Waarom mijn kilo's niet mogen blijven

Op de kerstkaart van een lieve Reikimaster collega/vriendin stond "met de kilos.... mogen ze niet blijven? Ik vind je mooi zoals je bènt!!!".
Daar heb ik een tijdje over nagedacht, gewoon om voor mezelf helder te krijgen wat precies mijn beweegredenen zijn, zit er meer achter dan gezonder zijn/worden?
Een klein beetje wel ben ik achter. Mijn grootste motivatie is en blijft mijn gezondheid. De gewrichten die toch altijd veel meer aan gewicht mee moeten nemen dan waarvoor ze gemaakt zijn wil ik ontzien voordat het te laat ik en ik echt klachten krijg.
Ook ben ik het gewoon beu om als zwaarlijvig iemand op haar gewicht beoordeeld en veroordeeld te worden, want tja, dat doen wij mensen nu eenmaal snel.
Verder merk ik dat ik me zelf gewoon echt lekkerder voel met wat minder kilo's. Ik vind mezelf dan toch ook mooier, voel me energieker (door het sporten) en straal dat dan ook meer uit. Kortom, ik ben dan nog steeds 'te dik' volgens de normen maar heb daar dan lak aan aangezien ik me zelf goed voel.
De illusie dat ik ooit echt slank zal zijn heb ik als jonge vrouw al laten varen, waarschijnlijk moet ik dan zo rigoreus aan de slag dat ik me er ook niet lekker bij voel. Dan schiet je je doel voorbij denk ik.

Ik heb geen moeite met mijn uiterlijk, dat weten de mensen om me heen ook wel. Ik heb me zelfs nooit lelijk gevonden, ook als puber niet.
Mijn overgewicht heeft me ook wel dingen gebracht. Vriendjes die ik had, had ik omdat ze me leuk, lief en mooi vonden zoals ik was, daar kon ik zeker van zijn.
Ik heb nooit ervaren hoe het is om puur als "lustobject" bekeken te worden door mannen, een zogenaamde "vleeskeuring", al had ik dat als jonge meid misschien best wel eens mee willen maken ...  hahaah ;-)

Ik denk dat die extra kilo's me ook op een bepaalde manier moesten beschermen, waarschijnlijk heb ik in de loop der jaren een muurtje om me heen gegeten, zodat ik minder snel gekwetst zou kunnen worden. Dit alles natuurlijk niet bewust maar ergens op een onbewust vlak.
We snoepen allemaal op z'n tijd wel eens graag maar op het moment dat het iets "wegeten" wordt, speelt er iets heel anders dan gewoon gezellig mee doen.

Jaren geleden werd me dit al duidelijk. Ik dacht lang dat ik gewoon erg vaak honger/trek had terwijl, toen ik mezelf bezig ging houden met Reiki, ik er achter kwam dat ik vaak een leeg gevoel in mezelf weg probeerde te eten.

We hebben allemaal zo onze momenten in het leven dat we ons even niet zo lekker voelen, we even niet zo lekker in ons vel zitten, verdriet hebben, noem maar op. Iedereen reageert daar weer anders op. De een kan geen brok meer door z'n keel krijgen, een ander stort zich misschien helemaal op z'n werk, weer een ander gaat misschien meer drinken dan goed voor hem/haar is of rookt steeds meer. Er zijn mensen die een toevlucht zoeken in drugs, gokken, shoppen en noem maar op. En je hebt mensen zoals ik die hun troost zoeken in eten.....

De oplossing is heel simpel en tegelijk ook o zo moeilijk. En wel; een andere manier vinden om met die momenten in je leven om te gaan.... Tja, en daar ben ik dus mee bezig. Dingen vinden waarmee ik de lastige momenten in m'n leven aan kan pakken, makkelijker doorleef, zonder dat ik mezelf "schade" toebreng.

Dat zijn mijn mijmeringen zo aan het eind van dit jaar.

Liefs,
Harriëtte