Op weg naar mezelf: Het was een waar familie weekend

Dit bericht heeft even op zich laten wachten. De weken vlogen om en om eerlijk te zijn had ik na al het geklus ook even tijd voor mezelf nodig. Even weer in mijn ritme komen, de focus op mijn sporten terugleggen en een schepje er bovenop. En... eerlijk naar mezelf en mijn eigen handelen kijken.
Waar kan ik nog dingen anders doen? Nog bewuster, eerlijker naar en voor mezelf én mijn omgeving...
En sinds het laatste moment bij Dave ook de vraag; waar komt die grote drang naar zoetigheid vandaan? En toen ik er op ging letten viel me op, zoveel meer zoetigheid ik tot me neem, zoveel meer drang er komt.....
En toen werd ik deze week ook nog getipt met dit artikel Zoetstoffen, een bittere strijd (http://www.artsennet.nl/opinie/artsen-blogs/Frank-van-Berkum/Blogbericht-14/116313/Zoetstoffen-een-bittere-strijd.htm). Voor mij in elk geval reden om te besluiten volledig te stoppen met zoetstof in mijn koffie en zo min mogelijk in het geheel dus ook minder light drinken.

Dat was een beetje het thema waar ik vorige week regelmatig mee bezig was.
Verder was het knap hectisch op het werk en vlogen de dagen om. En ik moest op de tijd letten omdat Ardie deze week telkens na het werk meteen weg moest, ik moest dus zorgen dat ik op tijd naar de bedrijfsfitness ging anders kwam er niets van terecht.
Dinsdag had ik weer een hectische baliedag op het werk als vanouds. Het betere ren je rot principe maar... eerlijk is eerlijk, ik vond het ook lekker :)
Die avond hadden we weer repetitie met Happy Sound en ja, dat werd weer een heerlijke repetitie. Lekker door kunnen werken en weer mijn eigen dialect versie (concept) van ons dorp gezongen. De dames zijn er redelijk van onder de indruk. Een vriendin van het koor was heel eerlijk en gaf als feedback dat het zo triest voelde. Dat ik weer helemaal in het verleden zat met het nummer, alsof ik terug verlang naar die tijd. En daarmee legde ze precies de vinger op de zere plek.
Ik voelde de hele tijd dat het nummer nog niet klaar is. Het voelt nog niet af. En dat is het dus.
Ja natuurlijk geniet ik van mijn herinneringen aan vroeger.... Ik kan er zelfs af en toe wat melancholiek over zijn, lekker mijmeren maar.... ik geniet ook in het NU. Heel erg zelfs. Meer en meer leef ik ook in het nu. En dat wil ik ook verwerken in het nummer. En dan kijk ik ook vol nieuwsgierigheid uit naar de toekomst en ook dat moet er voor mijn gevoel in.
Dus eigenlijk 1 couplet over het verleden, 1 over het heden en 1 over de toekomst en dan met het gevoel van iedere periode heeft z'n mooie momenten, z'n charmes en ja, ook z'n uitdagingen. Er is dus nog werk aan de winkel, op 30 juni tijdens het benefietconcert van Duchenne is de premiere :)

De rest van de week vloog ook voorbij. Flink gas geven op het werk, op tijd stoppen en sporten en daarna Ardie wegbrengen en 's avonds weer ophalen. En dan tussendoor nog wat klussen thuis, nog wat werken of gewoon even niets en heerlijk relaxen in ons heerlijke bad...

En toen brak het weekend aan. Vrijdag was op en top gevuld met schoonmaken bij mijn moeder, bij mijn schoonouders, boodschappen doen voor het etentje dit weekend ter ere van vaderdag en moederdag etc etc. De dag vloog om maar wat zát ik in een heerlijke flow!
Ardie ging 's avonds nog in de keuken aan het werk om alles voor het weekend voor te bereiden en ik daarna om puin te ruimen :)

Zaterdag was ik alweer lekker op tijd wakker. Even rustig wakker worden met een ontbijtje en lekkere koffie, mailtjes lezen etc en toen snel naar het dorp voor eea aan boodschappen.
Rond half twaalf was ik thuis en na een korte lunch nog snel even een klein uurtje opruimen in huis. Aangezien ik die middag met Therezi op stap ging wilde ik nog eea aan kant hebben.
Half een was Therezi er en vertrokken we richting Westelbeers, naar de Loek Knippels academie/ het IHC (internationaal holistisch centrum). Het weekend ervoor had ik Therezi mogen begeleiden op een persoonlijk stukje waarmee ze worstelde. We hadden een keer daarvoor er al wat mee gespeeld en nu een afspraak gemaakt. Wat er precies speelde ga ik hier niet neertikken, dat is niet aan mij, het is tenslotte Therezi's verhaal. Jullie kunnen me op mijn woord geloven dat het een prachtige ervaring was, bijzonder om te mogen begeleiden, echt een kadootje!
Na afloop gaf Therezi aan dat ze al heel lang graag een keer aan een familie opstelling wilde meedoen en dat bij de Loek Knippels academie ( http://www.loekknippelsacademie.nl/) het weekend erna open dag was en gratis mini workshops gegeven werden, waaronder de familieopstelling.
Tja, mijn agenda bood ruimte en ik had in mijn opleidingsperiode als reikimaster wel al eens aan famlieopstellingen mogen snuffelen tijdens diverse trainingen maar toen werd ik zo in beslag genomen door mijn eigen proces dat er ook veel langs me heen ging....
Dus de afspraak was zo gemaakt.

De weg erheen was Therezi weer druk aan het babbelen en ik liet haar. Blijkbaar had ze er behoefte aan en ik heb er geen last van. Dat was er op dat moment en het was goed.
Een keer heb ik even haar aandacht terug laten brengen naar het verkeer, ze had wat zitten foeteren op een vrachtwagen die te dicht op ons reed toen ze ontdekte dat we er af moesten en zonder goed te kijken naar rechts ging. Ik voelde die vrachtwagen komen, hij zat naast ons! Dat zei ik en Therezi voelde het blijkbaar ook want net op tijd stuurde ze weer naar links en zag ik rechts van mij een paar grote wielen langs komen....... jaiks. Gelukkig was ik de schrik zo weer kwijt ;)

We verheugden ons beiden op de middag, waren erg benieuwd.
Het centrum ligt op een prachtige plek, midden in de natuur, echt super..
Het gebouw zelf is ook prachtig ingericht. Veel natuurlijk materiaal en veel mooie kunst. Ik had er best een paar uurtjes kunnen ronddolen. Maar goed........ we hadden een missie :)

Als snel vonden we de mannen Loek en Peter-Jan en was het een warm weerzien voor Therezi en een warm welkom/kennismaking voor mij. Het voelde goed. We zochten een plaatsje en al snel begonnen we.
Eerst deel Peter-Jan een inleiding over hoe de middag zou verlopen en dat we zometeen in 3 groepen opgesplitst werden naar rato we ons ingeschreven hadden voor diverse workshops.
Wij konden in de ruimte blijven omdat Loek daar de familieopstelling zou doen.
Loek vertelde in het kort hoe hij tot dit werk was gekomen (indrukwekkend verhaal! prachtig om te horen) en wat we zometeen gingen doen.
Er werd een vrijwilliger gevraagd die een opstelling wilde doen en al snel melde zich iemand.
Ik had de hele tijd het gevoel dat ik mee zou gaan doen, ik een "rol" zou krijgen en ja hoor.... ik werd "Katinka" de 3e uit een rij kinderen van 7.
Zo werden alle leden van het gezin geselecteerd uit de mensen van de groep en daarna mocht de vrouw iedereen opstellen hoe het volgens haar zat qua postitie in het gezin.
Toen we allemaal op onze plek stonden kreeg ik heel sterk een gevoel dat ik me af wilde wenden, ik werd echt bijna misselijk zo sterk voelde die energie! Heftig.
Katinka wilde het allemaal niet zien, Harriëtte zoveel te meer :)
De conclusie in het geheel was dat de vrouw ( de de opstelling maakte) als kind heel veel aandacht van haar vader gekregen had. Ze was de jongste, stond erg dicht bij vader waardoor uiteindelijk veel andere kinderen weinig aandacht kregen (even een beetje kort door de bocht) of zelfs helemaal niet gezien werden.
Ook moeder vond het maar niets dat die kleine zoveel meer aandachte kreeg, er was dus wel eea aan onderhuidse jalouzie, terwijl deze vrouw het juist altijd ervaren had als een druk van het gezin wat ze wel niet allemaal moest....
Er kwam ook uit dat ze doordat ze dit vanaf jongs af aan gewend was, ze altijd op zoek was naar aandacht.....
Ik vond het prachtig om mee te maken dat alle deelnemers (die een rol speelden) de energie van die persoon die ze uitbeelden zo sterk voelden. Wat een bijzondere ervaring!
Een man genoot ik in het bijzonder van, god wat deed die het goed, hij zat volledig in de weerstand, er klopte niets van hoe het ging in het gezin........ en dat uitte hij duidelijk in deze opstelling....hihi.
Wat ook mooi is, is dat zo'n opstelling waar je aan meedoet, ook altijd iets voor jezelf brengt. In eerste instantie zag ik dat nog niet echt maar langzaamaan druppelden dit weekend de inzichten wat dat betreft binnen. Ik ging me ook afvragen hoe ik de opstelling gemaakt zou hebben over mijn gezin.
En ja, ik vroeg me ook af wat mijn rol in ons gezin betekend heeft voor bv mijn broer en zus. Als nakomertje 9 jaar na de vorige. Terwijl het gezin eigenlijk al compleet was.
Natuurlijk heb ik daar al eea aan gedaan in mijn opleiding als reikimaster maar ach, nooit verkeerd om nog eens er eerlijk naar te kijken met nieuwe inzichten ;)

Om 16.00 uur vertrokken we weer richting Venray en onderweg genoten we samen na van een heerlijke dag. Ook zaten we wat te brainstormen over mogelijkheden om samen iets te gaan doen qua praktijk, of beter gezegd, samen wat dingen te ondernemen. Ben benieuwd wat we daarin gaan verzinnen.

Klokslag 17.00 uur was ik thuis (timing!) en ging ik even bij de buren vragen hoe laat ze wilden vertrekken. Ze hadden ons nl uitgenodigd mee te gaan eten bij de chinees in Wanrooy.
Het bleek uiteindelijk een wok restaurant te zijn die heel toevallig ook erg lekker sushi maakte.

Ik heb me dus in eerste instantie tegoed gedaan aan de sushi, zo'n beetje mijn favoriete eten.
Daarna maakten we telkens allemaal verschillende bordjes en die zetten we dan in het midden van de tafel zodat we met z'n allen allerlei verschillende dingen konden proeven. Heerlijk!
Het werd een erg gezellige avond ondanks de nederlaag van Nederland (ja sorry mensen, voetbal boeit me niet bepaald) en de mooie (ja sorry, als ik het dan al zie ben ik ook eerlijk) goal van Duitsland.
Ik mocht terugrijden in de auto van de buren aangezien ik meestal niet drink en de rest wel van een wijntje houdt en als afsluiter hebben we nog even gezellig bij hun wat gedronken.
En ja, meteen ook een nieuwe afspraak gemaakt samen weer eens naar thermae2000 te gaan. Ik verheug me nu alweer op een heerlijke watsu! En niet te vergeten het floaten!... mmm zalig.

Zondagmorgen was ik alweer erg vroeg uit de veren. Ik wilde nog even een paar uurtjes werken en rond de middag moest ik toch wel beginnen met alles voor te bereiden op het etentje.
Het werk verliep vlotjes en na een snelle lunch met Ardie die inmiddels ook weer onder de levenden was, ging ik aan de slag. Eerst de kamer helemaal netjes, en vervolgens de tafel netjes dekken, serviesgoed klaarzetten, menukaartje maken, etc. etc.
Uiteindelijk kon ik rond drie uur onder de douche en op weg om de ouders op te pikken.

Ik kan er een heel lang verhaal over maken maar laat ik de foto's voor zich spreken. Het is een prachtige dag geworden waar we allemaal ontzettend van hebben genoten. Om je ouders zo te zien genieten is natuurlijk een kadootje. Het was echt zo'n dag met een gouden randje. Heerlijk. Kijk naar onderstaande foto's en geniet lekker met ons mee.
Enne.....tja Dave... vrijdag is het weer D-day. Ik hoop van harte dat dit weekendje vol met eten niet te veel effecht op de weegschaal heeft........ hihi.