half acht ben ik meestal wakker, met uitschieters zoals vandaag, 9 uur!
Als je nu denkt dat ik hier zwaar van baal.... nee, dat niet. Ik vind die uurtjes 's morgens alleen wel lekker. Even wat schrijven, facebook checken en de mail. Even relaxed ontbijten. En niet te vergeten, even een paar uurtjes werken aan ons kookboek.
Want ja... we zijn bezig met een kookboek!  Ardie heeft inmiddels een 900 eigen recepten die verdeeld staan over een paar honderd documenten. Van alle demo's die hij bij de Hanos heeft gedaan hebben we de recepten in onze pc staan. Net zoals allerlei recepten die hij verzon bij de vorige werkgevers. Meestal staan ze per 3 a 4 in 1 document. En daar ben ik nu overzicht in aan het scheppen. Ieder recept komt in een afzonderlijk document te staan, het hoofdingrediënt als eerste benoemd, onderverdeeld in diverse mapjes. Op die manier kunnen we straks heel gemakkelijk sorteren, zoeken en uitzoeken. Het is even een flinke klus. Ik moet nog een 170 documenten aanpakken maar... dan hebben we ook wat. :)
Hoe dan ook... ik hou jullie op de hoogte ;)

Onze vakantie kabbelt dus lekker voort. We genieten enorm, rusten lekker uit zodat we straks, over een paar weekjes, ook weer helemaal uitgerust aan de slag kunnen.

Komende week staat er ook weer van alles op het programma, morgen een verjaardag, sporten, bbq bij mijn schoonouders, een crematie en als het even past ook nog repetitie. Woensdag hebben we onze beeldhouw workshop, donderdag sporten, vrijdag een feestje, zaterdag feest van het koor en zondag komen de Lokies gezellig op bezoek. Het beloofd dus weer een erg leuke week te worden!
En ondanks als dit bezoek en lekkere eten, lukt het me nog prima om op gewicht te blijven. Sterker nog.... als het zo doorgaat ben ik bij het volgende weegmoment gewoon afgevallen!

Tot slot nog een plaatje van mijn verjaardagscadeau aan Ardie. Hij staat voor onze voorraam, uitnodigend naar iedereen die langskomt. Iedere keer dat ik thuis kom geniet ik weer van het uitzicht en... belangrijker nog, Ardie vind hem ook prachtig. Hij staat er zeg maar als verwelkomer van al het geluk wat onze kant op mag komen ;)



Fijne week allemaal, geniet er van!

Liefs,
Harriette



dinsdag 21 augustus 2012

Alles is liefde....

Daar ben ik weer... :)

Ongelooflijk, wat een heerlijk begin van onze vakantie! Ik heb het gevoel dat we van het ene feest in het andere bijzondere moment vallen, alsof we alleen maar bezig zijn met genieten, alsof wij in slow motion bewegen en de rest van de wereld als een versnelde film langs ons heen beweegt.....

Zoals jullie al konden lezen was Ardie's verjaardag een prachtig feest. En wat was het heerlijk om hem zo te zien genieten, om iedereen zo te zien genieten! Alsof iedereen nog even optimaal wilde genieten in het meest zwoele weekend van het jaar (tot nu toe)!

En zondag gingen we gewoon door! Toen ik eenmaal weer onder de levenden was (ik heb geslapen als Doornroosje volgens mij), ben ik rustig begonnen met opruimen. Niet dat er gigantisch veel zooi was, het meeste hadden we al opgeruimd, maar toch..
Mijn vriendin Petra en haar vriend zouden komen die zondag en ook Lisa, ons nichtje zou komen zwemmen. Het beloofde een Tropische dag te worden en daar houden Ardie en ik wel van, vooral als we vakantie hebben (sorry lieve mensen die zich afgelopen weekend sufgewerkt hebben, voor ons was het een feestje). Dus toen ook Ardie weer boven water was, werd ik op pad gestuurd met een boodschappen briefje zodat we op het heetst van de dag niet veel meer hoefden :)

En wat was het lekker, wat was het gezellig! En tjonge jonge jonge... wat was het on-Nederlands heet! Heerlijk!
Als we te warm werden even het relatief koele water in (graadje of 26?), als we dorst hadden was het drinken dichtbij en onder de parasol was het goed toeven in niet veel meer dan een badpak....
De dag vloog voorbij terwijl we zelf heel langzaam gingen... Heerlijk!
Die avond hebben we gezellig met z'n viertjes (Lisa was weer naar huis) van Ardie's bbq eten genoten... Ongelooflijk hoe hij kan toveren met eten... Hoe simpel het ook is, het is gewoon altijd lekker! Het was al laat in de avond toen we afscheid namen van elkaar.
Weer een heerlijke, ontspannen, gezellige vakantiedag dus....

Bewust gingen we niet te laat naar bed want.... maandag zouden we met onze lieve buren Bert & Liesbeth naar Thermae2000 gaan. WEER relaxen en genieten dus!
Om 9 uur stond Liesbeth voor de deur en zoals altijd moesten ze nog even op ons wachten .... irritant maar waar... het lukt me maar zelden om eerder klaar te zijn dan zij terwijl IK het ochtendmens van ons vieren ben! Go figure.....

Meteen zat de stemming er goed in. Alle 4 hadden we er vreselijk veel zin in, we hadden er allemaal enorm naar uitgekeken.
We zouden gewoon vooral veel gaan genieten, doen waar we zin in hadden en niets moeten. Ardie had een Lotus massage gereserveerd en Liesbeth en ik allebei een Watsu. Bert hoefde geen extra behandelingen, die is helemaal happy in de sauna. Kortom, voor elk wat wils.
We waren zo vroeg dat het restaurant niet eens open was.... Beetje raar vind ik het wel dat je om 10 uur binnen kunt maar pas om 11 uur ergens wat drinken kunt kopen.... maar goed, dat is hun keuze, er zal vast een gedachte achter zitten :)

Uitzicht vanuit het terras bij Thermae2000

We vonden een rij ligstoelen perfect dichtbij het water en restaurant, Ardie, Liesbeth en ik gingen alvast een keer het water in en Bert dook in z'n krantje. En om 11 uur doken we het terras op voor een drankje. En de rest ging bij de tweede ronde ook voor een stukje gebak wat ik wijselijk besloot niet te doen. Ik had voorlopig even genoeg gebak gehad, verjaardagje nietwaar? ;)
Voor we het wisten moest Liesbeth zich al melden voor haar Watsu behandeling, helemaal enthousiast gemaakt door mijn verhalen de vorige keer en wetend dat ze van het floaten ook zo enorm geniet, verheugde ze zich enorm (en ik met haar). Gelukkig mocht ik toekijken, ik had het dan wel een keer ervaren maar nog nooit gezien, en de therapeute in mij was verschrikkelijk nieuwsgierig wat zo'n therapeut nu eigenlijk doet.
Ik heb de volle 3 kwartier geboeid zitten kijken... Alleen al van het kijken kwam er een enorme rust over me heen. De therapeut was zo respectvol in alles wat hij deed.... voor ik het door had waren de 3 kwartier om en moest Liesbeth moeite doen om weer bij te komen... De glimlach op haar gezicht was goud waard, ik had niets te veel gezegd vertelde ze me....

Voor iedereen van jullie die nu nieuwsgierig is, hierbij de link naar de behandeling: http://www.thermae.nl/watsu (als de link niet werkt even kopiëren en in de adresbalk plakken).
Op www.watsu.nl vind je ook uitgebreid informatie...

We hadden afgesproken om na Liesbeths behandeling te gaan lunchen omdat mijn Watsu om 14.30 uur gepland stond, anders zou het te laat worden.
Alle vier hadden we zin in een salade. Ardie nam een Calamaris, Liesbeth en Bert een Caesar en ik ging voor de Vega (ik zou die avond al genoeg vlees krijgen, kortom 2e bewuste keuze die dag). En echt, hij was lekker! (Alleen Ardie vond de zijne wat minder omdat hij niet zo van gerookte zalm houdt, we hadden niet gezien dat die er ook bij zat).
Ik had bij de kassa het Thermae water ontdekt een aangezien je (zeker tijdens zo'n dag) goed moet drinken had ik me een fles besteld, heerlijk! Bert had een kan sap besteld een ook dat was zalig. Het was dus een soort van Riviera ervaring op het terras ....

En toen was het mijn beurt. Liesbeth ging even mee, die wilde ook graag wel even kijken. De therapeut had er volgens mij wel lol in, hij had van Liesbeth al gehoord dat ik al eens eerder een Watsu had ervaren en had dus door dat hij snel met me aan de slag moest.
Hij vroeg of ik hulpjes nodig had met drijven (nee dus, drijven kan ik als de beste, overgewicht hebben heeft zo z'n voordelen...hihi), hij gaf nog even aan dat als ik iets niet fijn vond dat meteen moest zeggen en dat als ik zo ver was ik een kneepje moest geven in z'n hand, dan zouden we beginnen (KNIJP!)...
Wat het precies met je doet kan ik niet omschrijven... Zoals ik na afloop tegen hem zei " heel raar, aan de ene kant was ik er helemaal bij, en aan de andere kant was ik heel ver weg....". Voor mijn gevoel waren we hooguit een kwartier bezig geweest maar het waren echt wel 45 min.....
Weer zo'n moment dus alsof je zelf heel erg vertraagt en de rest van de wereld (de tijd) in de versnelling gaat....
Bovendien, in het water ben je zo goed als gewichtloos, hij kon me buigen en strekken op een manier wat me buiten het water waarschijnlijk niet snel lukt en nogmaals, het gevoel kan ik niet omschrijven maar LEKKER dat ik het vind!
Pas toen ik na verloop van tijd voelde dat we al een hele tijd stil stonden, deed ik heel voorzichtig mijn ogen open... Ik had het gevoel alsof ik heeeeeeel diep in mezelf zat, ik echt even moest landen, met een heel licht gevoel in mijn hoofd... kortom een intens diep gevoel van ontspanning.
Nadat de therapeut zeker wist dat ik er weer helemaal was vertelde ik kort hoe het voor me was geweest (alsof hij dat niet zelf gezien had....grijns) en namen we afscheid. Ik heb nog zeker een 10 minuten op mijn rug door het water gedreven voordat ik weer naar de rest ging. Zo bijzonder, zo lekker, zo speciaal was het (weer) voor me....

Inmiddels was het half vier, en zou de volgende floatsessie beginnen. Ik heb Liesbeth als een haasje gehaald zodat we in elk geval 1x konden floaten die dag! hahahhaha.
En weer was het heerlijk. Het is heerlijk om te ontvangen maar geloof me, om een ander zo te laten genieten is ook heel bijzonder. Ik vind in elk geval heel bijzonder om te mogen doen. Misschien moet ik toch maar eens gaan onderzoeken waar ik zo'n opleiding kan doen....
En na 10 minuten was het wisselen en mocht ik WEER gaan genieten. Ook Liesbeth heeft er absoluut feeling voor, ik was weer helemaal weg....
Al met al duurt zo'n sessie een half uur. Maar om 16.00 uur zou weer een Thermaemotion zijn. Dan krijg je wat drijfhulpmiddelen en mag je in je eentje, lekker ronddrijven in dat speciale bad. Het water is extra verwarmd, er speelt muziek boven en onder water, er zitten ledlichtjes in het plafond en de ruimte wordt met gordijnen afgeschermd en verduisterd. EIGENLIJK kun je me tijdens een dagje Thermae in die ruimte achterlaten, ik amuseer me wel.... grijns.
En ook dit, allen maar drijven, was zo vreselijk lekker!

Volledig voldaan hobbelden we rond half vijf weer naar de rest. Ardie was inmiddels aan het ontspannen tijdens zijn Lotus massage, iets waar hij helemaal blij en ontspannen van wordt: http://www.thermae.nl/reserveren/6-massages/p4-lotus-massage
De buren en ik gingen alvast wat drinken, Ardie zou aansluiten als hij terug kwam. En ook hij had een geweldige massage zo vertelde hij. Na nog wat napraten besloten we om weer naar huis te gaan.
Zo bizar, ik had het gevoel alsof we er nog maar net waren! Het idee van een paar dagen wellness achter elkaar ga ik in elk geval steeds beter begrijpen..... :)

En nog was het niet voorbij.
Na een hele relaxte terugreis pakten we thuis snel onze tassen uit en het eten in en togen we naar de buren want; de buren hadden dit uitje geregeld, wij zouden voor het eten zorgen... hihi.
En Ardie had (weer) z'n best gedaan. Een Lamsbout gegaard op de bbq, diverse salades, gepofte aardappels met een kwarkmengels, sweetcorn, vers afgebakken broodjes en tot slot... een superlekker dessert wat ik ooit op een eerdere strooptocht door de Hanos ontdekt had :)

Het was dus WEER een heerlijke, bijzondere vakantiedag. WEER op en top genieten...
Soms heb ik het idee dat ik mezelf even moet knijpen..... Ik vraag me dan af of het nu echt aan mijn eigen instelling ligt (wat sommige mensen tegen me zeggen als ik vertel over al het moois wat ik meemaak) dat er zoveel moois gebeurt in mijn/ons leven. Of het aan mij ligt dat ik het gevoel heb dat er niet een paar maar heel veel bijzondere mensen op mijn/ons pad komen.
Er wordt wel eens gezegd "soms heb je het geluk een Engel te ontmoeten in je leven, in de vorm van een vriend".
Maar ik heb het gevoel alsof we omringd worden door "Engelen". Niet alleen vrienden maar in onze hele omgeving... in onze familie, in onze vriendenkring, onze buren, tussen onze collega's, bij het koor en ga zo maar door....

Dit is een beetje een ondeugende Engel, ik gaf haar in dec. 2005 (stond op een kaart) aan mijn Reikimaster tijdens de week dat ik ingewijd werd als Reikimaster. Heb haar altijd prachtig gevonden, lief en ondeugend in een. En ja, om eerlijk te zijn.... ergens deed ze me aan mezelf denken... ;)


Ik weet dat ik een positieve aard heb, heel snel geneigd ben om ook in zware tijden lichtpuntjes te zien. Dat was heus niet altijd zo, ook ik was ooit jong en onzeker. En ook ik heb hele verdrietige dingen meegemaakt. Maar toen kwam ik een hele bijzondere mevrouw tegen. Ze heet Rosalinde Seelig en is Reikimaster. Mijn Reiki-moeder kan ik beter zeggen....

Van haar leerde ik anders tegen het leven aan te kijken, meer te voelen en minder te denken, meer te ervaren en minder te regelen, meer te leven in het nu en minder in het verleden en toekomst...
Dat was waarschijnlijk de eerste keer dat ik bewust werd van al die "Engelen"  in mijn leven...
En of je nu geloofd in het fenomeen engelen, dat maakt niet uit. Je mag het noemen zoals je wilt, waar het om gaat is dat je mensen ontmoet in je leven, die raken, die je leven mooier kleuren, meer zin geven, je hun liefde schenken en waar je je liefde bij kwijt kunt.. Want tja... uiteindelijk is dat de kern wat zoveel goeroe's ons duidelijk willen maken....
Alles is een... alles is liefde....



Liefs,
Harriette

zondag 19 augustus 2012

D-day en zo

Hoi lieve mensen,

Voor iedereen die niet de tijd heeft om het hele verhaal te lezen, ik was gisteren bij Dave. Resultaat - 1 kg. In totaal sinds het sponsortraject begon - 12,5 kg. In totaal sinds ik begon in augustus - 26 kg.
Mijn spiermassa was sinds de vorig keer toegenomen, vetmassa afgenomen, vochtbalans toegenomen. Dus kortom een hele positieve meting.
De rest van het gesprek komt later in het blog terug, eerst de rest van de week.

Het was een pittig weekje. Mijn laatste week voor de vakantie. Het werd een week van om 6 uur opstaan en rond 00.00 uur in bed vallen. Volle dagen, veel dingen op het werk die nog afgerond moesten worden (niet alleen van mezelf by the way....grijns) en genoeg dingen te doen thuis.
Schoonvader mocht maandag gelukkig weer naar huis dus het extra op en neer jakkeren naar het ziekenhuis werd beperkt tot een paar dagen.

Donderdag was hele pittige dag. Het begon al goed, ik werd om 6 uur wakker en merkte toen dat het licht het niet deed. Toen ik eenmaal wakker was bleek dat niets het deed. Zucht, naar beneden de stoppenkast in en ja hoor, de schakelaar stond om. Omgezet en hup meteen er weer uit. En dan wordt het zoeken he.... 3!!!! kwartier later werd Ardie wakker van mijn gescheld en waren we er samen snel uit dat het in de keuken zat, waarschijnlijk de lampjes onder het aanrecht die kortsluiting maakten.
De koelkast zat gelukkig op een andere groep dus besloten we om die schakelaar uit te laten en ons snel klaar te maken voor het werk. Een sprint onder de douche, konijn wat voer toegesmeten, make-up in mijn tas gegooid daar had ik geen tijd meer voor, boterhammen gesmeerd en hup naar het werk.
Op het werk moest ik eerst even stoom afblazen, een beker cappuccino pakken en mezelf optutten (nog geen 5 min), daarna was het weer oké en kon ik aan mijn werkdag beginnen.
Die liep zo snel zo vol dat ik een mail de afdeling rondstuurde:

" Beste collega's,

Omdat ik nog veel dingen heb liggen die ik voor mijn vakantie moet en wil afronden, hierbij een vriendelijk verzoek geen nieuwe vragen/opdrachten bij me neer te leggen vandaag.
Natuurlijk, als het echt niet zonder mij geregeld kan worden ben ik er voor jullie maar voor de rest wil ik graag met rust gelaten worden.

Hooguit een keer wapperen met m'n deur om de stoom er uit te laten en af en toe een cappuccino af te geven :)"

Hierop werd heel leuk gereageerd en mijn collega's waren super lief voor me. Het was in elk geval duidelijk :) en zo verliep de rest van de dag als een gesmeerde bliksem en was het voordat ik het door had half zes. Hoog tijd om te gaan sporten. En 's avonds nog even met schoonmoeder de boodschappen, kortom, ik viel ergens rond elf uur helemaal gaar in bed.

Vrijdag was het weer vliegen want de voorbereidingen voor Ardie's verjaardag waren gewenst, ik moest naar Dave en ook mijn moeders huisje moest nog gekuist. Ik zou bij de Hanos een deel aan boodschappen halen en dan meteen Ardie ophalen.
Gelukkig kwamen de buren nog helpen die avond waardoor uiteindelijk alles zover was dat we zaterdag buiten niet veel meer hoefden te doen voor onze pool-party.


Ons petekind Shin-Ju amuseerde zich prima in het water

Zaterdag was ik om acht uur present. En meteen vol aan het werk. De benedenverdieping, alle laatste dingetjes buiten klaarzetten, even de mail etc. checken en even nog het werk checken, ik was niet helemaal klaar met dat wat ik wilde doen.
Rond de middag waren we startklaar en rond een uur waren de eerste gasten er.
Het werd een mega gezellige verjaardag waar de laatste gasten later naar huis gingen dan ik naar bed :) Iedereen ging hartstikke leuk met elkaar om, mensen waren niet te verlegen om zelf wat dingen te pakken en aan het eind waren we hartstikke door onze wijn en port heen. Volgende keer dus iets meer inslaan .....  :)


Het werd een mega gezellige verjaardag op een van de lekkerste, zwoele zomeravonden van het jaar
:)

Zo dat was het verslag hoe we onze vakantie aangevierd hebben. Nu weer terug naar het wegen.
Tijdens de verjaardag heb ik nergens naar gekeken maar.... ik had een goed gesprek met Dave.
Een van mijn opmerkingen daarin was "streng zijn voor jezelf is soms ook lief zijn voor jezelf". Niet alle dagen hoeft het feest te zijn, niet alle dagen (ook niet tijdens vakantie) hoef je allemaal lekkere dingen te nemen om het leuk te hebben. En.... ik heb een deal met Dave. Hij vroeg me nl. hoe ik tegen de vakantie aankeek nu, omdat ik daar destijds wat zorgen om had. Nu sta ik er zekerder in. Ik durfde zelfs te zeggen " ik durf te garanderen dat er na de vakantie NIETS bij is gekomen". Dat vond Dave nogal een uitspraak waarop ik zei " dat weet ik, en toch durf ik het te garanderen", het is me tenslotte de vorige keer ook gelukt!
Waarop hij z'n hand uitstak en zei "deal".
Ardie en ik hebben besloten om in elk geval 2x per week te gaan sporten bij de bedrijfsfitness en ik ga ook tussendoor regelmatig wat extra's doen qua beweging, als ik het maar dingen op de fiets doen.
En ik probeer zoveel mogelijk mijn ritme met bewuste keuzes en gezond eten vol te houden.

We gaan een heerlijke vakantie hebben en met een beetje mazzel ben ik gewoon weer wat lichter over een paar weken.

Liefs,
Harriette

vrijdag 10 augustus 2012

Gedicht: Stil verlangen

Ik had even wat inspiratie, het kwam er weer in een vloeiende golf uit me.
En deze keer is het wel heel erg persoonlijk. Toch wil ik hem gewoon delen met iedereen die het wil lezen... Ikzelf vind hem erg mooi....


Een stil verlangen, gekoesterd in mijn hart
Nooit uitgekomen, wie had dat destijds verwacht

Toch bijna altijd een intens gelukkig mens

Ondanks de niet uitgekomen hartenwens

Een kindje van mezelf, onder mijn hart gedragen
Was die wens die kwam en ging in vlagen

Altijd op de achtergrond aanwezig maar toch ook niet
Het is maar een enkeling die dat verdriet soms bij me ziet


Het heeft niet zo mogen zijn, het was niet voor mij
Toch voel ik me een volledige vrouw, dankbaar en blij

Mijn liefde vind z’n doel via andere manieren

Mijn hart weet op die manier veel mensen te plezieren


Maar soms komt de pijn even om de hoek gekeken
Ik kan het niet wegstoppen zo is gebleken

En dat hoeft ook niet, het mag er zijn

Hoe zou ik kunnen waarderen wat ik heb, zonder ooit een greintje pijn?


Ieder mens ontmoet z’n uitdagingen in het leven
Voor mij een feit, een vaststaand gegeven

De mijne hebben gemaakt tot wie ik ben, hier en nu
Een mooi en gelukkig mens, een bijzonder individu

Harriette, 10-08-2012

Waanzinnig weekend

Hi lieve mensen,

Deze hadden jullie nog tegoed. Hij stond nog in concept. Door alle drukte afgelopen week totaal vergeten...

Ik zal het proberen kort te houden maar tjonge jonge, wat een ongelooflijk gaaf, heerlijk, relaxed, gezellig, warm, supertof en waanzinnig weekend heb ik mogen beleven...

Nee, er is niets spectaculairs gebeurt, en toch, toch was het er weer een met een gouden randje.

Vrijdag was het eerst even werken. Toch kan ik daar enorm van genieten. Gewoon in je gemakkelijke kloffie, haren modelletje "oorlog", verse koffie als je daar zin in hebt en geen storingen. Heerlijk!
Binnen no-time had ik gedaan wat ik moest doen.
Daarna was het tijd om mijn kloffie zo langzaamaan voor het badpak te verruilen want jaaa, het was WEER mooi weer!
Zo gezegd zo gedaan, lekker op het luchtbed dobberen in ons zwembad. Wat kan geluk toch simpel zijn.......
Al snel was het lunchtijd. Even lekker in de schaduw, even de huid de kans geven bij te tanken, en tevens mijn maag. En wat die maag betreft... de weegschaal was ontzettend lief voor me geweest. Zoals hij die ochtend aangaf was ik inmiddels een kilo lichter! Nu ben ik natuurlijk heel nieuwsgierig wat het resultaat gaat zijn over 2 weken bij Dave.... spannend!

Hoe dan ook. Zo hobbelde ik de dag door. Af en toe een machine was aan, wat berichtjes op facebook en mail, vaatwasser uit en in ruimen en zo wat " knommelen".

's Middags moest ik nog even het dorp in. Mijn nieuwe (reserve) bril was klaar en kon opgehaald worden en zo had ik nog wat kleine boodschapjes. Daarna ook maar meteen de supermarkt aangedaan en hup naar huis.
Die avond hadden we nog een verjaardag bij de buren van de buren :) De baasjes van onze " lease-katten". Het werd laat en erg gezellig.
Nappie, onze "lease-kat" zit gehypnotiseerd te kijken of er niet een muisje langs wil komen. Het konijn en zij zijn maatjes zo lijkt het. Poemel is in elk geval niet bang en regelmatig betrappen we de twee neus aan neus :)

Zaterdagmorgen was het weer vroeg op. Ik had me nog zo voorgenomen lekker lang te blijven liggen, tot wel 9 uur maar nee hoor. Om 8 uur present, om 9 uur vertrok ik richting mam voor het wekelijkse poetsrondje bij haar, met niet te vergeten het gezellig aansluitend koffie leuten bij zuslief.
Van daaruit ben ik maar meteen doorgetuft naar mijn schoonouders waar het gras volgens mij wat pokon had gehad........mijn God. Ik heb me suf geduwd (en neeeee... het is een elektrische grasmaaier!), het gras was te vochtig waardoor het even doorbijten was.
Daarna nog snel de badkamer een goede beurt en hup naar huis.
Na een heerlijke lunch was het tijd om ons eigen huis onder handen te nemen. Ik wist dat alles wat niet gedaan zou worden dit weekend, waarschijnlijk volgend weekend er ook nog ligt, aangezien ons een behoorlijk hectische week voor boeg ligt. Dit omdat Ardie's vader weer geopereerd moet worden. Een nieuwe heup, hij heeft 4 jaar met een scheve rondgelopen... ai.

Maar goed, na een tijdje was het allemaal aan kant, draaide de wasmachine z'n programma en begon ik wat in te kakken. Dus even met de pootjes omhoog, boekje erbij en lekker relaxen.
Nadat Ardie thuis was van z'n werk kon ik hem meteen weer wegbrengen, waar ik hem 's nachts om 2.00 uur mocht halen. Hij was zo gaar als een banaan maar had een heerlijke dag gehad. Kijk... daar kan ik dan ook weer blij van worden :)
En ik had een heerlijke, sentimentele jankfilm zitten kijken over moederschap. En ja, ik heb inderdaad een overheerlijk potje zitten janken. Heerlijk!

Naomi Watts en Annette Bening schitteren in deze ontroerende, eerlijke film vol sterke vrouwen...

Toen Ardie eenmaal thuis was ben ik meteen mijn bed ingedoken want rond 14.00 uur de volgende dag zou Ardie's broer op de kermis komen met z'n gezin. Gezellig! Lekker met ons petekind over de kermis struinen.... ik had er zo'n zin in!
De ochtend verliep vlotjes totdat er een telefoontje kwam van onze lieve buurvrouw. Ze vroeg of ik geen zin had om met hun te gaan eten die avond, dan was ik ook niet alleen omdat Ardie er niet was en waren zij met een even aantal.... Ik moest even slikken, het overviel me... Die mensen doen al zo veel voor ons, hebben Paschya jarenlang iedere dag uitgelaten zodat ik mijn superleuke baan in Venlo aan kon nemen, ze nodigen ons zo vaak uit, ik klapte even dicht, gewoon omdat ik het zo bijzonder vind dat ze dat allemaal doen...... Buurvrouw en ik hebben dan ook wel een bijzonder band. Je zou het bijna een moeder-dochter relatie kunnen noemen.... heel bijzonder...

Hoe dan ook. Buurvrouw merkte dat het aankwam en stond even later op de stoep en ja hoor, daar kwamen de traantjes. Uiteindelijk heeft ze me toch over weten te halen met de woorden "doe het dan voor mij". Tja, daar kon ik geen weerstand tegen bieden. Alle lijstjes met dingen die nog gedaan moesten worden smolten als sneeuw voor de zon en ziedaar. Ik had een " date"  die avond.

Daarna moest ik als een haas door naar de bakker. Wilbert, Anita en Shin-ju zouden zo komen en ik wilde wat gebak halen ter ere van de kermis. Daarna nog snel door naar Merselo om mams auto te droppen en hup weer naar huis waar ons bezoek inmiddels al gearriveerd was.
Ze hadden Neomi (de hond) ook bij maar daar hadden we geen kind aan. Die heeft de hele tijd gehypnotiseerd naar ons konijn staan kijken ;)
Na de koffie met gebak snel door naar de kermis, onze tijd was beperkt en we wilden wel alles kunnen bekijken :)
En dat is gelukt, we hebben heerlijk rondgezworven, het was gezellig, we hebben gelachen en Neomi mocht vele aaitjes ontvangen. Ach ja, het is ook zo'n scheetje, wie kan daar nu weerstand aan bieden?
Veel te snel was het alweer tijd om te gaan want tja, Ardie moest om half vijf vertrekken.
Dus snel naar huis, nog even gezellig samen wat gedronken en daarna afscheid genomen.
Heerlijk toch als je zo'n band met je familie hebt... En we zien hun misschien niet heel vaak omdat we toch wat verder uit elkaar wonen en allemaal een druk leven leiden. Maar de tijd die we samen doorbrengen is altijd super. En daar gaat het om :)
Neomi, met een hypnotiserende blik richting baasje die lekker kibbelingetjes aan het eten is. Op de achtergrond nog een stukje van Shin-Ju, helaas deze keer geen volledige foto van haar



De kermis attractie "herrie in de keuken". Omdat Ardie toch wel een ten Blijker fan is en omdat het toch wel erg toepasselijk is voor hem, MOEST ik deze wel op de foto zetten :)

Die avond mocht ik dus met de buurvrouw, buurman en buurvrouw's moeder uit eten. En Jezus mina, wat was het weer lekker, wat was het gezellig, en wat WAS ik blij dat ik me om had laten halen. Buurvrouw had helemaal gelijk... Dit was net wat ik nodig had....

Alleen bij het voorgerecht is het me gelukt een foto vooraf te maken, bij alle andere gerechten was het bordje al bijna leeg voordat ik er aan dacht....hihi. En jongens.......het was lekker!

Heerlijk relaxed zitten in de tuin van " de Heeren van Overloon". Een van mijn favoriete restaurantjes in de wijde omgeving. Chef-kok Theo en gasvrouw Marijke maken er iedere keer weer een culinair feestje van.
Voor meer informatie zie http://www.heerenoverloon.nl

Onze lieve buurvrouw Liesbeth zit ook te smullen. En ja Liesbeth, je had gelijk, het heeft me ontzettend goed gedaan....
Nogmaals bedankt :)

Moe maar heel voldaan plofte ik die avond in bed. Wetend dat het eigenlijk ietsie te laat was maar ach.... het was het meer dan waard...
Wat een waanzinnig weekend!

Liefs,
Harriette

vrijdag 3 augustus 2012

Gedicht

Het is even stil geweest hier op het blog. Tja, voor mijn gevoel had ik ook even niet zoveel te vertellen.
Ik zat in een lekker ritme op mijn wer en met sporten en vandaag was de weegschaal dan ook weer lief voor me :) Eens kijken hoe dat over een paar weken bij Dave is....

Ik had dan misschien geen inspiratie mbt het blog, er kwam wel een gedicht opgeborreld, en dat plaats ik dan dus ook maar ipv een lang verhaal...


Als vandaag mijn laatste dag zou zijn in dit leven
Zou ik sterven met een blij gemoed
Dankbaar voor alle bijzondere momenten die ik mocht beleven
En de bijzondere mensen die ik heb ontmoet

Ik zou dansen van vreugde voor al mijn geluk
Zingend  het einde tegemoet treden
Zou al die lieve mensen knuffelen, stuk voor stuk
En vrede hebben met mijn verleden

Als ik vandaag mijn laatste adem zou uitblazen
Zou ik al mijn “ vijanden”  zeggen : laat het gaan
Het waren stormpjes in kleine glazen
De moeite niet om bij stil te staan

Ik zou liefhebben tot de laatste tel
Vol leven, vreugde en plezier
Zei tegen al mijn geliefden: dank jullie wel
Het was een feestje samen met jullie hier

Laten we dus vieren, iedere dag
Die weer samen mogen beleven
Genieten van elkaars gelach
En elkaar onze oprechte aandacht geven

Voelen dat we leven, in iedere vezel van ons zijn
Beklemmende gedachten laten gaan
Niet op de vlucht gaan voor af en toe wat pijn
En vol overtuiging in het leven staan
Liefs,
Harriette