Zondag was weer een geweldige dag. Tjonge, een weekend wat zo in mineur begint wat dan uitgroeit naar een heus topweekeinde!
Zondag had ik zou ik nl. eindelijk weer Eric gaan zien. Eric en ik hebben elkaar leren kennen bij de taoist tai chi vereniging ergens rond 2002 of zo denk ik. En vanaf de allereerste keer dat we elkaar zagen was er een klik.
Waarschijnlijk waren we voor de buitenwereld een merkwaardig "paar". Mij kenden ze nl. als een redelijk rustig persoontje en Eric is echt het type ADHD in het kwadraat.
Maar, de dingen zijn nu eenmaal soms heel anders dat je verwacht en hij en ik klikten dus vanaf dag 1. We hadden de grootste lol samen, zetten de zaak ook af en toe wel een behoorlijk op de kop en waren ook allebei erg "fanatiek" met tai chi. Buiten de lessen om gingen we daarom ook vaak in het weekend samen nog lekker in de buitenlucht een setje (of 2 of 3) lopen. Een "setje" wil zeggen, 108 opeenvolgende bewegingen waarover je een minuut of 20 doet. En anders dan je zou verwachten, het is knap intensief. Je gebruikt je hele lijf, je ademhaling gaat dieper, en je hartslag tegelijkertijd wel omhoog. Heerlijk!
En tussendoor hadden we dan vaak heerlijke, diepgaande en filosofische gesprekken, en deelden we een passie en wel ... Muziek. Een leuke vriendschap dus met veel lol en diepgang.
 |
| Eric is ook verder gegaan met z'n muziek, EAS-E (easy... een knipoog naar zijn levensstijl?) |
Maar ergens in 2004 verwaterde het contact. Van mijn kant uit omdat ik met pittige gezondheidsklachten zat en steeds minder energie had om nog iets aan beweging te doen, vanuit Eric omdat hij inmiddels zelf les gaf aan een klas en hij een nieuwe liefde had gevonden en daar natuurlijk veel tijd en aandacht aan wilde spenderen. Zo gaat het gewoon soms in het leven.
Helemaal loslaten kon ik het echter niet. Ik moest vaak denken aan de lol die we hadden maar ook aan wat tai chi voor me deed en hoe ik het beoefenen ervan (en de lol die we hadden) miste.
Tegelijkertijd wist ik ook dat ik geen behoefte had om weer lid van de vereniging te worden. Ik wil niet weer aan een vereniging verbonden zijn, met ook weer verplichtingen etc.. Tai chi wil ik doen op het moment dat het me uitkomt en ik er behoefte aan heb. Ik wilde gewoon met mijn tai chi maatje, lekker in het bos of een andere mooie rustige plek, met tai chi aan de slag!
Het stomme was alleen dat ik op een gegeven moment gewoon niet meer Eric’s achternaam kon herinneren en dus ook op geen enkele manier contact kon zoeken. Hij was inmiddels verhuisd had ik ontdekt en had een ander telefoon nummer.
En toen was er een paar maanden geleden zo’n typisch moment waarop je denkt dat je af en toe een zetje van iemand daarboven krijgt….
Ik was deelnemerslijsten aan het verwerken op het werk, en ineens kom ik een naam tegen en denk "verrek ja! Zo heette hij!". Ik ben ’s avonds meteen gaan zoeken op facebook en ja hoor, bingo! Daar was hij!
En ja, Eric was net zo blij als ik om me weer te spreken. Hij zat echter nog volop in een verhuizing dus elkaar zien stelden we nog even uit.
Afgelopen zondag was het dan zo ver. Eric had niet stilgestaan in zijn ontwikkeling m.b.t. tai chi, en heeft inmiddels meerdere vormen zichzelf eigen gemaakt of geleerd van anderen.
Hij zou mijn helpen mijn setje weer op te pakken en me ook andere vormen leren. Gaaf!
Dus na een tijdje bijpraten hebben we een mooi plekje opgezocht en zijn we aan de slag gegaan. Heerlijk! Wat voelde dat lekker!
Mooi ook om te merken dat ik lang niet zo snel moe werd, of eigenlijk werd ik helemaal niet echt moe…. Conditie gaat dus echt goed ;)Uiteindelijk hebben we een keer de hele set "gelopen" en ik moet zeggen, het viel me niet tegen nu ik een voorbeeld bij me had.
Beiden beviel het uitstekend, eigenlijk pakten we de draad gewoon weer op waar we waren gebleven. Dus, vanaf nu hebben we een vaste "date". Op zondagmorgen lekker even bezig gaan met tai chi. Dan een keer bij hem, dan een keer bij ons.
En als een van beiden dan toevallig wat anders heeft is dat prima.
Ik kwam dus helemaal relaxed en blij thuis. Ardie had lekker de formule 1 zitten kijken en dus ook genoten.
Inmiddels was het toch wel behoorlijk warm en besloot ik even het zwembad in te duiken. Zaaaaalig!
Uiteindelijk heb ik waarschijnlijk ruim een uur liggen dobberen op een luchtbedje……hahahahah.
En tot slot nog die avond naar onze stamkroeg waar Ardie en ik elkaar leerden kennen in maart ’91. Gezellig bijgekletst met Toon en Nel van Babouche.
Nel vertelde nog dat wij het eerste stel waren wat daar een setje was geworden, was getrouwd en nog steeds bij elkaar was ;)
En weer besef ik dat ik toch wel een ongelooflijke mazzelkont ben, met zoveel bijzondere mensen in mijn nabijheid. Stuk voor stuk mensen waar ik een bijzondere klik mee voel, waar ik van kan en mag leren en die soms ook een dingetje van mij meepikken, mensen die mijn leven een prachtige regenboog aan kleur geven…
Liefs,
Harriette
Geen opmerkingen:
Een reactie posten